Homepage > Catalog > Cultural Studies - European Studies

Livin' on a prayer. Representations of the nation and EU in the Albanian political discourse

Name: Livin' on a prayer. Representations of the nation and EU in the Albanian political discourse
Price: 0.99 EUR
Availability: InStock
Author: Marsida Gjoncaj
ISBN: 978-3-656-61034-2

Master's Thesis, 2012

80 Pages, Grade: none

Marsida Gjoncaj (Author)

Excerpt

Abstract

“Europe” is together with “the nation” and “state” one of the basic concepts around which national political debates are organised as Waever and Hansen put it. Within these debates, the term Europe takes different (often oppositional) meanings and nuances, depending on the ideological background and interests of the parties involved. The aim of this thesis is to look at how images of nation and EU are put forward on various political declarations of the two largest parties in Albania, Democratic Party and Socialist Party. Based on Fairclough’s Critical Discourse Analysis, I analyse how these two parties define and negotiate the Albanian-EU relations from a national identity, geo-political and socio-economic viewpoint. I conclude that there is a European hegemonic discourse emerging in Albania and that relations between the country and EU are represented through metaphors of family and journey. Another conclusion deriving from the analysis is the interchangeable use of the words EU and Europe, where the economic and political union is equated with the historical and geographical name of the continent.

Keywords: Europeanisation, metaphors, political discourse, Albania, political parties

1. INTRODUCTION - PRESENTING THE RESEARCH QUESTION

How do political parties in Albania define the concepts of nation and EU/Europe in their discourse? In what ways are these concepts represented and how are they related to each other? In my thesis I answer these questions, in an inductive manner. I explore which images of the nation and of the EU are put forward in the political discourse of the two largest parties, the Democratic Party (right-wing) and Socialist Party (left-wing). It is important to identify what models and values -- in terms of nationalism and Europeanism -- politicians feed to their electorate thus shaping their political awareness. This is important because the ongoing Europeanisation process in Albania comprises of not only legislative and institutional approximation by adopting the acquis communautaire, but also a transformation of culture and identity¹.

Culturally, Western Balkan² countries have always found themselves at a cross-road with respect to their identity, considering themselves European but not entirely accepted as such by EU member-states. They continuously have been constructed as “Europe’s other, its dark side; where everything that was not desirable was attributed to the Balkans”³.

As it becomes evident from the materials analysed, the EU has a central place in the Albanian discourse. In the present research, I argue that there is a pro-European discourse delivered in Albania in which notions of EU and Europe are used interchangeably and are represented through a number of metaphors. EU and the integration process constitute the core of the parties’ political programmes. I maintain that this Eurocentric discourse is the political flagship of all Albanian politicians, regardless of ideological orientation.

I start my argument by introducing some definitions for Europeanisation, the EU conditionality policy and how identity aspects of the enlargement process have been overlooked by scholars dealing with Albania. I then present the theoretical and methodological considerations for the thesis, explaining the use of Fairclough’s three- dimensional model as the most appropriate tool for critical discourse analysis. Moving on, I give a short account of the development of political parties in Albania. The next chapters deal

with the analysis of the Socialist and Democratic Parties’ political programmes and their declarations regarding the process of EU enlargement. I end my thesis by presenting the conclusions deriving from the analysis of the selected materials.

2. LITERATURE REVIEW - DEFINING EUROPEANISATION

Several scholars in the field of European Studies have focused on researching and defining the concept of Europeanisation, making it probably the most contested concept⁴. Very generally the process is considered to be an adoption of European Union directives, regulations and institutional structures to the national level⁵. However, when studying it more deeply, most scholars differ in their understandings of Europeanisation.

In the case of countries aspiring to become EU members, Europeanisation can be defined as domestic change due to EU enlargement policies. When referring to Europeanisation, Olsen identifies five processes: “the changes in external boundaries”, “developing institutions at the European level”, “central penetration of national systems of governance”, “exporting forms of political cooperation” and “political unification project”⁶. Such concepts focus on a top- down approach, or on how decision-making processes in Brussels affect policy making in the national level, mostly on candidate (and/or potential) countries⁷. This is particularly true for Albania, where research on people’s perceptions on European integration indicates that the process lacks local ownership⁸. According to the popular understanding, the potential accession to the EU will come as a decision from Brussels, despite how much progress Albania has achieved in fulfilling the technical and political requirements of the Copenhagen criteria. Apart from a general lack of knowledge regarding EU enlargement, this might entail a certain truth. When explaining the EU conditionality strategy, Grabbe affirms that the process of enlargement depends to a great extent on the readiness of the EU and its member states to enlarge and a lot less on the candidate country’s technical capacities⁹. The realisation that accession will come as a decision from Brussels, regardless of the country’s progress in accordance with the Copenhagen criteria suggests a separation between the two moments.

A similar top-down approach is taken by Tanja Börzel when she describes Europeanisation as a process “by which domestic policy areas become increasingly subject to European policy making”¹⁰. Börzel takes into consideration yet another approach to the process. It is not merely the EU which pushes for transformations at the national level. Often member states can influence the EU decision-making process in favour of their own interest¹¹. Nevertheless, this bottom-up approach can only be employed by countries that are already EU members and have executive powers -- or at least access to decision-making -- thus the opportunity to push forward to the Union their national interests. While admitting that Europeanisation actually goes both ways, Green Cowles et al. focus mostly on the impact that the process has on domestic level, both nationally and sub-nationally¹². In turn, Radaelli expands the definition of Europeanisation to include incorporations of European formal and informal rules, shared beliefs and norms to the domestic discourse, identities, political structures and public policy¹³.

Europeanisation is directed, although not exclusively to candidate or potential candidate countries which aspire to become member states. Consequently, Europeanisation can be seen as a “preparatory” phase, during which the said states are supposed to reach -- or at least come close to -- member-states socio-political, economical and cultural standards. Thus, in order for Europeanisation to happen, there must be some “misfit” between EU and domestic policies, processes and institutions. The level of “misfit” will determine the level of adaptation pressure (the extent by which domestic policies have to change in order to comply with EU policies and rules) directed towards domestic structures. The more the misfit is, the higher would the adaptation pressure be¹⁴. Seen from this perspective, Europeanisation is closely linked to the logic of conditionality applied by EU with respect to its enlargement policy. In Schimmelfennig and Sedelmeier’s words, “EU conditionality is a bargaining strategy of reinforcement by reward, under which the EU provides external incentives for a target government to comply with its conditions”¹⁵. EU conditionality works basically on two premises. In order to be acknowledged as an aspiring member, a country needs to fulfil the Copenhagen criteria, laid down in 1993. These are nothing more than rules defining whether a country is eligible to join the EU or not. The other premise is the adoption of the acquis communautaire, or approximation of domestic legislation to the common EU law. However, Grabbe argues that no matter how straightforward might the conditions look at a first glance, they are nonspecific, complex and ambiguous when inspected more carefully¹⁶. Faced with such considerations, one logically poses the question of the effectiveness of conditionality policies, as done by Schimmelfennig, Sedelmeier and Grabbe¹⁷. They argue that conditionality cannot be effective as long as conditions are ambiguous and the EU employs double standards. In the same line of thought, Freyburg and Richter argue that the compliance of pre- accession conditions is affected by national identity. In countries where conditionality reforms come in conflict with national self-conceptions, states will not comply¹⁸.

Schimmelfennig’s argument about the failure, in long the run, of EU conditionality policies seem to be particularly true if one considers the case of Albania. The government’s and parliament’s work has boiled down to the adoption of acquis. In addition, the last decade has seen the establishment of a number of regulatory agencies, whose work consists in fulfilling the pre-accession conditions set forth by the EU. Such structures like the European Secretariat, the Directory for the Translation of EU acquis and the Committee of Stabilisation and Association Agreement are partly responsible for the internalisation of policies and norms.

Because Europeanisation affects cultural aspects such as national identity, many researchers have focused on the representations of national versus European identity¹⁹. One such extensive research is the EURONAT²⁰ project, which studies the relationship between national identity and representations of Europe/EU in nine member-states. Most scholars researching European integration in Albania seem to have overlooked the identity aspect of the process, focusing mainly on the democratisation of the country and how conditionality affects domestic policies and reforms²¹. The current literature on this topic suggests that there is a gap in studying how national identity and European identity are represented in the public and political discourse in Albania, especially when the country manifests high levels of support towards the EU and European integration. In Albania, the political discourse is often characterised by speculative and abusive declarations between the two main parties. They mostly consist of mutual recriminations and are built upon assertions of wrongdoings. Thus, the normative impact of the discourse is seldom discernible in the public consciousness. Moreover, there is no systematic analysis of the Albanian political discourse, as I shall discuss in chapter 4. Most analyses take place ad-hoc and mostly in talk shows, lacking therefore scientific credibility. Consequently, the lack of investigation of such speeches and declarations makes the political elites more prone towards confrontational discourse. My research will attempt to fill this gap and perhaps serve as motivation for further investigation on the topic.

3. THEORETICAL CONSIDERATIONS

The characteristics of public discourse shape the political culture of a people, its political consciousness and how the electorate understands political issues, governing strategies and the expectations that the ruling elites create upon the ruled. Politicians, just like each one of us, communicate by the use of rhetoric. They use language to exercise power: to convey a particular ideology, to influence and persuade voters to take certain political decisions. In other words, language in politics is no less than the art of governance²². Thus, analysing political discourse becomes important in order to understand what kind of images, attitudes, values and beliefs politicians deliver to their electorate. The aim of my research is to focus on the discursive representations of the nation and Europe, taking Albania as a case study.

In my research I narrow down the term “political” to just elites in power and thus look at their discourse in relation to national versus European identity. Here, I draw upon Fairclough’s²³ idea that political discourse is communicated by institutions which place audiences in different positions of power and knowledge.

From a hermeneutics perspective, studying discourse means interpreting in a qualitative manner meanings that are being conveyed by a particular use and arrangements of words. Such meanings and interpretations are subjective and depend on particular socio-cultural and political contexts. They are influenced by the background of the producers, target audiences and of the discourse analyst. This is one of the limitations of the thesis; it will present my interpretations as a researcher, inevitably influenced by the way I perceive social and political matters. As Hall suggests, “Meaning and representation seem to belong irrevocably to the interpretative side of the human and cultural sciences (...) Interpretations never produce a final moment of absolute truth”²⁴. However, this bias does not hinder me from arguing rationally. Another limitation consists in the fact that the texts under analysis are in Albanian, whose grammatical rules, sentence order and formulations differs to a great extent from English. Hence in some cases the English translation may not reveal the entirety of the ideology that exists socially in the original language.

3.1. CRITICAL DISCOURSE ANALYSIS - LANGUAGE AND POWER

The research design suggests the choice of critical discourse analysis (CDA) as the most appropriate methodology for studying speeches and declarations, where language is widely used as a manipulative tool. As Jorgensen and Phillips point out, discourse constructs social collective identities²⁵. This claim is also supported by Wodak et al: “The idea of a specific national community becomes reality in the realm of convictions and beliefs through reifying, figurative discourses continually launched by politicians, intellectuals and media people and disseminated through the systems of education, schooling, mass communication, and militarization as well as through sports meetings”²⁶. In such context, CDA is an effective way to examine what images politicians’ project unto their electorate. Furthermore, a considerable number of scholars have adopted CDA when researching national identity²⁷. However, this research does not deal but marginally with the reception of these images by their intended recipients.

CDA originates from linguistics, but has attracted the attention of many scholars from different fields. It is rooted in the neo-Marxist social theory of the Frankfurt School with its pioneers ranging from Foucault and Bourdieu to Habermas. Two of the main contributors to CDA as an interdisciplinary methodological approach are Teun van Dijk and Ruth Wodak. Although they differ in some instances, most of the scholars engaged in CDA agree on the de-construction of power relations through critique, as a focal premise. Regardless of the academic domain where it is employed, it is the general assertion that CDA deals with revealing the creation and reproduction of unequal power relations between social groups²⁸. Van Dijk sees CDA as being concerned with studying and analyzing texts and words in order to reveal the discursive sources of power, dominance, inequality and the ways in which these sources are initiated, maintained, reproduced, and transformed within specific social, economic, political, and historical contexts²⁹.

Besides CDA, a great part of my analysis will focus on metaphors as an important narrative instrument in the popularisation of knowledge. In the general sense, metaphors are defined as discussing something in terms of something else, thus transferring meaning. Escaping the realm of poetry and literature, metaphors are being used and explored extensively in social sciences as well. There are three main theories concerning the study of metaphor in social sciences. The substitution theory³⁰ argues that metaphors are just a rhetorical device, a matter of words. Accordingly, metaphors mean giving to something a name that belongs to something else. However, such theory has been contested on the basis that metaphorical concepts suffer loss of meaning during substitution, thus there is no literal content for metaphors. This is where the interaction theory comes in play. Developed by Black³¹, this theory suggests that metaphors create similarities between two things, namely “the dispenser” and “the receiver”. In this sense, transfer of meaning occurs in two directions. For theorists of this persuasion, the metaphor is not merely a matter of words; thought is also perceived as metaphorical. Cognitive theory as developed by Lakoff and Johnson considers metaphor as crucial elements that structure thinking³². Therefore, metaphors define the way we perceive the world, as abstract concepts are considered to be metaphorical projections from physical experiences.

Metaphors in political discourse serve an ideological use; they are employed to capture attention by stressing certain aspects of reality. Generally speaking, metaphors have a dual function. They provide a specific perspective on one issue at a time, which corresponds to the restrictive function. But at the same time the perspective provided by a metaphor can be negotiated, thus opening possibilities for new interpretations. This last function is the creative one. Because the interpretation of metaphors is a purely subjective matter, conditioned by a series of social and cultural factors, misunderstanding and confusion can occur, as Chilton highlights³³. Each metaphor may have more than one plausible interpretation, depending on the interpreter’s background.

3.2. FAIRCLOUGH’S THREE-DIMENSIONAL MODEL

In my thesis I concentrate mostly on the three-dimensional model as developed by Norman Fairclough³⁴. I find it to be the most suitable approach, because it embraces multidimensional lines of reasoning and analysis to the study of identity, focusing not only on the text, but on social and discursive practices at the same time. Fairclough’s model is praised as being “the most sophisticated framework for analysis of the relationship between language use and societal practices in general”³⁵. It allows the researcher to explore the linguistic patterns and elements of the texts studied and in the meantime it enables the juxtaposition of these texts towards the social and discursive practices.

Fairclough’s model has three levels³⁶:

1. Description: at this level the researcher engages in the analysis of linguistic patterns and formal structures used in the text
2. Interpretation: this level of analysis concentrates on the relationship between the text and interactions. Here text is seen as the result of the process of production.
3. Explanation: in this case the main focus of analysis is the relationship between interaction and social context.

When applying Fairclough’s three dimensional model one should keep in mind that these levels of analysis are not isolated from each-other. Instead, they are very much interconnected and interdependent, which is one of the strengths of this particular analytical model. Thus it may be difficult sometimes, during the analysis to make a clear distinction between each level.

3.3. CHOICE OF TEXTS

The research will focus on both political programs and party declarations. While the political platforms currently in use provide a stable point of reference, speeches and declarations reflect in a better way the positions of each party at certain moments of the EU integration process. Both these sources, when combined, make for a comprehensible understanding of Albanian political discourse. Declarations on key moments of Albania’s integration process will be taken into consideration. Such moments are for example the signing of the

Stabilisation and Association Agreement and the entering into force of the Interim Agreement. Two other important moments are when Albanian government submitted its accession bid to the EU and when finally in December 2010 Albania was offered a visa-free regime with Schengen countries. In addition, I analyse declarations of politicians in regards to the rejection of candidate status for Albania in November 2010. The declarations/speeches and political programmes will be consulted from the parties’ press offices and/or their websites, avoiding thus traditional media (newspapers, television or radio channels) in order to ensure that the message of the parties comes through in its original form.

4. SETTING THE CONTEXT: ALBANIAN POLITICAL PARTIES

A critical analysis of political discourse in Albania can not be complete without trying to understand the historical context in which Albanian political parties function. To this end, the following chapter will give a brief account of how this development has come to be throughout the years.

There is a lack of systematic analysis regarding the Albanian political discourse. Indeed, most research done on political parties is rather general and it rarely tackles the issue of political discourse. While most of the comparative research in Eastern Europe leaves Albania aside, a fairly comprehensive overview on political parties in Eastern Europe, including an extensive chapter on Albania comes from Janusz Bugajski³⁷. For the most part, Albanian scholars focus on the long transition period the country is undergoing and the implications for democratisation³⁸. In addition, Blendi Kajsiu provides an analysis of the crisis of representations of the Albanian political parties³⁹. Kajsiu argues that by not addressing the most immediate needs of the Albanian electorate, the parties have grown apart from their voters.

The first political parties, started sometime after the establishment of the Albanian state in 1912. However, rather than real political parties, they were mostly fleeting gatherings around prominent Albanian figures, momentary alliances in order to achieve personal aims⁴⁰. The end of World War I found Albania a newly-born independent state, with almost half of its territories divided between Serbia and Greece at the Ambassador’s Conference in 1913⁴¹. Thus, the most urgent and important issues for the first political organizations were the preservation of independence and national sovereignty but also the recuperation of lost territories. The national issue was from the very beginning at the top of the agenda in Albanian politics.

Amongst the first parties in Albania was the Progressive Party (Partia Përparimtare), a conservative group of landowners whose only concern was to make sure they wouldn’t lose their lands through any agricultural reform. Another one was the Opposition Party of Democrats (Partia e Demokratëve Opozitarë), a continuation of the Popular Party (Partia Popullore) lead by Fan S. Noli, interested in resisting Italian domination and establishing a Western-style constitutional government⁴².

During World War II, as in many other countries in Europe, small groups of communists were organized. These groups lead ultimately to the creation of the Albanian Communist Party (Partia Komuniste e Shqipërisë) in 1941, which, thanks to the charisma of its leader Enver Hoxha, soon became the most organized and significant party in Albania at the time, strongly propagating national liberation against the fascist and Nazi occupiers. So strong and influent the Communist party became that it managed to install a 45-year long dictatorship, which left Albania one of the poorest and most isolated country in Europe. Slowly during these 45 years of dictatorship, Enver Hoxha made sure to suppress and eliminate every single spark of opposition to himself and the Communist party. In terms of foreign policy, communist Albania jumped from alliances with the Soviet Union, to China and to the eventual and ultimate isolation of a self-reliant policy. Elections were held regularly but there was only the Communist Party running for office. A one-party system was thus in place until 1991, when the communist regime fell.

An offspring of the Albanian Communist Party (which from 1948-1991 adopted the name Albanian Labour Party), the Socialist Party of Albania (Partia Socialiste e Shqipërisë) underwent a series of reforms and ideological changes. Its ideology was reshaped in line with social-democratic ideas, thus proclaiming itself a modern and progressive party, committed to democracy and social security. SP was lead by Fatos Nano from 1991 and was in power from 1997 until the defeat in the general elections of 2005. From 2005 to present, the leader of the Socialists is Edi Rama, a former artist mostly acclaimed for his extravagant persona as mayor of the Albanian capital, Tirana. Understanding that a great part of the electorate was fed up and disappointed with the same old persons running the political scene for years, Rama adopted a successful rhetoric of change, political renewal and closure with the past, which earned him the chair of the Socialist Party.

The wave of protests that took over Eastern Europe in the beginning of 1990s did not spare Albania. Thousands of young students were determined to bring down communism. The aim was to establish a democratic multiparty system driven by the capitalist principles of a free market economy. People aspired to live in a democratic and free country, like the rest of Europe. Under the said circumstances, the Democratic Party of Albania (Partia Demokratike) came to being in 1991. In fact, more than a party with a clear ideology and political program, its only platform was getting rid of communism and of everything related to it. Its members came from very different walks of life, had very different interests and political viewpoints but they had only one common denominator: their hatred for the communist regime. DP has been chaired ever since by Sali Berisha, a former surgeon whose authoritarian manners have caused numerous members of DP to leave the party.

The phenomenon of fragmentation of political parties is an interesting one in Albania, with a considerable number of groupings seceding from both DP and SP. As Jano observes⁴³, this has happened for two main reasons. First, Albanian parties are authoritarian and lack internal democracy. This lack of democracy poses difficulties for the advancement of political carrier inside the party. Thus, party members who feel their political ambitions are being hindered, decide to create their own parties. Secondly, eagerness for individual power and short-term, narrow personal interest often create clashes and conflicts between members of a party. These authoritarian features of Albanian political parties have in the end compromised their own legitimacy, by driving away the electorate, who lost trust in them. The following table shows that from 1991 to 2009 parliamentary elections the voter turnout has decreased⁴⁴.

Abbildung in dieser Leseprobe nicht enthalten

Table 1: Voters ’ turnout in parliamentary elections from 1991-2009

This short account serves to show that the country does not have an extended tradition in party formation. Because they lack such tradition, political parties in Albania do not seem to have a clear ideology and identity that would help positioning them in the political spectrum. For example it is not odd that a right-wing party such as DP would propagate and implement social policies while the left-wing SP would have a more liberal economic approach.

“The political class, although they declared themselves to be on the right or the left, did not in fact develop clear and differentiated political identities. (...) This is clear from the fact that they have taken paradoxical stands on many issues, which contradict their proclaimed ideologies. (...) Sometimes the DP positions, on many issues run parallel with those of the SP and vice versa. Right and left-wing principles, liberal and conservative, nationalistic and internationalist are mixed in a mish-mash without form and shape”⁴⁵

Another characteristic of the Albanian political landscape is that it is highly polarized. From 1991, power has been shared amongst DP and SP, producing a substantial democratic deficit. The rhetoric employed by both parties is that of accusation and counteraccusation and continuous quarrels. Often times, members of the parliament will hinder passing of important laws by boycotting the voting process and not reaching the necessary quorum. This lack of constructive consensus between DP and SP has been subject of concern for the European Commission as well. In its 2007 Progress Report, the Commission observes that:

However, there was little progress towards constructive consensus between political parties on implementing reforms necessary for progress in the Stabilisation and Association Process. Parliamentary work was often dominated by a short-term political agenda which polarised debate. Parliamentary decisions were often delayed due to disputes focused on narrow party interests or rushed without proper preparation and discussion. This held back reform, particularly in the electoral and judicial fields⁴⁶.

While this highly polarized atmosphere has and continues to hold back reforms, it places the international community in the role of an arbitrator. This in turn has created a certain dependency towards the international community, which has become more and more involved in Albanian domestic politics⁴⁷.

5. ANALYSIS OF THE POLITICAL PROGRAMME OF SOCIALIST PARTY

This chapter concentrates on the analysis of the political programme of the main opposition party in Albania, Socialist Party. The empirical material for this analysis consists of SP’s political platform. The analysis will show that Europe and EU are key concepts in the programme, confirming the emergence of a Eurocentric discourse amongst the Socialists. By exploring metaphors present in the empirical material, I give evidence of the definitions and relations of Albania and Europe.

I have identified three major themes recurring throughout the SP political programme. The first theme encompasses meanings and commitments to what are considered European values. The second one comprises use of spatial terminology due to the journey metaphor, whilst the third reflects the implementation of reforms in the framework of Europeanisation.

5.1. GENERAL OUTLINE OF THE POLITICAL PROGRAMME

The document was produced in November 2011, several months after local elections were held in Albania. The outcome of those elections was particularly bad for the SP leader and at the same time major of Tirana, Edi Rama, as he did not succeed to win a fourth mandate. In light of this event and considering that the Socialists had been in opposition since 2005, SP was forced to rethink its strategy in a new political programme, emphasising the concept of “change”.

The Socialist Party of Albania (SP) has been in power from 1997 until 2005. As mentioned in the previous chapter, it is born as a result of the overall reformation of the former Communist Party of Albania, thus adopting a more social-democratic ideology. Following the collapse of communism in the 90s, Albania entered the phase of “transition” which meant not only the democratisation of the country, but also an absolute break and denial of everything linked to the communist past. In this context, even now, more than twenty years later, being labelled a communist is considered an insult and is often used to discredit one’s political opponents.

The SP identifies itself as a “centre-left”, “modern” and “progressive”⁴⁸ party with a European orientation. It is a full member of the Socialist International and one of the eleven associate members of the Party of European Socialists, whose initials appear on the official symbols of the party. Its youth forum is called Albanian Eurosocialist Youth Forum (Forumi i Rinisë Eurosocialiste Shqiptare). The connection with the European socialists is illustrated by the picture below, where the fist and rose is a recurrent symbol of international Socialists.

Abbildung in dieser Leseprobe nicht enthalten

Fig.1 Logo of the Socialist Party of Albania

In general, the party seems to adopt a contemporary social-democratic doctrine, stating its support for principles of “freedom, social justice, solidarity and equal chances, rule of law, and the establishment of a welfare and democratic state”⁴⁹. SP says it follows a foreign policy which seeks good relations with all the states and helps the progress of the country and the national interest.

The SP political platform is built upon four pillars: recovery of economy, revival of society, restoration of democracy and reunification with Europe. The idea of change is emphasised by using the prefix re-. The programme opens with a sentence emphasising the need for change. “Albania needs a radical change. You want this change and together with you, we are ready to make it possible”⁵⁰. The notion of “change” plays an important role in Rama’s speeches as the word is used frequently, which resembles a bit Obama’s electoral campaign built entirely around this concept. The tone of this sentence is however set by the use of verbs such as “need” and “want”, which in this context are used as modal verbs. They carry important information on the assertion and commitment of SP towards “change” (need implies necessity) to the point of taking for granted the desire of the voters for the mentioned change. Furthermore, Rama is trying to construct a particular identity, that of the people who have had enough and are demanding a change. It does so by using the pronouns “we” and “you”.

SP supports the development of private property and defines Albania as free market country. The curious thing here is that property issues have typically been a right-wing policy. As such they have traditionally been exploited by the Democratic Party and other small right-wing parties in order to gain the votes of former landowners, who lost their land during the collectivisation processes under communism. However, considering that the winner of elections is always decided by a small difference of votes, parties of both spectrums cannot afford (politically) to alienate any part of the electorate. Historically, both parties have always relied on two groups of voters in particular; former political prisoners of the communist regime and former landowners. These two groups have traditionally voted for the Democratic Party, but with time they have grown disappointed with it. In order to lure the disillusioned part of the electorate, the SP is appealing to them in its programme. This would explain to some extent the lack of clear ideological divisions between the two parties.

5.2. EUROPE IS A CULTURAL REFERENCE

The Socialists consider EU a “democratic community of common values and at the same time a space of socio-economic development”⁵¹. Albania (referred to as “fatherland” -- a word that bears intense patriotic connotations) is represented possessing an immense natural beauty, one of its greatest assets, which is at the same time integrated in the market perspective as an important source for tourism. Its national heritage is considered both ancient and modern, “... which makes Albania a nearly unique place in Europe”⁵².

Closely related to the “natural beauty” idea the SP discourse moves towards environmental awareness. Green rhetoric takes a considerable place in the document, with underlying messages of national pride. Referring to a recently hot issue, an agreement made with the Italian government about importing Italian waste, the socialist seem to be firm when they say: “We will stop the import of waste to our fatherland”⁵³ (bold in original). However, the reason why they are against this agreement seems anything but patriotic. “At the same time, with today’s conditions it is completely impossible for Albania to import waste from abroad”⁵⁴. Not only do the socialist fail to take a stronger stance against an agreement which seeks to turn the country into a trash bin, but this quote suggests that importing waste is in fact a desirable thing, although not possible due to the present circumstances.

SP puts an emphasis on education and research especially in the areas of national history and culture. It defends national sovereignty and considers itself carrier of the best national values, failing to mention what values the party considers to be national or the best. At the same time, the Socialists advocate for a closer cooperation with the Albanian Diaspora for Albanian emigrants to be able to: “...[P]reserve their national language, culture, traditions and values”. All in all, the SP, despite proclaiming itself proud of “our compatriots wherever they live” and work, acknowledges the country’s negative image, while expressing assurance to work in changing the unpleasant perceptions. While it has been argued that Albanian nationalism is not as strong as in the case of other neighbouring countries⁵⁵, there is a sense of national pride among Albanians. Nevertheless, the process of European integration enjoys full support on both popular and elite level, as annual surveys conducted by the Albanian civil society show⁵⁶. The case of Albania, however does not seem to confirm Carey’s theory, according to which national attachment and pride affect the support for EU integration negatively⁵⁷. The Socialists believe that Albania will be a great addition to the diversity of EU: “For us Socialists, the reflection and consolidation of common European values, be they traditional or new, means preserving and strengthening our national identity, it means an affirmation of the Albanian cultural originality”⁵⁸. The articulation of such identity narratives underlines the relations of Albania as a potential candidate country with EU. Downplaying nationalist elements can be seen as a way to convince the EU that the country has every intention on continuing the path of Europeanisation and that nationalism does not constitute a threat.

In addition, SP promotes anti-discrimination, human and minority rights and the right of each citizen to believe in whichever religion. Socialists believe that religious practices and education should however be carried out by and in the respective religious communities. It is spelled out in the programme that the state and public education are secular. In this respect, Albania is seen as traditionally tolerant and acceptant towards other religions⁵⁹.

The SP electoral programme represents Albania as a country where democracy is failing and voters are losing faith in politics. “Albanians do not trust any longer that politics can solve their everyday problems or that politicians can build a better future. People are disappointed and ask ‘Why should we vote’?”⁶⁰ Rama uses here a rhetorical question, which is in fact a useful technique to emphasize his point that the country is in an alarming situation and that change in the form of restoring the said lost trust is therefore necessary. This change will come from the SP, as it is stated in the coming paragraphs of the programme.

Among other instruments and ways of appealing to emotions, the Socialists set sight on political myths as a mobilizing factor. Based on Girardet’s categorisation of myth types⁶¹, the saviour’s myth applies to Rama’s rhetoric. According to this myth, hero-like characteristics are bestowed upon particular personalities, who promise to offer a way out of current difficult situations. SP and its leader Edi Rama do not blame only the Democrats as “killers” of democracy. The accusation is in fact extended to a period of almost 20 years, including also the socialist governments of 1997-2005. It is no coincidence; during those years, the Socialists were lead by Fatos Nano, a political adversary of Edi Rama. In Rama’s discourse Fatos Nano and Sali Berisha⁶² represent the old and unreformed politics for they have been in power for more than twenty years now. Positioned as their opponent, Rama considers himself, his followers and his way of doing politics as “the new way of politics”. Thus the message Rama tries to convey through his party platform is clear: old politicians have killed and destroyed free and democratic Albania, which Rama and other fellow students aspired for in early 1990s, after the collapse of communism. This considered, Socialists’ take it upon themselves as their first and foremost duty to “heal” the nation. “Together we can, without doubts make better politics. There’s nothing impossible if we stick together. Therefore, I invite you to join us, to make possible another way of politics and governance for Albania”⁶³. There is a general assumption in the programme that the Albanian nation embodies such values as free market economy, a social and democratic state etc. However, these elements which place the country in the European family it claims belongingness to, have been held hostage for more than twenty years now by “villains” of the old politics. By promising a reunification or resurrection, the SP implicitly situates itself in the position of the “hero” or “saviour”, appealing to the voters as “sidekicks” in the next immediate paragraph: “Together we can get rid of this government...”⁶⁴

5.3. EUROPE IS A DESTINATION

The second theme relates to the aspirations of EU membership, being an important goal on the political agenda of the Albanian Socialists. Through analysing a series of metaphors encountered in the document, I explore concepts such as belongingness, integration but also the concept of movement. The employment of metaphors is a powerful rhetorical device, often used in politics in order to influence the audience’s perception of policies. Generally it transfers meaning from one thing or concept to another⁶⁵.

In the SP political programme, the word “rrugëtim” (journey) expresses noteworthy meanings of displacement in time and space. It is common in the Albanian language in general but also in the elitist⁶⁶ discourse to use the verb “to go” when referring to Europe as a distant destination, still out of reach. Thus, Europe becomes a place where people need “to go”, despite the fact that geographically Albania is located on the continent. The most immediate explanation to this can perhaps be related to the harsh isolation Albania underwent during communism, where “going to Europe” meant literally crossing the barbed wire fences surrounding the country. Nowadays, however the verb “to go” is used in a more metaphorical sense, implying a process of transformation and internalisation of the western way of life and mentality.

The journey metaphor goes deeper; in fact it serves Rama to push forward his political aim of being re-elected in office. It implies two or more travellers undertaking a journey together towards a common goal, a final destination. Travellers are the Albanian Socialists and the Albanian electorate and the common goal is the country’s EU accession. The process of travelling refers to a timeframe starting with the first popular European aspirations immediately after the fall of communism and which will end when the country becomes an EU member-state. Travelling requires a vehicle to reach the said destination, the vehicle being SP political programme. All the reforms and commitments stated in the programme are ways how the progress to the common goal will be fulfilled.

However, it may be common in journeys to encounter barriers or cross-roads, moments/places when decisions need to be taken (the election process and/or ballot boxes being some of those). The concept of hindrances is explicitly pronounced in the document. The integration process has posed a number of challenges to Albania and thus it is important, according to the Socialists for the entire political elite to cooperate with the only aim for the country to progress in its journey towards EU. The journey however, seems to have come to a halt. “Albania is stuck on its way to EU integration”⁶⁷. The blame assignment strategy occurs again, when the Socialists state in their programme that “During these twenty years the politicians have done close to nothing to bring Albania closer to the EU”⁶⁸ (originally in bold). The fact that Albania is denied for the second time the candidate status seems to provide ground to the Socialists allegations.

The socialist party expresses itself in favour of the full integration of Albania in the EU, as the number one priority on its political agenda. This acceptance, according to the socialists, derives from the awareness of belonging to Europe in both heart and culture⁶⁹. However, the programme does not delve into what consequences it will have on the national sovereignty. The fourth pillar of the programme bearing the header “Reunification with Europe” implies a sense of belonging. Here Albania is represented as a part of Europe since ancient times, mostly but not exclusively in a geographical sense. The geographical element is used not only to justify the sense of belonging to Europe, but also as an economically favourable factor. Rather “reunification with Europe” is placed immediately after what are generally considered to be (Western) European values: “A new way must be provided. Consisting in a new economic model. Consisting in a proper social project. Consisting in a functional state and good governance. Consisting in the reunification with Europe, to whom we belong since ancient times. For an Albanian resurrection”⁷⁰. Rama is trying to drive his point home by employing effective repetition. In this particular case, he uses anaphora, the repetition of the same word or phrase in the beginning of consecutive sentences, in order to draw attention to key words and ideas. The importance of such techniques becomes even more evident during speeches delivered to a wider audience than the one who would actually read the political programme of a party. Rama also retakes the metaphor of the journey, when saying “a new way must be provided”.

Another interesting metaphor used is that of the bridge. “The Mediterranean is becoming day by day a connecting bridge between Europe and Asia. It is our obligation to exploit this development opportunity”⁷¹. A connecting bridge represents (mainly economic) benefits for an enlarged EU, promising new markets. It suggests the opportunity for Albania to take advantage from a favourable geographic position. However, another reading may hint to possible threats to the Albanian market from EU trade competition. The connection between Albania and EU implied by the bridge metaphor suggests that the country may be vulnerable to the openness towards a more consolidated European markets. Instead of profiting from the opening of markets, Albanian economy may not be prepared to keep up with the competition.

In the political programme is stipulated that: “...adhering to EU is a national goal, benefiting the democratization and transformation of the Albanian society, in accordance with the European values and principles”⁷². From this point of view, it appears that the democratisation of the country will happen with the EU accession. But the whole idea of the process is that a country should democratise prior to becoming an EU member, as the Copenhagen Criteria would suggest. As Pridham claims, the establishment of the rule of law and democracy is not an aim per se, but rather a means to achieve accession⁷³.

5.4. EUROPEANISATION IS A DOMINANT POLITICAL PROJECT

The SP opens its political programme with a call for immediate transformation of the state’s economic and political situation which is worsening by the day. Their vision of a better Albania relies on a “European Albania” carrier and embodiment of European standards and values. For this reason: “...adherence in European Union is a national objective”⁷⁴. The current situation of the country is depicted by the Socialists with the darkest colours; Albania is crippled by corruption. The following are just some of the quotes illustrating SP accusation:

“Corruption has gripped the state”⁷⁵.

“Our fatherland is not the Albania of crime, corruption and informality and it will not be the inheritance we will leave to our children”⁷⁶

“Corruption has become a system that unfortunately is conditioning every level of the political system”⁷⁷.

In the Socialists’ rhetoric, there is an inflated use of the words “European” and “standards”⁷⁸. They commit to introduce these standards in nearly for every area of life: in health care, education, infrastructure, agriculture etc. Such rhetoric is recurrent throughout the entire programme and serves to show that Europeanisation is at the centre of their political agenda.

Economic revival is addressed extensively as it represents a key sector, the main dimension around which every other issue is organised. The SP propagates in some way the implementation of a few liberal policies in support of economic development of the country, modernisation of state institutions and empowerment of local authorities through decentralisation processes, which is slightly at odds with its orientation as a left-wing party. When it comes to economic and social development for different regions in Albania, the SP borrows the term “social cohesion” from the EU jargon, not least because achieving cohesion is one of the requirements to earn the official candidate status. Once again, Europeanisation is introduced as an important political project, which aims at the transformation of every aspect of life in line with EU standards.

The programme touches also upon free trade agreements which have exposed Albania even more to the unfair competition with EU countries, thus damaging especially the agricultural sector. However this is not seen as a potential barrier in the face of EU integration. Rama and his party seem committed to change the perception of Albania as a provider of cheap labour force: “Albania cannot and should not be the country with the lowest wages in Europe”⁷⁹. Moreover, in the light of the recent economic crisis that has surrounded the EU, SP is engaged to control the public debt in Albania to the levels stipulated in the Maastricht Treaty: “...[W]e will keep under control the public deficit within the parameters stipulated in the Maastricht Treaty, although this is not yet one of the entry requirements”.⁸⁰

6. ANALYSIS OF THE DEMOCRATIC PARTY PROGRAMME

In this chapter I continue to explore representations of the nation and Europe, this time based on the political platform of the Democratic Party of Albania (herein after DP), the largest governing party since 2005⁸¹. Such analysis will provide the basis for a comparative approach between the two major parties in Albania, representing different poles on the left-right political axis. As with the previous party programme, I have identified two main themes present in the text to be analysed. Both of them put the EU in different relations to Albania. The first theme represents EU as an empty signifier, exploring the different meanings bestowed upon EU by the Albanian Democrats. The second theme explores representations of EU as a democratising actor or rather as the driving force behind numerous reforms.

What is particularly noteworthy of the Democratic Party of Albania is that it does not appear to have a party programme; rather it operates on the basis of its governmental political programme of 2009. Thus, the empirical material was consulted on the official webpage of the Albanian government⁸². Apart from DP, the government is formed by a coalition of some small right-wing parties⁸³ along with the Socialist Movement for Integration standing on the left of the political spectrum. Thus, their political guidelines are somehow present on the governing programme, to a small extent. However, the main priorities and points of analysis of the governmental programme are the same with priorities identified on the DP webpage⁸⁴. Consequently, the analysis is still valid for the aim of this research, because representations of Albania and EU are clearly identifiable even in the governing programme.

On these considerations, the lack of a proper party programme I think deserves more attention. Generally, the Albanian political parties have lost touch with the electorate, thus entering what Blendi Kajsiu calls a “crisis of representation”⁸⁵. In poor countries like Albania, voters are not divided any longer on grounds of values, principles or personal interest. Rather, personal interest becomes equalised with minimal demands for survival such as employment, health care and education. And these are common demands for the majority of the voters in the country. Hence, the ideological polarisation ceases to exist and parties will try to capture as much votes as they can by addressing such minimal demands. This in turn reduces political parties to simply tools to achieve or maintain political power for the particular politicians who made it to the top of the political elite. Once elected in office, the party is entirely defined by the executive and in a way will stop being as a political party outside it. This explains in part why the Democratic Party does not have a political programme outside the governmental one. Another reason can be the public opinion’s lack of interest in party programmes. Apart from scholars, no one (not the media nor the voters) seems to be interested in requesting copies of it, thus transforming the party programme in an unnecessary formality.

With respect to the production process as one of Fairclough’s levels of analysis, there is a considerable amount of spelling and grammatical mistakes through the entire programme, which would suggest disregard and lack of respect towards the electorate. From a voter’s point of view, a badly written programme is less likely to be taken seriously. In this context, the research would have benefited a lot from knowledge regarding the author of the political programme; unfortunately it was not possible to obtain such information. Reluctance to disclose this kind of data is partly due to a general lack of transparency characterising Albanian politics and partly to the lack of tradition in public relations.

6.1. GENERAL OUTLINE

The Democratic Party was founded on December 1990 and first came to power in the beginning of 1992 employing a strong anti-communist discourse with slogans like: “... [T]o save Albania from the communist dictatorship... in order to join with dignity the civilized Europe”⁸⁶. That was a time when differences between the democratic western countries and the eastern communist block were all the more pronounced, although much of the civilised west versus uncivilised east rhetoric is still present nowadays. It seems like in relation to Europe and the EU, Albania has embraced an inferior political, social, cultural and economic identity. In order to be considered for accession in the club of “civilised countries”, the political elite needs to comply with internationally imposed requirements.

The anti-communist discourse employed by the DP was not challenging merely the communist ideology, but the national identity as well. In Albania, communism was more than just a doctrine; in fact the Labour Party and its leader Enver Hoxha considered themselves to be founders of the modern Albanian nation and the Albanian nationalism⁸⁷. As a result, gradually a new western identity propagated by DP was taking the place of the communist one. But these instances of challenging the communist legitimacy are still evident in a dissimilation strategy⁸⁸ adopted in the Albanian political discourse, as illustrated below when DP talks about the public administration: “... [S]eparating the democratic administration from the legacy of the old communist nomenclature”⁸⁹.

DP governed Albania until 1997 and during that time it implemented a series of strong neoliberal reforms without adapting them to the particular context of the country which was far from being prepared to successfully deal with them⁹⁰. Eventually popular discontent with the economic situation grew and lead to violent upheavals, which resulted in DP losing power until 2005. However, national economic reforms that were guided by EU and other international actors did not provoke nationalist reactions. Rather, they were widely accepted as a necessity for the westernisation of the country⁹¹.

The programme under analysis was produced in 2009, right after the general elections, where DP managed to get more seats in the parliament than the Socialists. However the result was not enough for the DP to create a government on its own. In order to retain power for a second mandate, it invited the Socialist Movement for Integration⁹² (SMI) to form a governing coalition. This agreement between the two parties was criticised widely; SMI and its leader Ilir Meta were generally accused of trading the votes of the left-oriented electorate for personal power since part of the bargain was that Meta became Deputy Prime Minister and Minister of Foreign Affairs. Both DP and SMI leaders justified this move as necessary for the preservation of political stability and integration process in the country, emphasising among other things: “...the need for bipartisan and responsible political cooperation”, “... the need for a stable and effective government able to face the challenges posed by the integration process”, “...the only alternative that provided political stability and continuation of the integration process”⁹³. As illustrated from these quotes, the new government is pushing forward the EU enlargement process to the point of being nicknamed Government of European Integration. By making European integration their number one priority, the

Democrats seem to be using the popular support for Albania’s possible EU accession to their political advantage.

Albanian political parties, especially the two largest SP and DP have been often criticised by the European Commission for lack of dialogue between each other⁹⁴, which has held back necessary reforms. At the same time constructive political dialogue is one of the requirements Albania needs to fulfil in order to get the candidate status. For this reason, the DP calls in its governmental programme for more cooperation with the opposition in issues that have to do with the integration process. “The full implementation of SAA and the integration process in general requires parliamentary cooperation with the opposition, so that it can be part of the success in achieving the European standards for Albania”⁹⁵.

The DP has a conservative centre-right orientation. It bases its political programme on a neoliberal model of small and efficient state apparatus and little state intervention on the economy. At the same time, the programme contains hints of socio-democratic policies especially in the areas of health, education and social protection: “European Albania cannot have other face but the humane social face, cannot have other heart but the compassionate heart, being thus a country of great humane solidarity where there are no outcasts⁹⁶ ”. The choice of language is pretty important here because it appeals to the audience emotions by engaging pathos as means of persuasion.

The Democrats’ goal for their second governing mandate is to keep the fast pace of development and reforms in relation to the integration process. The aim was for Albania to open accession talks with the EU within 2013 and to get the visa-free regime in Schengen area within 2009. None of these things happened in the specified timeline. The EU decided to lift tourist visas for Albanians by the end of 2010 and the country has been denied twice the candidate status thus far.

The governmental programme states that the party is engaged in a series of objectives; democratisation and economic development of the country, enforcement of rule of law, integration of Albania into Euro-Atlantic structures and protection of national interests and peace-building. Guaranteeing national and international security has become explicitly relevant in Albanian foreign policy since its NATO accession in 2009. NATO membership puts the country in a position of “guarantor of European security” “... an added value to the contribution of peace, security and prosperity of South-Eastern Europe”⁹⁷.

Another engagement of the Democrats as ruling majority is the protection of national interest. In this sense, national interests are considered to be not only compatible with EU interest, but also inspired through them: “The excellent successful model of western European democracies, continuous to be an inspiration for assimilating the best values that will bring us (...) a quicker and more qualitative development of the entire country”⁹⁸. As opposed to the dissimilation strategy, where everything pertaining to the communist past is denied, in this case the Democrats adopt an assimilating strategy, thus embracing what are perceived as desirable European values.

When talking about national interest, the Albanian Democrats put a great deal of emphasis on identity elements such as promotion of the Albanian language and history, preservation of the national identity amongst the Diaspora through opening cultural centres: “The government of European Integration considers Albanian Diaspora a national value. It believes that Albanians all over the world should enjoy protection from the state but at the same time they have an obligation towards the prosperity of the fatherland”⁹⁹.

Improving further the relations especially with those European states where Albanian migrants are settled seems to be important for the Albanian government because it serves to accelerate the integration process¹⁰⁰. On the same line of action, the Albanian government states that it will provide diplomatic support to Kosovo in its aim for wider international recognition. In Berisha’s words “My country will provide assistance in the consolidation of institutions in Kosovo and will establish closer cooperation in all areas”¹⁰¹. Such declaration sounds a tad ironic, since Albania itself has been criticised for having weak and unstable institutions¹⁰². Hence, Albania’s relationship to Kosovo is presented as somehow patronizing, like a kind of big brother taking under his protective wing a socially awkward sibling.

Aware of the fact that Kosovo independence is still a delicate issue in the Balkans, DP aims at carefully “eliminating ethnic and religious factors that would ignite conflict”¹⁰³. Good relations with neighbouring countries seem to be particularly important for the Democrats in terms of their foreign policy. Rightfully so, the political stability factor is quite relevant for the Western Balkans, a region prone to conflict. In a continuous effort to have their Western values confirmed, all of the Balkans countries find themselves strongly pursuing European integration. Furthermore regional cooperation is a specific requirement in the framework of Stabilisation and Association Agreement in place for Albania and other Balkan states.

SAA is considered as “a compass for the reforms to be undertaken in the next four years”. The journey metaphor is present also in the Democrats’ discourse, as the word “compass” suggests. As it became evident from the analysis of the Socialist Party programme it is quite usual to refer to the process of EU accession as a journey. In the same manner, in this programme, the government needs a guide or in this case a compass in order to be successful, or not get lost in its road towards EU membership. The use of passive voice suggests an agentless action, which means that the process is lacking leadership. The passive voice is in some instances used with the purpose of ideologically hiding causality and responsibility¹⁰⁴. Sometimes the reforms that need to be undertaken in the framework of conditionality policy can cause public discontent; hence politicians try to hide responsibility by using passive voice. It may also imply that the public opinion is on board with the implementation of said reforms; its consent taken for granted.

6.2. EU IS AN EMPTY SIGNIFIER

The previous discussion about how Western anti-communist discourse was shaping a new identity in the Albanian society brings us to Laclau and Mouffe’s considerations regarding political identity. In their book “Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics¹⁰⁵ ” the authors claim that society exists not as a unified and coherent social and economic system, but rather in a range of subjective relationships. In other words, society does not have a fixed and given identity. The meaning-elements or signifiers do not have a special status which gives a sense upon all the others. Instead, a meaning is conferred upon them in relation to different symbolic configurations based on particular social situations. In this sense, empty signifiers are symbols without their original meaning. Using a brand’s name to generally indicate a type of product is a practical example of an empty signifier.

Bringing our discussion to the realm of identity, the society needs empty signifiers in order to shape its identity, because it lacks an essence around which to develop. Concepts such as “freedom”, “democracy”, “equality”, and “unity” may have several meanings depending on several situations. These concepts as empty signifiers represent different demands and thus are emptied from their original connotation. Through empty signifiers, a particular demand “without totally abandoning its own particularity, starts to function as a signifier¹⁰⁶ ” representing a series of other demands. For example, the demand of Albanian people for their country to become EU member does not signify merely the formal act of EU accession. Rather it represents a totality of other demands such as employment, development and modernisation¹⁰⁷. Thus, this is a typical case when a particular demand (accession of Albania in EU) is partially emptied from its original meaning (the formal procedure of accession) and works as an element which signifies several other demands, not necessarily interconnected such as employment, free movement, national pride, sexual liberty etc. In this manner, EU is transformed in an empty signifier, representing a series of demands that would otherwise not be connected to each-other. Thus when Albanian politicians and people talk about the EU they are in fact referring to socio-economic and political development, modernisation, employment possibilities, 24/7 water¹⁰⁸ and electricity supply, quality of life, freedom and so on. For Albania to become an EU member would mean to benefit from those elements and values that make Europe desirable and alluring such as democracy, free and fair election, a non-conflictual political climate, economic and social development, freedom in both public and private spheres. The West and Europe have become thus the empty signifiers through which Albanian people and political elite understand the present difficulties and hope for a prosperous future.

Foreign endorsement, especially from the West is typically used by Albanian politicians as a means of justification and legitimisation for particularly painful reforms. As Lubonja says, “The competition between major political parties was not based on the promises they made or on their ability to keep those promises but rather on who had the most support from the West”¹⁰⁹. In fact Berisha, as the first post-communist leader, enjoyed a good deal of support from the West mostly because his eagerness in implementing imposed economic and political reforms from institutions such as IMF; “Berisha’s government was ‘IMF’s most obedient pupil in Eastern Europe when it came to the implementation of neoliberal economic reforms”.¹¹⁰ Furthermore, the economic reforms undertaken by Berisha in the beginning of the 1990s were also praised by the World Bank¹¹¹. Eventually, the key to enjoy support from the West is simply going along with their requirements.

In the Democrats’ political discourse, accession to the EU represents “a major goal ...a challenge but at the same time an important objective of the government... a final and irreplaceable destination, a common denominator of this government”¹¹². Achieving this goal would mean the implementation of a series of reforms to attain “European standards in education, health care and public administration”. Similarly with the Socialists programme, talk about “European standards” takes a quite large place in the Democrats’ discourse, mentioned 40 times in a document of 20 000 words. Transforming and bringing all government and industry sectors at the same level as in Europe is perceived as one necessary step that will bring the country closer to EU accession. “The programme of the majority’s government for European integration is oriented towards a goal that is achieving European standards that would make Albania an EU member”¹¹³. Achieving European standards has become sort of a quality certification, the ultimate level of validity one can think of. In the political discourse of both parties everything good is associated with Europe and vice versa, as the repetition of “European standards” would suggest.

6.3. EU IS A DEMOCRATISING ACTOR

Theories of democratisation have attracted the attention of a number of scholars¹¹⁴ and describe democratisation in general lines as the process of moving from an undemocratic rule towards a democratic one¹¹⁵. However, this process can be understood in different ways, from the introduction of democracy to its deepening and finally its sustainability. Introduction or at least deepening of democracy in post-communist countries in general and Albania in particular concern the European Union, since having a stable and consolidated democracy is one of the Copenhagen Criteria. While the process of democratisation in Albania started before the crystallisation of European aspirations, the EU has been and continuous to be an important driving force behind the democratisation process of the country. It tries to consolidate the fragile Albanian democracy particularly through its conditionality policy.

The Democrats in their governing programme see the EU as a democratising actor. The ruling majority is engaged in a series of reforms which are mostly motivated by the prospect of the country joining EU one day. Such hopes were particularly high in 2009, when Albania got accepted as a full NATO member. Since most of requirements to become part of North Atlantic Alliance (particularly democratisation of the country) are congruent with EU requirements, this event was perceived as an omen for the achievement of the candidate status. It also meant that finally the West was acknowledging Albania’s efforts. To this end, Democrats reckon that “Albania has made considerable progress towards the consolidation of democracy and rule of law, which enabled the country’s membership in NATO and has brought the perspective of EU accession even closer”¹¹⁶. NATO accession is considered a moment of “historical importance”, while the organisation itself is seen as a guarantor of freedom: “On April 4th, with its membership to NATO, the biggest military and political alliance, Albania scored a historical achievement. By declaring independence we won freedom; by joining NATO we won a guarantee for our freedom”¹¹⁷. DP employs pathos as a tool to appeal to feelings of national pride.

The rhetoric of important achievements towards “democracy and rule of law that culminated with NATO membership, ratification of the SAA and submitting the application bid to join EU”¹¹⁸ is recurrent throughout the programme. One reason why this event is used in such a profuse manner is that the programme was produced on 2009 just a few months after Albania was formally accepted to NATO. Thus, the enthusiasm was still running. Moreover, this is a post-electoral programme which serves as a showcase of important positive achievements like this one.

According to the Democrats’, from a weak state, Albania turned into a democratic country, on the verge of earning the candidate status.¹¹⁹ Based on the aim of getting candidate status, the Albanian government seems decided to take the necessary steps towards satisfying pre- entry requirements. Most of them are continuously repeated by the European Commission in its yearly progress-reports such as fight against corruption and organized crime, democracy and rule of law, protection of human and minority rights, all themes that are addressed in the governmental programme. For example, DP vows to continue its fight against corruption to the point of “erasing Albania from the map of corrupted states”¹²⁰. Another requirement linked with the lifting of visa regime is border management where the country has achieved satisfactory progress¹²¹.

From the discussion of DP’s governing programme it appears that EU accession has important implications for the democratisation of an aspiring candidate country. First, the Albanian governing majority expects that accession would benefit democratisation, where democratisation is understood as merely implementing a number of reforms for Brussels’ sake. Secondly, the programme implies that the consolidation of democracy in the country is going to be complete once Albania becomes EU member, while cases like Hungary or Romania show that it is not quite true.

This brings me to consider Welzel’s idea about externally triggered democratization and its effects¹²². The author maintains that this process has lead to the spread of electoral or opportunistic democracy. Considering the case of Albania, where notions like reforms, democratisation and European standards have come to represent mostly empty propagandistic talk, political elites accept democratisation as a result of international powers’ pressure on which the country’s elite depends. Consequently, democratisation is perceived by those politicians as a way to achieve international recognition and to open the doors of EU accession. After all, once you are in, you are there to stay. With these considerations in mind, one can claim that EU can not be seen as a guarantor of democracy. Rather, it would be better if positive transformations in candidate and potential candidate countries were driven by the mass and were undertaken first and foremost for the country and its people’s sake.

6.4. CONCLUDING REMARKS

Both parties’ electoral programmes are general and very similar. Knowing the voters’ aspirations and wishes, the programmes often include catchy, propagandistic rhetoric such as Euro-Atlantic integration, fighting corruption and poverty, higher employment rates etc.

The country’s aspiration to join EU takes considerable space in the governmental programme of the Democratic majority just as it does with the Socialists. Both parties hold similar views when asserting that EU accession is a priority for Albanian politics. This seems to confirm a generally uncontested claim that parties positioned in the centre of the political spectrum are normally more supportive towards European integration¹²³. In fact, EU accession is one of the few topics where SP and DP find common grounds. Another point where they agree is the anti-communist discourse, recurrent in both programmes, slightly more pronounced in the Democrats’ discourse.

The total lack of criticism or scepticism towards the EU can be a worrying sign if brought in the context of today’s Union and the political and economic crisis it is facing. The fact that there is no reference to an EU actually in shambles would suggest that Albanian politicians might not want to present a realistic view of the Union and the enlargement process.

Both parties refer to more or less the same political concerns and analysis has shown quite similar representations of the EU in both programmes. The Democrats and the Socialists see the EU as an important driving force for democratisation of the country. Phrases like “European standards” are to be found abundantly in both programmes and in both cases the words have come to mean almost nothing. However, the Socialists in contrast with the Democrats seem to put more emphasis on the role of EU as a cultural reference and how Albania apart from striving to achieve European standards, embraces the so-called European or Western values.

Similarly, relations of national and European identity are more visible in the SP programme, where the sense of national pride is slightly more elevated then in the Democrats’ programme. Representations of the nation are somehow downplayed in the DP discourse. Instead the party focuses on a series of positive transformations which have lead the country to NATO membership and are bringing it “on the verge” of EU accession.

Unsurprisingly, the parties differ in their depiction of the country’s current situation. While for the Socialists the country is going downhill, for the Democrats Albania has achieved considerable progress and development. The socialists associate these negative depictions with the blame assignment strategy, holding the Democrat government accountable for Albania’s every failure. The contradicting views are not surprising at all considering that the DP has been governing the country for seven years now, thus leaving the Socialists in opposition. But even in their contradictions, what both parties share is the fact that their negative or positive depictions of the current situation are blown out of proportions, looking more like propagandistic rhetoric.

7. NARRATIVES OF EUROPE/EU IN POLITICAL DECLARATIONS

In this chapter I present an analysis of the data set comprised of a series of political declarations. The declarations were uttered by politicians of both Democratic and Socialist Parties at specific moments considered cornerstones for Albania’s EU integration process. At the same time they are often presented as happenings of historical significance for the country. Eleven declarations, seven from the Democratic Party officials and four from the Socialist Party, are under analysis. Because of the similar nature of the events under consideration, the analysis will not focus on each of them individually. In the following subchapters I delve in the construction of political images of Europe and the nation through the use of metaphors, as they influence massively the construction of reality¹²⁴. Two are the most frequently used metaphors by the Albanian politicians; that of a family and of journey.

7.1. EUROPE IS A FAMILY

Many of the metaphors used internationally in EU-related discourse¹²⁵ seem to be present in the rhetoric of Albanian politicians as well. Of these, the family metaphor is perhaps the most prolific in describing relations between Albania and Europe. In the political declarations of both parties Albania is represented as long lost child, finally reuniting with the European family. Used mostly by ex-communist countries, the metaphor serves to convey meanings of socio-cultural and geographical belongingness with Western Europe. In his speech on the occasion Berisha says: “The signing of SAA marks for the Albanians a big step towards the realisation of their dream to return and be reunited with their European family”¹²⁶. The Socialists also agree with this representation, commenting that: “...[A]lbania’s integration into the European family always brings an atmosphere of consensus in the parliament... the issue of country’s integration in the family of functional democracies has had and will always have our support”¹²⁷. On the same line, Rama supports Albania’s submission of the accession bid saying the country should claim candidate status and thus “guarantee the European family of our determination to comply with all the obligations deriving from the process... which is an obligation not only to the Albanian people but to the European family as well”¹²⁸. Thus for Rama “the aspiration of the Albanians to become an integral part of the European family is quite legitimate”¹²⁹. Not only is it valid, but the Socialists think that all the Albanian political parties have an obligation to bring the country back to where it belongs: “... [I] thus call on all the parties to comply with the will of all Albanians wherever they are (...) to ask for what Albania and the Albanian people rightfully claim. It is the parties’ mission to make Albania a member of the united European family”¹³⁰.

Continuing the metaphor of a long lost child, Berisha falls in historical determination, blaming history and communism in particular for being “a mean step-mother” to the Albanian nation. In this way, Berisha is accentuating belongingness through the biding ties that exist between parents and a child wrongfully removed from its family.

“This act holds an historical significance because it marks my country’s return to the family of European nations, from which it was divided for such a long time physically but not in soul. To the Albanians, history has been a mean and stern step-mother. But the long-lasting occupations, separations and brutality could not extinguish the western culture and vocation of my nation and at the same time the awareness of being European”¹³¹.

Representation of EU as a parent is another important part of the family metaphor. It puts the EU members and aspiring countries in hierarchal positions. Generally, the Europeanisation process that Albania and other candidate countries have to undergo is seen as a process of maturation. In order to join the European family, aspiring countries have to prove that they can be responsible, reliable and trustworthy.

In the Albanian political declarations such patronising representations are pretty frequent; European and in general international institutions are seen as more serious and reliable and often put in the position of settling disputes between the two parties. Following the family metaphor, representations of EU as a parent puts both the Democratic and Socialist parties in the position of the attention-seeking siblings, who are continuously quarrelling and blaming each-other in order to get paternal praises¹³². This is evident mostly in those declarations aimed at political opponents as is the case of the material that deals with the voting of a resolution regarding visa-free regime with Schengen countries, the submission of the accession bid and the refusal of the candidate status. Arta Dade, a Socialist member of parliament, when discussing the resolution in regards to visa liberations, refers to the EU:

“The European Union is a serious organisation of the highest levels. It deals with the criteria laid out on the visa liberalisation Roadmap accompanied by a rigorous progress, objectives and deadlines. It does not deal with lies, chitchat or scolding characteristics of the Albanian political debate on part of the Albanian government, which has left the country the last in this process as a result of its bad governance”¹³³.

On the other hand, Berisha relies on positive evaluation of his government’s reforms by the “serious international institutions”¹³⁴. Declarations from the international institutions are thus not questioned (in the same manner as a child does not question the word of a parent) for the mere reason that they come from “serious institutions” to which Albania is represented as inferior. Moreover, these institutions are always assessing and judging the country’s ability to resolve its problems or to implement the ever so important European standards, as a kind of big brother. As parents usually do, the European Commission as well has to decide upon punishment or rewards depending on the country’s behaviour/performance, which is measured by EC annual progress-reports and other similar documents. When both parties decide to collaborate, they receive “applauds from the international partners”¹³⁵, which serves as a form of approval and legitimisation: “... [T]he European Union without doubt evaluates Albania based on how we solve our problems... through the implementation of the European standards based on which EU has and will always continue to judge us”¹³⁶. However, Albanian politicians seem to forget that they are elected by Albanian citizens and it is to them that they may be held accountable and seek approval from, not from Brussels’ based eurocrats.

The sort of sibling rivalry is not exclusive to party relations; it is also extended to relations between Balkan neighbouring countries, especially with Serbia, which in the words of Dade is “cause for wars and tragedies in the region”¹³⁷. Since the Slavic neighbours have usually been considered a troublesome factor in the region, the fact that it has been offered the candidate status before Albania has provided the Socialists with new material in their conflict with the Democrats. Ermelinda Meksi, another socialist politician seems disappointed by the Serbian progress, which she says has implications for the European future of Albania: “Serbia’s progress has left Albania in the same group with Bosnia and Kosovo, two countries that, with all due respect, have big existential problems in terms of state-building which need to be solved before earning the candidate status...”¹³⁸ The same thought is reinforced by another declaration of the Socialists in relation to the refusal of the candidate status for a second time:

“Albania, not only is left behind by Serbia, in a process where objectively it was years ahead, but it also risks being left outside once again for the third time, like no other country in the history of European enlargement of the states that emerged from the fall of the communist empire”¹³⁹

Further relations between EU and Albania uneven relationship are explored by the perception of candidate or potential candidate countries as pupils and EU as teacher. This is more evident in the Socialists’ discourse where Albania is a pupil, who has to its homework in order to get a good enough evaluation, which would allow it to pass the class. As Rama suggests:

“... [T]he opposition has done its homework that the European Commission has set out for the political parties (...) The EC has no other option but to fail Albania if the Albanian government cannot do its homework, in order for our country to pass the candidate status exam (...) Unfortunately, our political engagement has not been enough for the country to receive a passing grade... Albania and the Albanians risk because of the government to fail or the third time the EU exams”¹⁴⁰.

These articulations shed light on interpretations of EU’s role by the Albanian politicians. Representations of EU as a parent and a teacher reflect the conditional relation between Albania and EU. Being used in the internal political discourse, the metaphors emphasise the need for unanimity amongst all parties in support of the European integration and the governmental reforms. This call for political consensus comes on behalf of the Albanian people and Europe itself. Thus EU is portrayed at the same time as siding up with the people, taking a double role; that of the teacher/parent and on the other hand that of the supporter of the people. Moreover, in Fairclough’s terminology, EU has become “the third voice”¹⁴¹ through which words of the Albanian politicians are legitimised or de-legitimised.

7.2 EUROPE IS A JOURNEY

The journey metaphor was previously mentioned in the analysis of the Socialist Party programme. It is also present in declarations from both parties. As Foucault suggests, ongoing repetitions of dominant discursive figures result in power effects comprising inevitable political impact¹⁴². Hence, I deem it important to give more evidence of it since the journey metaphor is one of the most theoretically defined¹⁴³. Generally, the discourse around EU enlargement within member states and in aspiring countries is represented through metaphors denoting movement. This is also the case in Albanian political declarations, where the journey metaphor is constructed through the use of words such as path, steps, map and roadmap, stagnation etc.

The journey towards EU accession starts with the signing and entering into force of the SAA, which is according to Berisha “the map for the road towards the European future¹⁴⁴ ” and at the same time its implementation represents “an important step towards the European Union”¹⁴⁵. However, hopes regarding EU accession took off after Albania’s membership in NATO. “Albania was deemed deign enough to become part of NATO and this is a very important prerogative in the country’s road towards integration”¹⁴⁶. The word “prerogative” in this context is used to justify the government’s decision to submit the accession bid shortly (three weeks) after joining NATO. It suggests that Albania’s demand to also join EU is a right or a privilege deriving from the fact that the country was accepted in the North Atlantic Treaty Organisation. In this sense it would be more appropriate to consider NATO accession as an incentive rather than prerogative. At the same time Berisha’s statement reveals an inferiority complex of Albania, which is represented as continuously seeking the approval of big international organisations such as NATO and EU, while it tries to hard to prove that it is deign enough to become part of these clubs.

The process of Europeanisation of the country is seen as the key that will open the doors of EU. Complying with the reforms and requirements imposed by EU will bring Albania one step closer towards its final destination. “Today, I am here in front of you to submit Albania’s accession bid, which due to amazing work and engagement, due to the solidarity of our friends in EU and European Commission, constitutes an extremely big step forward...”¹⁴⁷, Berisha said when submitting the accession bid in Prague in 2009. At the same time, in the words of Majlinda Bregu, Minister for European Integration “... political compromise by respecting the constitution and laws is the only dignifying path towards Europe...”¹⁴⁸ Political conflicts between the two parties seem to have serious repercussions on the process’ progress. According to Bregu, Albania was not given the candidate status because of the “stagnant situation due to the parliamentary boycott of the opposition”¹⁴⁹. The situation is gloomy for the Socialists as well, who claim that “unfortunately democracy has made steps backwards instead of forward”¹⁵⁰.

Time is another dimension of the journey metaphor, apart from the spatial one. In the political declarations time notions such as the past and future are used to construct Europe ant its other. Accordingly, the past represents communism as Europe’s other, while the future represents EU accession, thus democracy. European aspirations of Albania represent the future, as Rama suggests when he expresses his party support for the submission of the application bid: “... asking from all the political forces to offer their contribution in achieving this goal, looking towards the future and not the past”¹⁵¹. Upon their return in the parliament they had boycotted for months, the Socialist Arta Dade says: “We are here today to make in a European manner a step towards Europe, to vote a resolution which brings us together in the common goal of all the Albanians that is visa liberalisation”¹⁵². This emotionally charged formulation implies that there is a European way to deal with political conflicts; that is through dialogue and compromise. The Socialists are thus implicitly claiming that they are behaving like true responsible European politicians, as opposed to the Democrats.

Referring to the delay of visa liberalisation, Berisha retakes the recrimination strategy when he states that “... extra strict requirements were imposed on us (...) since the Albanian mafia became one of the most dangerous in Europe because of its symbiosis with the political power”¹⁵³, implicitly referring to the Socialist rule. The guidelines and requirements to achieve visa liberalisation however were handed to the Albanian government on 2008, which at the time was lead by the Democratic Party.

7.2. FINAL CONSIDERATIONS

The strong Albanian aspiration to join EU has among others, an identity dimension to it. The political discourse in the country does not show contrasting views; everyone agrees that the Albanians have a European identity. It is justified mainly through narratives of geographical belongingness, according to which “Albania is a country in the heart of Europe”¹⁵⁴. It serves to somehow reassure the EU that it is not “opening the doors” to some strangers. During the signing of SAA in 2006, Berisha reclaims Albania’s European roots:

“I want to emphasise, that you are signing the SAA with a nation which has entered the annals of the European civilisation history as one of the most ancient inhabitants, which during the millennia has had Europe as its cradle and shelter. Thus it cannot have other future, than joining you”.¹⁵⁵

Consequently, Europe is represented as the cradle of civilisation, a place of immense beauty and culture and is thus an old dream of the Albanian people to join EU “the biggest wonder of the continent in all times”¹⁵⁶:

“... [t]he old dream of all the Albanians, regardless of their political orientation, to finally move freely in the Europe of cultural wonders, of knowledge and human freedoms (...) in the Europe of beautiful arts, of science discoveries, of magnificent cosmopolitanism”¹⁵⁷

The political discourse often takes pathetic tones as in the cases when particular events in the EU integration process are considered “blessed days in the history of the nation in its effort for freedom and European identity”¹⁵⁸. However, only after the lift of visa restrictions will make “Albanians feel truly Europeans”¹⁵⁹. In addition the Albanian nation is represented showing a series of symptoms that make it clinically love-struck with Europe. Borrowing from medical terminology (before taking up politics, Berisha was a surgeon) the Prime Minister declares on the occasion of submitting EU accession bid: “The syndrome of my nation is their passionate love for Europe”¹⁶⁰, implying the EU accession is desired beyond rationality.

1. CONCLUSIONS - DISCURSIVE EUROPEANISATION

We’ve got to hold on ready or not

You live for the fight when it’s all you’ve got Take my hand, we’ll make it

I swear- livin’ on a prayer

Jon Bon Jovi- Livin ’ on a prayer

In the beginning of the 1990s Albanian students stood up, amongst other things against the uniformity of mind imposed under communism. Through this research I aimed to show that, twenty-two years later, the minds of the Albanians seem as to think as uniformly as before. A pro-western and European feeling is dominating the political discourse and critiques against such discourse are met with disdain. On their efforts to integrate Albania in the EU, political parties criticise each other of not complying with directives coming from the Union or “our Western friends” as the discourse usually goes. Politicians hurry on bragging with every positive reading of the annual progress reports or alternatively condemning each other when said reports have a negative tone. In other words, all are walking on the same path, going to the same direction, towards a common goal, but all the while they keep accusing the opponent of slowing down the EU accession process. Albania has no political party that opposes or even criticises EU integration to any degree. On a socio-cultural level, this support can be explained with a wish to finalise and have acknowledged a post-communist European identity.

The research questions of this thesis were concerned with definitions and representations of the nation and EU/Europe by the Albanian political discourse. After analysing party programmes and political declarations I drew upon the following conclusions:

1. Albania and EU/Europe are represented through a number of metaphors. Amongst these, the family and journey metaphor take a considerable place in both party programmes and political declarations. At the same time Europe is represented as an empty signifier and words like “European standards” become flagships of the Albanian political discourse. Calls like: “We want Albania like the rest Europe” did not merely refer to Europeanisation as an approximation of laws and adoption of the acquis communautaire. The process of European integration corresponds to the democratisation, modernisation and social, political and economic development of the country. There is a clear but erroneous projection of European integration as an immediate solution to the problems engulfing the country. However there are little references to the current crisis of EU and thus no discussion on how this affects further enlargement for both EU and the aspiring countries. Such a belief, that things will miraculously become better once Albania achieves EU membership seems to be strong even nowadays. Many Albanians rely on EU integration to bring less corruption, more democracy and more responsibility in the country’s politics¹⁶¹. The Albanian political elite seems to employ at least two discourse strategies; that of dissimilation and assimilation. In the first case, the discourse rejects every feature of the national identity related to the east and the communist past. Reversely, strategies of assimilation put forth and enhance what are considered shared Western values and features.

2. The analysis suggests the emergence of a Eurocentric discourse amongst the two parties that have alternatively governed Albania during these twenty-two years. The political, socio-cultural and economic standardisation that Albania is undergoing as a potential candidate country triggered by EU conditionality policy has put EU/Europe at the centre of political declarations and speeches. The present use of EU as a legitimising tool for every political argument is a proof of what Diez calls discursive Europeanisation: “On the opposite end, an (...) perfectly Europeanized public discourse would see all political actors routinely make reference to the European level”¹⁶²

3. The analysis showed that representations of the nation and EU/Europe confirm what Hooghe and Marks argue, that parties located in the centre of the political spectrum are more pro-European than parties situated on the extreme ends¹⁶³. DP and SP positions seem to be in line with an inter-governmental approach where national interests are pushed forward with the help of multilateral organisations.

4. One interesting conclusion deriving from the analysis is the interchangeable use of terms EU and Europe or what Velikonja refers to as “the original sin of eurocentrism” where the economic and political union is equated with the historical and geographical name of the entire continent¹⁶⁴. The use of the terms EU and Europe helps in deepening the divide between the states that partake in the economic political union and the ones that do not despite geographically and historically belonging to the European continent. While it may be justifiable for EU member states -- wishing to preserve a sort of exclusivity of the club -- it has interesting cultural and geopolitical implications for an aspiring candidate country. Such use of the terms may imply that non-EU countries or people are not considered European, thus making their aspirations and support towards the EU unjustifiable.

9. BIBLIOGRAPHY

Barjaba, Kosta. Albania's Democratic Elections, 1991-1997: Analyses, Documents and Data. Edition Sigma, 2004.

Beetham, David. "Liberal Democracy and the Limits of Democratization."Political Studies 40 (1992): 40-53.

Beyers, Jan, and JarleTrondal. "How Nation States Hit Europe: Ambiguity and Representation in the European Union."West European Politics 27, no. 5 (2004): 919-42.

Biberaj, Elez. Albania in Transition: The Rocky Road to Democracy. Westview Press, 1999.

Bogdani, Mirela, and John Loughlin. Albania and the European Union: The Tumultuous Journey Towards Integration and Accession. I.B. Tauris, 2007.

Borneman, John, and Nick Fowler. "Europeanization."Annual Review of Anthropology 26 (1997): 487-514.

Börzel, Tanja. "Pace-Setting, Fence-Sitting and Foot-Dragging: Member States’ Responses to Europeanisation."Journal of Common Market Studies 40, no. 2 (2002): 193-214.

———. "Towards Convergence in Europe? Institutional Adaptation to Europeanization in Germany and Spain."JCMS: Journal of Common Market Studies 37, no. 4 (1999): 573-96.

Bugajski, Janusz. Political Parties of Eastern Europe: A Guide to Politics in the Post-Communist Era. M.E. Sharpe, 2002.

Carey, Sean. "Undivided Loyalties."European Union Politics 3, no. 4 (December 1, 2002 2002): 387-413.

Carver, Terrell, and Jernej Pikalo. Political Language and Metaphor: Interpreting and Changing the World. Routledge, 2008.

Chilton, Paul. Analysing Political Discourse: Theory and Practice. Taylor & Francis, 2003.

Cili, Henri. "Ndërkombëtarët Si Pala E Tretë : Një Udhëtim Bashkë Me Ndërkombëtarët Nëpër Tranzicionin

Shqiptar 1990 - 2002."Polis Journal of the Faculty of Social Sciences, European University of Tirana, no. 4 (2007): 1-24.

Commission, European. "Albania 2011 Progress Report." Brussels, 2011.

Cowles, Maria Green, James A.Caporaso, and Thomas Risse. Transforming Europe: Europeanization and Domestic Change. Cornell University Press, 2001.

Diez, Thomas, Apostolos Agnantopoulos, and Alper Kaliber. "File: Turkey, Europeanization and Civil Society: Introduction."South European Society and Politics 10, no. 1 (2005): 1-15.

Eder, Klaus. "The Two Faces of Europeanization."Time & Society 13, no. 1 (March 1, 2004 2004): 89-107.

Elbasani, Arolda. "Albania in Transition: Manipulation or Appropriation of International Norms?". Southeast European Politics 5, no. 1 (2004): 24-44.

Exadaktylos, Theofanis, and Claudio M Radaelli. "Research Design in European Studies: The Case of Europeanization."JCMS: Journal of Common Market Studies 47, no. 3 (2009): 507-30.

Fairclough, N. Language and Power. Longman, 2001.

Fairclough, Norman. Critical Discourse Analysis: The Critical Study of Language. Pearson College Division, 2010.

———. Media Discourse. USA: Bloomsbury, 1995.

Featherstone, Kevin, and Claudio Radaelli. The Politics of Europeanization. Oxford University Press, USA, 2003.

Fischer, Bernd J. "A Brief Historical Overview of the Development of Albanian Nationalism." In East European Studies Center discussion. Washington D.C, 2005.

Foucault, Michel. The Archaeology of Knowledge and the Discourse on Knowledge. New York: Pantheon Books, 1972.

Fuga, Artan. Shoq ë ria Periferike: Sociologji E Ndryshimit N ë Shqip ë ri. Ora botime, 2004.

Grabbe, Heather. "European Union Conditionality and the Acquis Communautaire."International Political Science Review 23, no. 3 (2002): 249-68.

Hall, Stuart. Representation: Cultural Representations and Signifying Practices. SAGE Publications, 1997. Haverkamp, Anselm. Theorie Der Metapher. Wiss. Buchges., 1983.

Hooghe, Liesbet. "Calculation, Community and Cues: Public Opinion on European Integration."European Union Politics 6, no. 4 (2005): 419-43.

Hooghe, Liesbet, and Gary Marks. "Does Left/Right Structure Party Positions on European Integration?". Comparative Political Studies 35, no. 8 (2002): 965-89.

Ichijō, Atsuko, and Willfried Spohn. Entangled Identities: Nations and Europe. Ashgate, 2005. Inglehart, Ronald, and et al. Democratization. Oxford University Press, 2009.

Inglehart, Ronald, and Christian Welzel. Modernization, Cultural Change, and Democracy: The Human Development Sequence. Cambridge University Press, 2005.

Jano, Dorian. "On Parties and Party System in Albania: What Implications for Democracy ". Central European Case Studies 2 (2008): 85-103.

Jørgensen, M., and L.J. Phillips. Discourse Analysis as Theory and Method. SAGE Publications, 2002.

Kajsiu, Blendi. "Vdekje Politikës, Liri Popullit! Kriza E Përfaqësimit Në Shqipëri."Polis Journal of the Faculty of Social Sciences, European University of Tirana, no. 5 (2008): 5-26.

Kajsiu, Blendi, Aldo Bumçi, and Albert Rakipi. Albania, a Weak Democracy, a Weak State: Report on the State of Democracy in Albania. Albanian Institute for International Studies, 2002.

Kola, Paulin. The Search for Greater Albania. Hurst & Company, 2003.

Laclau, Ernesto, and Chantal Mouffe. Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics. Verso, 2001.

Lakoff, George, and Mark Johnson. Metaphors We Live By. University of Chicago Press, 1980.

Lazic, Mladen, and Vladimir Vuletic. "The Nation State and the Eu in the Perceptions of Political and Economic Elites: The Case of Serbia in Comparative Perspective."Europe-Asia Studies 61, no. 6 (2009): 987- 1001.

Mikhail, Chilton Paul and Ilyin. "Metaphor in Political Discourse: The Case of the `Common European House'."Discourse & Society 4, no. 1 (January 1, 1993 1993): 7-31.

Olsen, Johan P. "The Many Faces of Europeanization."JCMS: Journal of Common Market Studies 40, no. 5 (2002): 921-52.

Panizza, Francisco. Populism and the Mirror of Democracy. Verso, 2005.

Petrovic, Tanja. A Long Way Home: Representations of the Western Balkans in Political and Media Discourses. Ljubjana: Peace Institute 2009.

Pettifer, James, and Mentor Nazarko. Strengthening Religious Tolerance for a Secure Civil Society in Albania and the Southern Balkans. IOS Press, 2007.

Pridham, Geoffrey. "Between Rhetoric and Action: Reflections on Romania's European Union Accession and Political Conditionality - the Views from Brussels and Bucharest."Romanian Journal of European Affairs Vol. 6, no. No. 3 (2006): 5-24.

———. Building Democracy. Bloomsbury, 1998.

Reisigl, Martin, Ruth Wodak, and Rudolf De Cillia. "The Discursive Construction of National Identities."Discourse & Society 10, no. 2 (April 1, 1999 1999): 149-73.

Ross, Anthony C., and Petar Sudar. Albania's Economy in Transition and Turmoil, 1990-97. Ashgate, 1998.

Salamun, Michaela, and Zaim Hallunaj. "European Integration, Party Governance and Electoral System in Albania." In, (2009).

Schiffrin, D., D. Tannen, and H.E. Hamilton. The Handbook of Discourse Analysis. Blackwell Publishers, 2003.

Schimmelfennig, Frank. "The Normative Origins of Democracy in the European Union: Toward a

Transformationalist Theory of Democratization."European Political Science Review 2, no. 02 (2010): 211-33.

Schimmelfennig, Frank, and Ulrich Sedelmeier. "Governance by Conditionality: Eu Rule Transfer to the Candidate Countries of Central and Eastern Europe."Journal of European Public Policy 11, no. 4 (2004): 661-79.

Segesten, Anamaria Dutceac. Myth, Identity, and Conflict: A Comparative Analysis of Romanian and Serbian Textbooks. Lexington Books, 2011.

Studies, Albanian Institute for International. "Albania and European Union: In Search of Local Ownership." In ed. Albert Rakipi, European Union and Albania: Perceptions and Reality 7, (2009): 5-72. http://aiis- albania.org/publications.html.

Todorova, Maria N. Imagining the Balkans. Oxford University Press, 1997.

Triandafyllidou, Anna. "Popular Perceptions of Europe and the Nation: The Case of Italy."Nations and Nationalism 14, no. 2 (2008): 261-82.

Triandafyllidou, Anna, and Ankica Kosic. "Representations of the European Union and the Nation(-State) in Italian Party Discourse: A Critical Analysis of Electoral Platforms and Parliamentary Debates."Journal of Language & Politics 3, no. 1 (2004): 53-80.

Trimçev, Eno. "Democracy, Intellectuals and the State: The Case of Albania." In, (2005).

Velikonja, Mitja. Eurosis : A Critique of the New Eurocentrism. Ljubljana: Morovni Inštitut, 2005. Waal, Clarissa De. Albania Today: A Portrait of Post-Communist Turbulence. I. B. Tauris, 2005.

Whitehead, Laurence. The International Dimensions of Democratization: Europe and the Americas. Oxford University Press, 2001.

Wodak, R., R. Cillia, and M. Reisigl. The Discursive Construction of National Identity. Edinburgh University Press, 2009.

Zickel, Raymond, and Walter R. Iwaskiw. "Albania: A Country Study."Library of Congress, Washington (1994).

10. APPENDICES

Appendix 1: Prime Minister’s declaration during the signing of SAA

E nderuar zonja Plasnik,

Te nderuar zoterinj ministra te vendeve anetare te Bashkimit Evropian I nderuar zoti Solana,

I nderuar zoti Rehn, Zonja dhe Zoterinj,

12 qershori eshte nje dite e bekuar ne historine e kombit tim, dite e lidhur me perpjekjet e tij te madha per liri dhe identitet evropian. Nenshkrimi i Marreveshjes se Stabilizim Asociimit shenon per shqiptaret, nje hap madhor drejt realizimit te endrres se tyre per rikthimin dhe ribashkimin me familjen e tyre europiane .

Rikthim, sepse shekulli i kaluar i rezervoi kombit tim copetime te padrejta dhe te pamerituara, pushtime, racizem dhe spastrime etnike, si dhe diktatura te egra qe e izoluan teresisht nga Europa.

Por keto vuajtje nuk arriten te mposhtin dot kulturen, shpirtin dhe orientimin e tij perendimor, vlerat e medha qe ai ndan me kombet tuaja . Per keto arsye integrimi ne BE eshte per ne shqiptaret projekti me madhor i shekullit XXI, projekti i te ardhmes europiane qe meritojme, kurse Marrveshja e Stabilizim Asociimit eshte harta e rruges per te arritur kete te ardhme.

Ne kete dite te shenuar, deshiroj te falenderoj perzemersisht presidencen austriake dhe personalisht ju zonja Plasnik, te falenderoj ju zoterinj ministra te vendeve anetare te BE-se, zotin Solana dhe zotin Rehn, si dhe qeverite tuaj dhe Komisionin Evropian per perkrahjen dhe kontributin e tyre qe bene te mundur asocimin me Bashkimin Euopian.

Nenshkrimi Marreveshjes se Stabilizim Asocimit nga ju eshte vleresimi i madh qe ju i beni shnderrimit paqesor te vendit tim gjate ketyre 14 vjeteve nga vendi i komunizmit me totalitar, ateizmit te imponuar, hiperkolektivizmit te plote dhe shkaterimit te iniciatives se lire, ne vendin e pluralizmit politik te konsoliduar, lirise se besimit fetar dhe tolerances se shkelqyer fetare, me nje sector privat ne rritje e zhvillim I cili kontribuon per me se 80% te prodhimit te brendshem dhe ku te ardhurat per fryme jane rritur 11 here. Shqiptaret i arriten keto ne saje te bujarise dhe solidaritetit te jashtezakonshem dhe te gjithanshem te qeverive, kombeve dhe taksapaguesve te vendeve tuaja. Ne jemi shume mirenjohes.

Zonja dhe zoterinj,

Shqiperia do te beje cdo perpjekje, do te ndermarre cdo reforme ne menyre qe Marreveshja e Stabilizim Asoccimit qe firmosem sot me ju, teresia e normave, standarteve dhe kritereve te saj, te Parteneritetit Europian, si dhe Kriteret e Kopenhagenit te shnderrohen ne themele solide te demokracise sone te bazuar ne tregun e lire, garantimin e lirive dhe te drejtave te qytetareve dhe minoriteteve, shtetin ligjor, ndarjen e pushteteve dhe funksionimin e institucioneve te pavarura, pavaresine e mediave, luften me zero tolerance ndaj krimit te organizuar dhe korrupsionit.

Une jam i vetdijshem se ne nenshkruajme kete Marrveshje ne nje kohe kur ne memorien tuaj dhe qytetareve te vendeve tuaja jane ende te pasbehura lajme, skena dhe ngjarje te pakendeshme nga Shqiperia dhe ne nje kohe kur sindroma e lodhjes nga zgjerimi i BE-se eshte realitet. Por une jam sot ketu per t'u garantuar ju, qeverite dhe kombet tuaja se krimi i organizuar shqiptar dhe sistemi i korrupsionit po cmontohen me shpejtesi dhe se Shqiperia do jete nder vendet me te sigurta ne rajon.

Po keshtu rajoni gjeopopitik, Ballkani, me angazhimin e SHBA dhe vendeve te BE-se, eshte shnderruar nga rajon lufte, konfliktesh te egra qe ishte pak vite me pare, ne rajon bashkepunimi, miqesor dhe integrimi rajonal dhe europian.

Se fundi dua te theksoj se ju firmosni Marrveshjen e Stabilizim Asocimit me nje komb i cili eshte i regjistruar ne analet e historise e qyteterimit europian si njeri nder banoret me te lashte te tij, qe ne shekuj dhe mijevjecare djep dhe strehe ka patur Europen dhe qe pervec saj nuk mund te kete te ardhme tjeter, ja sepse ai eshte kaq i etur te bashkohet me ju.

Nje nder eterit e rilindjes sone kombetare, shkruante se per shqiptaret dielli lind nga perendimi. Ata jane krenare dhe mirenjohes per diellin qe shohin kete mengjes.

Faleminderit shume!

Appendix 2: The declaration of the Minister of European Integration on the occasion of first anniversary of entering into force of the Interim Agreement

Është kënaqësi për mua që të festojmë së bashku vitin e parë, ose ditëlindjen e parë të hyrjes në fuqi më 1 dhjetor 2006, të Marrëveshjes së Përkohshme, implementimi i së cilës nga Shqipëria ka marrë vlerësimet maksimale nga ana e Komisionit Evropian.

Sot në përvjetorin e parë të Marrëveshjes së Përkohshme, nuk mund të mos përmendim përpjekjet e mëdha që janë bërë nga administrata shqiptare për zbatimin e detyrimeve të saj dhe gjithashtu të tregojmë sot rezultatet e një viti, pasi e konsiderojmë zbatimin e kësaj Marrëveshje si një hap të rëndësishëm drejt Bashkimit Evropian .

Këto rezultate do kishin qenë të pamundura pa bashkëpunimin e shkëlqyer të Ministrive të Linjës me Ministrinë e Integrimit.

Po pse zbatimi i Marrëveshjes së Përkohshme është një hap i rëndësishëm drejt integrimit evropian dhe aderimit në BE?

Përgjigjja është e thjeshtë: sepse duhet të fillojmë me krijimin gradual të zonës së tregtisë së lirë ndërmjet Shqipërisë dhe BE-së. Teoria ekonomike vërteton se është pikërisht kjo zonë e tregtisë së lirë që përmirëson konkurrueshmërinë e ekonomisë shqiptare falë hapjes imediate të tregut shqiptar dhe liberalizimit të tregtisë në tregun e brendshëm.

Ky proçes do të pasohet nga bashkimi doganor, dhe, pas ratifikimit të MSA-së nga të 27 vendet anëtare, ne do hyjmë në regjimin e tregut të përbashkët dhe në Bashkimin Ekonomik. Sidoqoftë, për këtë kërkohet ratifikimi i MSA-së nga 27 shtetet anëtare të BE-së. Ky do jetë prioriteti ynë.

Hyrja në fuqi e MSA-së do të jetë sërish festë, megjithatë në të njëjtën kohë Marrëveshja e Përkohshme do të pushojë së ekzistuari .

Hapi i fundit dhe final në këtë proces, do të jetë aderimi në BE. Prandaj duam të sjellim në kujtesën tuaj 'biblën ' e aderimit në BE: të ashtuquajturat kritere të Kopenhagenit, të cilat u mishëruan në përfundimet e Këshillit Evropian në qershor 1993 në Kopenhagen:

Anëtarësimi kërkon që vendi kandidat të ketë:

stabilitet të institucioneve që garantojnë demokracinë, shtetin e së drejtës, të drejtat e njeriut dhe respektimin dhe mbrojtjen e minoriteteve; një ekonomi tregu funksionale, kapacitetet për të përballuar presionet e konkurrencës dhe forcat e tregut brenda Bashkimit Evropian, si dhe aftësinë për të mbajtur mbi supe detyrimet e anëtarësimit, ku përfshihet aderimi në objektivat e bashkimit politik, ekonomik dhe monetar.

Marrëveshja e Përkohshme lidhet kryesisht me kërkesën e dytë (atë të ekzistencës së një ekonomie tregu funksionale), duke u fokusuar së pari në zbatimin sa më shpejt që të jetë e mundur të dispozitave të MSA-së për tregtinë dhe çështjet e lidhura me të, si për shembull trafiku transit i Komunitetit dhe Shqipërisë.

Në këtë kontekst është interesante të krahasojmë dispozitat e tregut të brendshëm të Traktatit të Romës nënshkruar më 25 mars 1957, dhe ndryshuar së fundmi nga Traktati i Nisës (të cilit do i referohemi më poshtë si Traktati i Themelimit të Komunitetit Evropian të Energjisë) me dispozitat e Marrëveshjes së Përkohshme të nënshkruar më 22 maj 2006 dhe që hyri në fuqi më 1 dhjetor 2006. Marrëveshje e Përkohshme është në fakt një Mini Traktat Themelimi dhe aplikohet deri në momentin që MSA-ja hyn në fuqi.

Marrëveshja e Përkohshme ka në total 52 nene, ndërsa Traktati i Themelimit të Komunitetit Evropian ka 314. Traktati i Themelimit normalisht përmban më tepër nene, sepse parashikon ngritjen e Bashkimit Doganor, regjimin e Tregut të brendshëm dhe Bashkimin Ekonomik, të cilat janë forma të ndryshme të integrimit ekonomik. Integrimi Ekonomik mund të konceptohet si një spektër ku shkalla e përfshirjes së ekonomive pjesëmarrëse, me njëra-tjetrën, bëhet gjithnjë e më e madhe.

Marrëveshja e Përkohshme fokusohet te Zona e Tregtisë së Lirë, e cila është forma e parë e integrimit ekonomik. Në një Zonë të Tregtisë së Lirë, shtetet pranojnë të heqin të gjitha tarifat doganore (dhe kuotat) për tregtinë ndërmjet tyre. Por, për tregtinë që zhvillohet jashtë kësaj zone, tarifat e importit janë në lirinë e secilit shtet.

Që Shqipëria të përgatitet për anëtarësim, nuk mjafton vetëm zbatimi i Marrëveshjes së Përkohshme. Ajo duhet të pasohet nga përafrimi dhe zbatimi i ligjeve, siç edhe parashikohet nga neni 70 i MSA-së.

Megjithëse MSA-ja nuk ka hyrë në fuqi, proçesi i përafrimit të legjislacionit sipas nenit 70 ka filluar tashmë, pasi neni 70 paragrafi 2 përcakton si më poshtë: 'Ky përafrim fillon në datën e nënshkrimit të Marrëveshjes'. Dhe data e nënshkrimit ishte 12 qershor 2006. Marrëveshja e Përkohshme po kontribuon në këtë proces. Objektivi i këtij proçesi është që legjislacioni shqiptar të vijë në linjë me acquis communautaire, që përmban të gjitha politikat e përbashkëta Komunitare si bujqësinë, konkurrencën, politikën e përbashkët tregtare, mbrojtjen e konsumatorit, mjedisin, tregtinë në produktet bujqësore etj., si dhe lëvizjen e lirë të personave, shërbimet dhe kapitalin.

Marrëveshja e Përkohshme ka shumë dispozita të ngjashme me Traktatin e Themelimit Komunitetit Evropian të Energjisë, sidomos ato që lidhen me tarifat doganore, kufizimet sasiore dhe diskriminimin fiskal. Këto nene mbulojnë fushën e bashkimit doganor dhe tregut të brendshëm. Zbatimi dhe aplikimi i këtyre dispozitave është i domosdoshëm për hyrjen në tregun e përbashkët. Prandaj, aplikimi dhe zbatimi i këtyre neneve të Marrëveshjes së Përkohshme është si një proces mësimi nga një 'lojë simulimi'. Rrjedhimisht mësimet e Marrëveshjes së Përkohshme do të lehtësojnë zbatimin e Traktatit të Themelimit të Bashkimit Evropian si dhe të Komunitetit të Energjisë, i nënshkruar përfundimisht në Nisë.

Le të sjellim në vëmendje së bashku se ishte pikërisht Bashkimi Doganor, i cili filloi si proçes në vitin 1958 dhe përfundoi dhjetë vjet më vonë duke shënuar hapin e parë konkret të krijimit të Komunitetit Ekonomik Evropian. Ishte një formë e Marrëveshjes sonë të Përkohëshme, e cila sipas vizionarit të BE-se Zhan Mone, në vitin 1965, që ndërsa jepte dorëheqjen në kulmin e suksesit të tij si President i Autoritetit të Lartë, hidhte njëkohësisht idenë e krijimit të Bashkimit Politik Evopian me parimet e provuara tashmë të funksionalizmit. Heqja e barrierave doganore bën të besojmë se, me të njëjtin vullnet, barrierat mund te hiqen në ekonomi, financë, pse jo dhe në politikë.

Në bazë të neneve 25 dhe 28 të Traktatit të Themelimit të Komunitetit Evropian të Energjisë, ndalohen tarifat doganore dhe kufizimet sasiore ndërmjet Shteteve Anëtare; gjithashtu neni 20 i Marrëveshjes së Përkohshme (MSA, Neni 33) parashikon dispozita standstill të cilat përcaktojnë se 'nuk vendosen detyrime doganore të reja për importet ose eksportet, ose tarifa të reja me efekt të njëjtë me to dhe as nuk rriten ato që zbatohen tashmë në tregtinë ndërmjet Komunitetit dhe Shqipërisë'. Si rrjedhojë, që nga 1 dhjetori 2006 nuk lejohen rritjet e tarifave doganore ndërmjet Shqipërisë dhe BE- së.

Në fakt, në zonën e lirë të tregtisë midis Shqipërisë dhe BE-së mallrat duhet të lëvizin lirshëm, kështu që nuk lejohen tarifat doganore, kufizimet sasiore apo masat me efekt të njëjtë me to, si dhe vendosja e barrierave të reja tregtare. Gjithashtu, duhet të respektohet parimi i mos-diskriminimit ndërmjet mallrave të Shteteve Anëtare të BE-së dhe Shqipërisë.

Shqipëria ka për detyrë të sjellë legjislacionin e saj për lëvizjen e lirë të mallrave, në përputhje me nenet e Traktatit të Themelimit të Komunitetit Evropian të Energjisë, si dhe me të drejtat e precedentëve të Gjykatës së Drejtësisë.

Me synimin për të bërë një vlerësim të përmbledhur të situatës aktuale në Shqipëri, pas një vit zbatimi të Marrëveshjes së Përkohshme, kemi krahasuar barrierat tregtare në Partneritetin Evropian të referuara tek Prioritetet afatshkurtra 2006, me ato të 2007-ës, sidomos ato në lidhje me standardet, studimin e mbikëqyrjes së tregut, mbrojtjen e konsumatorit dhe çështjet e çertifikimit.

Në këtë kuadër jemi përpjekur të zbulojmë cilat prioritete u realizuan në 2007 dhe është fakt se prioritetet e realizuara janë rezultat i një viti realizim të sukseshëm të Marrëveshjes së Përkohshme, ashtu siç është e qartë se nevojitet më shumë punë për realizimin e plotë të Prioritetet Afatshkurtra për lëvizjen e lirë të mallrave, konkretisht në fushat e standardizimi dhe çertifikimit; në strategjinë e mbikëqyrjes së tregut dhe në atë të mbrojtjes së konsumatorit.

Për të bërë më tepër përparime, na duhet të fokusohemi në zbatimin e këtyre prioriteteve, sa më shpejt që të jetë e mundur, si dhe të realizojmë prioritetet Afatshkurtra dhe Afatmesme, të cilat deri tani pas një viti të MSA-së mbeten për t’u realizuar.

Lëvizja e lirë e mallrave është rezultati më i rëndësishëm konkret që del nga impakti i Marrëveshjes së Përkohshme në integrimin evropian: Përshtatja e legjislacionit shqiptar në përputhje me objektivat e Neneve për Lëvizjen e Lirë të Mallrave që përmban MSA, Marrëveshja e Përkohshme dhe Prioritetet e Partneritetit Evropian, është një nga kushtet thelbësore për të marrë pjesë me të drejta të plota në Tregun e Brendshëm Evropian, drejt anëtarësimit të plotë në BE.

Me zbatimin e dispozitave për lëvizjen e lirë të mallrave, Marrëveshja e Përkohshme po përgatit Shqipërinë për hyrjen në tregun e brendshëm të BE-së.

Sot folësit e tjerë do ju informojnë për rezultatet e arritura nga ministritë e tyre gjatë një viti zbatim të Marrëveshjes së Përkohshme dhe përpjekjet përkatëse që janë bërë.

Javës tjetër, më 6 dhjetor, do të zhvillohet në Tiranë takimi i 11-të i Komitetit të Përbashkët BE- Shqipëri. Qeveria jonë do t’i paraqesë Përfaqësuesve të Komisionit Evropian që vijnë nga Brukseli, rezultatet e arritura nga zbatimi i Marrëveshjes së Përkohshme dhe të përafrimit të legjislacionit sipas nenit 70 të MSA-së për çdo sektor. Gjithashtu në këtë takim të Komitetit të Përbashkët do të prezantohen rezultatet e arritura që nga takimi pararendës që u zhvillua para 6 muajve në Bruksel.

Duke uruar një vazhdim të suksesshem të punimeve të Konferencës, Ju falenderoj për pjesëmarrjen dhe kontributin Tuaj

Appendix 3: Socialist MP, Arta Dade’s speech during the voting of a resolution regarding visas liberalisation

Të nderuar kolege dhe kolegë deputetë,

Një projektrezolutë që lidhet me shprehjen e vullnetit për integrimin e Shqipërisë në Familjen Europiane, sjell gjithmonë me vete frymën e konsensusit në parlamentin e këtij vendi.

Ndryshe nga tërësia e çështjeve të tjera që natyrshëm kanë shkaktuar e do të shkaktojnë kundërshti mes palëve, edhe pse shumë më tepër mund të kishim bërë për kulturën tonë ende primitive politike, çështja e integrimit të vendit në familjen e demokracive funksionale ka gjetur dhe do të gjejë gjithmonë gadishmërinë tonë, për të kontribuar pa asnjë rezervë, me zemrën e mendjen pranë qytetarëve që e aspirojnë këtë integrim tanimë prej njëzet vjetësh.

Partia Socialiste e ka parë kurdoherë me sytë e të gjithë shqiptarëve pa dallim ëndrrën e madhe të integrimit europian të vendit dhe është angazhuar përgjatë këtyre dy dekadave, në qeveri apo në opozitë, si bartëse dhe promotore e vullnetit të palëkundur mbarëkombëtar për Shqipërinë në NATO e në Bashkimin Europian.

Historia e dëshmon këtë pa asnjë ekuivok. Edhe prania jonë sot në këtë Kuvend, me të cilin kemi ende një problem madhor të pazgjidhur pikërisht në lidhje me nevojën e patjetërsueshme për standarde europiane në themelin e jetës demokratike, e provon këtë pa asnjë fije dyshimi.

Sot është dita për ta përfaqësuar njëzëri ëndrrën e vjetër të të gjithë shqiptarëve , pavarësisht përkatësive të tyre partiake, për të lëvizur më në fund lirisht në Europën e mrekullive të kulturës, dijes dhe lirive të njeriut. Partia Socialiste është këtu për ta bërë këtë.

Sot është dita për ta shprehur njëzëri dëshirën e madhe të të rejave e të rinjve të Shqipërisë për të shëtitur pa asnjë pengesë në Europën e bukurive të rralla të artit, e zbulimeve të magjishme të shkencës, e kryqëzimit të mahnitshëm të kulturave. Partia Socialiste është këtu për ta bërë këtë.

Sot është dita për ta kërkuar njëzëri të drejtën e shumëprivuar të qindramijëra prindërve, motrave, vëllezërve e fëmijëve, për të kapërcyer lirisht kufirin që i ndan prej njëzet vjetësh nga njerëzit e tyre të zemrës në emigracion, duke shkuar e ardhur në Greqi, Itali e gjetkë, po aq lehtësisht sa brenda për brenda Shqipërisë. Partia Socialiste është këtu për ta bërë këtë.

Sot është dita për të thënë të gjithë bashkë se Shqipërisë duhet t’i hiqen vizat, përpara verës, dhe se pavarësisht të gjitha problemeve të mëdha të demokracisë dhe mangësive funksionale të shtetit tonë, shqiptarët, njerëzit e thjeshtë e të ndershëm të këtij vendi, nuk duhet të lihen më në rradhë përpara dyerve të mbyllura të Europës për një viz ë. Vizat duhet të hiqen edhe për ta, njësoj si për gjithë të tjerët në rajon, pa pritur të kalojë edhe ky vit, madje pa pritur të kalojë as edhe kjo verë. Partia Socialiste është këtu për ta bërë këtë.

Jemi këtu për të bërë gjënë e duhur për vendin, për interesat e njerëzve tanë, për vlerat e parimet e forcës sonë politike. E cila sot ka ardhur të shprehë të njëjtin vullnet të pandryshuar që ka karakterizuar çdo qëndrim tonin kur ka qenë fjala për aspiratën e madhe të integrimit.

Pa asnjë lëkundje e pa asnjë kompleks, kemi qenë gjithnjë në anën e duhur të historisë në këto dy dekada lirie dhe në këtë anë do të jemi gjithnjë të gatshëm.

Të gatshëm siç ishim kur i propozuam Kuvendit të mëparshëm Rezolutën për anëtarësimin në NATO apo kur ndërmorëm reformat përkatëse duke marrë duartrokitjet e forta edhe të partnerëve ndërkombëtar.

Të gatshëm siç kemi qenë qysh në fillesat e këtij procesi, kur kemi propozuar e votuar si maxhorancë masat që çuan në Marrëveshjen e Asocim-Stabilizimit dhe hapën rrugën drejt statusit të vendit kandidat, i cili fatkeqësisht po vonon për shkak të keqqeverisjes. Të gatshëm siç kemi qenë më pas edhe si opozitë kur kemi dhënë konsensus për të gjithë bazën ligjore të domosdoshme për hapin e liberalizimit të vizave, i cili fatkeqësisht është vonuar jashtë çdo mase përsëri për shkak të keqqeverisjes.

Kolege dhe kolegë të grupit tjetër parlamentar,

E quaj të udhës t’ju them shkoqur në emër të opozitës se ne kemi ardhur këtu për gjithë sa thashë më lart dhe aspak për të ngritur automatikisht dorën për një projekt-rezolutë, ku në thelb Partia Demokratike lavdëron punën e Partisë Demokratike dhe i kërkon Partisë Demokratike që ta çojë më tej punën e Partisë Demokratike për të mirën e vendit.

E mira e vendit e do sot që ne të jemi shumë seriozë përballë sfidës aspak të lehtë të liberalizimit të vizave përpara kësaj vere dhe të mos biem nën nivelin që kërkon kjo sfidë.

Lojrat politike të ditës nuk duhet të hyjnë në këtë fushë të aspiratës së madhe e të përbashkët të të gjithë bashkëqytetarëve tanë. Problemi i liberalizimit të vizave nuk mund të kthehet në një prej lojrave politike me shqiptarët, të cilëve as duhet t’u tregoni si gjithë këto kohë gënjeshtrën e turpshme për opozitën që pengoka heqjen e vizave dhe as duhet t’u ofroni sot shfaqjen jodinjitoze të rradhës për të larë gojën me shqiptarët në prag të një tjetër dështimi të mundshëm. Prandaj le të biem dakord që sot të mos luajmë as me njerëzit e as me interesin e përbashkët të liberalizimit të vizave dhe të heqim nga projekt-rezoluta e propozuar prej jush elementët e propagandës suaj partiake, të cilat as e përshpejtojnë heqjen e vizave dhe as e bëjnë konsensual një dokument që vlerën e vetme ka pikërisht konsensusin.

Në rast se futja e kësaj projekt-rezolute në rendin e ditës nuk është pjesë e lojës politike të ditës, por thjesht një lëvizje taktike për ta patur opozitën në Kuvend edhe jashtë axhendës sonë të vetme parlamentare që është hetimi i zgjedhjeve apo, në të kundërt, për të vazhduar sulmin ndaj opozitës si pengesë për liberalizimin e vizave, atëherë tregojeni këtë duke pranuar vërejtjet tona. Të cilat nuk e cënojnë, po e forcojnë përmbajtjen e dokumentit në raport me çështjen e interesit të përbashkët që

është liberalizimi i vizave dhe natyrisht garantojnë konsensusin e parlamentit në votimin e rezolutës, duke i dhënë kështu këtij dokumenti vlerën simbolike që i nevojitet në sytë e shqiptarëve e të gjithë komunitetit ndërkombëtar.

Ashtu siç nuk pranojmë që rezoluta të jetë një fletë lavdërimi për qeverinë, ashtu nuk kërkojmë që në rezolutë të futen kritikat tona për qeverinë.

Qëllimi i kësaj rezolute nuk ka të bëjë as me njërën as me tjetrën anë të debatit tonë për këtë proces, ku sipas jush qeveria ka bërë mrekullira, ndërsa sipas nesh kjo qeveri është fajtorja e vetme pse shqiptarët sot nuk lëvizin pa viza si maqedonasit, malazezët apo serbët. Prandaj le ta ndajmë qartë përmbajtjen e rezolutës nga opinionet tona të papajtueshme për mënyrën sesi është qeverisur procesi drejt liberalizimit të vizave. Kjo rezolutë mund dhe duhet të jetë vetëm shprehje e asaj përmbajtjeje aspiratash e interesash që na bashkojnë në këtë proces si përfaqësues të një populli që në çështjen e integrimit nuk ka asnjë dasi prej njëzet vjetësh.

Për këtë ka ardhur sot në sallë opozita dhe këtë kërkojnë sot shqiptarët prej nesh. Prandaj në emër të grupit tonë parlamentar ju kërkoj që këtë t’u japim shqiptarëve sot me konsensus në dokumentin e rezolutës.

Dhe po në emër të grupit dua të shpreh me këtë rast disa konsiderata të rëndësishme për vonesën e pajustifikueshme të Shqipërisë në këtë proces, që ju, nga kjo foltore e jo vetëm, e keni justifikuar në mënyrën më jodinjitoze të mundshme, duke sharë opozitën, duke shpifur për të e për liderin e opozitës, duke trilluar shkaqe sa të paqena aq edhe qesharake.

E kam dëgjuar vazhdimisht zotin Berisha t’ju thotë shqiptarëve, edhe seancën e kaluar në këtë foltore, plot nga këto shkaqe të trilluara që zotëria i nxjerr nga thesi i tij i madh i gënjeshtrave, duke i lidhur si gjithnjë dështimet e tij me faje që ua sajon e vë në kurriz socialistëve.

Po a nuk e premtoi zoti Berisha me tam-tamet e zhurmshme të fushatës së tij të fundit elektorale liberalizimin e vizave qysh në korrikun e vitit 2009? Çfarë e pengoi Europën t’ia jepte Shqipërisë në korrik atë që zotëria e premtoi në qershor vetëm e vetëm për t’u marrë votat duke gënjyer si gjithnjë me të gjitha mjetet? Po vendimi i BE-së i fundvitit 2009 pse nuk e përfshiu Shqipërinë në listën e vendeve përfituese nga heqja e regjimit të vizave ku hynë Serbia, Mali i Zi dhe Maqedonia? Duke u tallur me shqiptarët zoti Berisha e lidhi edhe këtë dështim të qeverisë së tij me socialistët e me kryetarin e partisë sonë, ndërkohë që e vërteta është e thjeshtë. Bashkimi Europian është një organizëm serioz i nivelit më të lartë dhe merret me kritere të trupëzuara në Udhërrëfyesin e Liberalizimit të Vizave, shoqëruar këto me një proces rigoroz me objektiva dhe afate, dhe jo me shpifje, sharje e thashetheme që konsumohen në debatin politik shqiptar nga qeveria që e la Shqipërinë të fundit në këtë proces të lidhur drejtëpërdrejt me keqqeverisjen.

Standardet e Udhërrëfyesit për Liberalizimin e Vizave kanë të bëjnë me zbatimin e reformave më të rëndësishme në fusha të tilla siç është forcimi i shtetit të së drejtës, lufta kundër krimit të organizuar, korrupsionit dhe emigracionit të paligjshëm, forcimi i kapaciteteve administrative në kontrollin kufitar dhe sigurinë e dokumenteve.

Është dështimi në mënyrë të përsëritur i qeverive të zotit Berisha në kryerjen e reformave në fushat e sipërpërmendura që i ka lënë shqiptarët ende në rradhë pas dyerve të konsullatave , jo opozita shqiptare që ka dhënë konsensus e vetëm konsensus për gjithë bazën ligjore të integrimit.

Presidenca Suedeze e BE-së ka rikonfirmuar në disa raste se, po e citoj “Shqipërisë dhe BosnjeHercegovinës u janë dhënë të njëjtat kritere kryesore, i njëjti Udhërrëfyes, sikurse edhe Serbisë, Malit të Zi dhe të tjerëve. Këto vende do të duhej të bënin këto reforma dhe ekspertët e Komisionit ishin atje dhe ata nuk i kishin kryer”.

Flitet për reformat e për kriteret që duhet të zbatojë qeveria, jo për llafe rrugësh që kryetari i qeverisë i bie deri në foltoren e parlamentit për të justifikuar dështimin e pajustifikueshëm në këtë proces.

Në kontrast me fqinjët tanë, të cilët e filluan pas nesh këtë proces, shqiptarët që nga 2005 vetëm kanë dëgjuar zotin Berisha t’u premtojë heqjen e vizave brenda 6 muajve të ardhshëm dhe megjithëse kanë kaluar plot gjashtëmujorë ja ku jemi, pas gjithë të tjerëve, në 6 mujorin e radhës.

Por sot me sytë nga BE-ja, jo më nga qeveria e shqipërisë. Dhe ne socialistët e shprehim sot me forcë që BE-ja nuk duhet ta lërë më Shqipërinë prapa dyerve të konsullatave të saj. Vizat duhet të hiqen, përpara verës.

Opozita socialiste nuk mund të akuzohet sot për asnjërën nga përgjegjësitë e qeverisë në vonesën e dukshme që ka Shqipëria në procesin e integrimit europian dhe liberalizimit të vizave. Por as populli shqiptar nuk mund të lihet më në rradhën njëzetvjeçare për vizë që të mund të lëvizë lirisht në Europë.

Nuk është faji i opozitës dhe aq më pak i njerëzve të thjeshtë të këtij vendi në zemër të Europës, që qeveria e zotit Berisha na ka lënë në fundin e listës së pritjes së pafundme, kur të tjera vende rreth nesh, përfshirë edhe ato që dikur shkaktonin luftra dhe tragjedi në këtë rajon, sot i gëzohen lëvizjes së lirë dhe bëhen gati të gëzojnë statusin e tyre të ri në tryezën e Brukselit.

Në një kor të dëshpëruar pala që qeveris sot vendin mbi kutitë e mbyllura të Ruzhdijeve të shumta të

28 qershorit, ka bërë dhe bën këta muajt e fundit një përpjekje të dëshpëruar dhe të dështuar për të lidhur qendrimin parimor të opozitës së bashkuar lidhur me transparencën e zgjedhjeve me vonesat e papranueshme në procesin e integrimit europian.

Sa keq që shqiptarëve u ofrohet gënjeshtra si forcë qeverisëse dhe u fshihet e vërteta e krizës së procesit të integrimit, njësoj siç u fshihet edhe e vërteta e një krize ekonomike që po ha përditë themelet e stabilitetit social të vendit.

Sa keq që shqiptarëve u jepen me pahir përmes një makinerie mediatike të vajisur përditë me paratë e klientelizmit, arsye për t’u ndarë e urryer, duke e treguar përditë me gisht opozitën siç tregohej dikur, në regjimin e vjetër komunist, armiku i brendshëm.

Sa keq që nuk e kuptoni të dashur kundërshtarë dhe jo armiq, se nxitja e dasisë dhe urrejtjes për opozitën jo vetëm nuk është një vlerë integruese, po nuk është as një mënyrë për të na zmbrapsur nga lufta jonë për një vlerë të madhe integruese siç është transparenca e zgjedhjeve.

Opozita ka qenë dhe mbetet e angazhuar për çdo hap që e çon vendin realisht drejt Europës, por ashtu si deri më sot do na keni përballë, të vendosur, për çdo devijim antidemokratik e abuzim me detyrën madhore të qeverisjes së vendit për interesat tuaja aspak të mëdha. Të tilla devijime e abuzime, për fat të keq, keni bërë dhe po bëni çdo ditë e më shumë. Gënjeshtra nuk do t’ju mbajë edhe shumë kohë në këmbë. Këmbanat po bien përditë e më fort në veshët e shqiptarëve.

Raportet e Departamentit amerikan të shtetit, përfshirë edhe sot, këtë mbasdite, Transparency International, Raporti i fundit i Komisionit Europian dhe agjenci të tjera me emër dhe reputacion të padiskutueshëm, kanë konstatuar se jetojmë në një demokraci të korruptuar, në një stabilitet të brishtë

dhe jashtë standardeve të njohura demokratike. Këto raporte pasqyrojnë njëkohësisht edhe perceptimin popullor e qytetar përditë e më të gjerë. Shprehja e hapur pakënaqësisë popullore për një qeverisje klienteliste, të politizuar dhe të përfshirë nga korrupsioni e tarafet, nuk mund të pengohet gjatë as me propagandën e ekraneve e gazetave të ushqyera me paratë e klientelizmit korruptiv dhe as me kërcënimet mafioze të pushtetit ndaj shtypit që nuk rreshtohet në anën e qeverisë.

Nuk është faji i opozitës që qeveria e zotit Berisha rrënjosi kulturën e pandëshkueshmërisë (sipas Progres Raportit 2009) dhe zgjodhi të integrojë brenda vetes aktorët dhe faktorët e të gjitha krimeve të bujshme shtetërore, që nga tragjedia e Gërdecit, korrupsioni në rrugën Durrës-Kukës, shembja e tunelit të Kalimashit, përmbytjet katastrofale në Shkodër, pa numëruar dot këtu padrejtësitë e paudhësitë e përditshme të një pushteti që e uli Shqipërinë poshtë Ruandës e Ugandës në listën e vendeve më të korruptuara të planetit.

Nuk është faji i opozitës që qeveria ndjek politika pa asnjë lidhje me standardin europian ; duke hedhur në rrugë prej vitesh ekspertët dhe afruar në administrate hyzmeqarët e oborrit qeveritar; duke shpërfillur hapur ligjet e shërbimit civil që ka krijuar një qeverisje ngastrash, ku partitë zhvasin shtetin me përqindje dhe bëjnë tendera për çdo vend pune. Po bëhet gojëdhanë kombëtare zhvatja e organizuar që një partizë e vogël e koalicionit të korrupsionit e të rryshfetit qeveritar po kryen në ngastrën e vet.

Nuk është faji i opozitës që Gjykata Kushtetuese e ka gjetur këtë shumicë parlamentare të sajuar më shumë se 20 herë në kundërshtim me kushtetutën, ndërkohë që ne s’kemi pasur kohë fizike e mundësi t’i denoncojmë në atë gjykatë të gjitha shkeljet tuaja që kanë kaluar numrin 30. Në 4 shkurt 2010, pra vetëm para shumë pak kohësh, ju keni kryer një tjetër akt në kundërvënie të Kushtetutës dhe në kundërshtim me çdo standard europian. Keni bekuar aktin normativ nr. 10 të Këshillit të Ministrave për Buxhetin e Shtetit 2009, 35 ditë pasi kishte mbaruar viti financiar. Janë tuajat këto breshëri antikushtetuese jo të opozitës zotërinj të pushtetit dhe opozita jo vetëm nuk gabon, po e ka për detyrë t’ju thotë se po vjen dita që do të mbyteni në atë që vetë keni gatuar.

Nuk është faji ynë që ethet e pushtetit kanë denatyruar logjikën e qeverisjes, revanshi e babëzia kanë zënë vendin e arsyes së shëndoshë, lista e nevojave të klientelave partiake kanë dalë mbi listën e kërkesave të partnerëve europianë për një shtet ligjor në shërbim të qytetarit.

Nuk është aspak faji i opozitës që ju sot po uzurponi të gjitha institucionet e shtetit, që nga shërbimet sekrete, entet e komunikacionit, televizionin kombëtar e deri tek institucionet e drejtësisë, mbi të cilat bëmat e kësaj qeverie janë traumatike dhe të kritikuara në mënyrë të përsëritur nga organzimat ndërkombëtare. Dhe nuk do të jetë faji i opozitës nëse populli nuk do t’ua falë të gjitha këto në rast se ju nuk do të hiqni dorë nga fshehja e gjurmëve të krimit elektoral të 28 qershorit, nga fshehja e shifrave të rrënimit ekonomik që i pret shqiptarët, nga kapja e shërbimit sekret për të kthyer kohën e zezë të viteve të sundimit të Saliut të Parë.

Nuk është faji i opozitës që kutitë e Ruzhdieve nëpër Shqipëri, mbajnë brenda vota njerëzish që ditën e votimit kanë qenë qindra dhe mijëra kilometra larg fshatit të tyre, ashtu siç mbajnë të paktën 70 mijë identitete të rreme votuesish që pa qenë fare u janë shkruar numra të gënjeshtërt të kartave të identitetit e të pasaportave dhe u janë ngjitur pas emrit nënshkrime të bëra nga duart e përfaqësuesve të korrupsionit elektoral.

Nuk është faji i opozitës që e vetmja kuti e hapur deri më sot nga 4700 të tilla në rang vendi, e cila ka habitur e revoltuar opinionin publik, mban gjurmën e thellë të një krimi të kryer nga njerëz të pushtetit që vazhdojnë të përdorin dhunë të hapur edhe sot, nëntë muaj pas zgjedhjeve, mbi ata banorë që guxojnë të tregojnë hapur përjetimin e keq të ditës së votimit.

Opozita ka deklaruar hapur dhe pa asnjë mëdyshje se do t’i përmbahet parimit të saj se pa transparencën e zgjedhjeve dhe ushtrimin e të drejtës së hetimit të tyre nga parlamenti, ky parlament nuk ka legjitimitetin që i duhet për të bërë ligje për shqiptarët dhe qeveria e dalë prej tij duhet të largohet nëse këmbëngul në shkeljen forcërisht të së drejtës së popullit për transparencë bashkë me të drejtën e opozitës për hetim parlamentar.

Paketa që kemi propozuar për zgjidhjen e kësaj krize që do të votohet javën e ardhshme, është një kontribut i drejtpëdrejtë për kauzën e zgjedhjeve të ndershme në Shqipëri, por edhe për afrimin konkret të vendit me Bashkimin Europian, përmes përmbushjes së standardeve, me të cilat BE-ja na ka gjykuar dhe na gjykon.

Edhe sot ju kërkojmë reflektim dhe lëvizje nga qëndrimi i shprehur në Komisionin e Ligjeve. Mos bëni gabimin të mendoni se do të rrini mbi kutitë e Ruzhdieve dhe do ta keqqeverisni këtë vend edhe për shumë kohë nëse nuk lejoni zbardhjen e krimit që ju mban në pushtet.

Ne ju kemi ofruar tri herë kompromis megjithëse ju zgjedhjet nuk i fituat në popull po në kutitë e mbushura si në Ruzhdie dhe në tryezën e numërimit keq dhe shumë keq të një të tretës së votave. Kemi njohur rezultatin e zgjedhjeve, kemi deklaruar se nuk do kërkojmë ndryshimin e tij edhe sikur hetimi të tregojë se ju nuk i keni votat për të qeverisur dhe jemi kthyer në Parlament në funksion të zgjidhjes së krizës me mjete parlamentare.

Kurse ju asgjë, asgjë veç kokëfortësisë për të mbajtur mbuluar atë që s’keni kurajo ta shihni në dritën e diellit, të vërtetën e kutive ku rri mbyllur një nga veprat më të rënda korruptive që janë bërë në këtë vend.

Ne urojmë që ju bonsensin tonë të mos e lexoni gabim duke e marrë si dobësi dhe të gjeni forcën për të treguar se doni një zgjidhje të qëndrueshme jo një paqëndrueshmëri pa zgjidhje. Është në të mirën e vendit ta bëni, është në të mirën tuaj ta bëni, është në logjikën e gjërave ta bëni.

Zoti Berisha duhet ta ketë mësuar nga eksperienca e tij e dikurshme si President se kokëfortësia në kundërshtim me të drejtën e popullit Sovran ka kosto të lartë. Ashtu siç duhet të ketë mësuar edhe nga eksperienca e tij e dikurshme si kryeopozitar se opozita është kauz e jo numra. Ne vërtet urojmë që kauzën tonë ta bëni tuajën dhe që të bëhemi dy gjysma që punojnë për të njëjtin qëllim duke e bërë transparencën jo për pushtetin e njëri-tjetrit sot, po për të mirën e Shqipërisë e të shqiptarëve nesër.

Dje Përfaqësuesja e Lartë për Politikën e Jashtme dhe të Sigurisë, Catherine Ashton, u shpreh se BEja duhet të kërkojë implemetimin dhe realizimin e plotë të reformave për liberalizimin e vizave me këto vende. Pra edhe me Shqipërinë, të cilën Bashkimi Europian e vlerëson padyshim edhe nga mënyra se si ne zgjidhim problemet tona.

Ne jemi këtu sot për të bërë në mënyrë europiane një hap drejt Europës, duke votuar një rezolutë që nuk na ndan po na bashkon në qëllimin e përbashkët të të gjithë shqiptarëve, liberalizimin e vizave.

Një rezolutë në emër të të gjithë shqiptarëve, pa notat tuaja vetëlavdëruese dhe pa notat tona kritike për keqqeverisjen tuaj.

Një dokument konsensual që i’a drejtojmë Europës ku duam të lëvizim lirisht një orë e më parë dhe jo njëri-tjetrit.

Prandaj ne e votojmë këtë projekt-rezolutë siç është duke hequr në krye të preambulës së saj pjesën ku thuhet se “si përfaqësues të zgjedhur me dëshirën dhe vullnetin e lirë të qytetarëve shqiptarë” si edhe duke hequr paragrafin e dytë ku flitet për arritje e suksese të qeverisë, me të cilat ne nuk biem dakord dhe pa të cilat nuk cënohet aspak përmbajtja e rezolutës.

Po ashtu sugjerojmë që për hir të seriozitetit të parlamentit e të korrektesës ndaj partnerëve europianë të riformulohet pika 4, pasi Kuvendi nuk ka tagër t’i kërkojë Komisionit Europian respektimin e një kalendari kohor. Komisioni Europian është përgjegjës vetëm përpara Parlamentit Europian.

Kolege dhe kolegë deputetë,

Ne bëmë më të mirën, presim ta bëni edhe ju që sot rezoluta të miratohet si rezolutë e gjithë shqiptarëve për lëvizjen e lirë në Europë dhe jo si rezolutë e një partie që nuk lëviz nga qëndrimi i saj edhe kur asgjë e mirë nuk vjen nga kjo.

Faleminderit.

Appendix 4: Prime Minister’s speech in a special governmental meeting on the occasion of submitting the application bid for EU membership

Sot, në këtë mbledhje, ne informojmë shqiptarët për një vendim të një rëndësie historike që ne marrim, për të paraqitur zyrtarisht, në datën 28 prill, kërkesën e Shqipërisë për statusin e kandidatit për anëtar të Bashkimit Europian. Ky përbën një moment dhe një akt të një rëndësie përcaktuese në procesin e anëtarësimit të plotë të Shqipërisë në BE. Ky vendim i yni nuk vjen si një vendim i njëanshëm, por vjen si një vendim plotësisht i bashkërenduar me vendin që ka Kryesinë e radhës së Bashkimit Europian, vjen si një bashkërendim me vendet anëtare të Bashkimit Europian, të cilat mbështesin këtë akt dhe këtë vendim, vjen si një bashkërendim me Komisionin Europian .

Pra, vendimi për të paraqitur në datën 28 prill, në Pragë, kërkesën e Shqipërisë për statusin e kandidatit, është një vendim gjerësisht i konsultuar, sikundër kishim deklaruar edhe më parë.

Dua t’ju bëj të ditur qytetarëve shqiptarë dhe juve zotërinj të pranishëm në këtë mbledhje, se gjatë këtyre muajve janë zhvilluar negociata intensive me kancelaritë e vendeve anëtare të BE-së. Gjatë këtyre muajve është paraqitur pikëpamja e qeverisë shqiptare dhe ka gjetur mbështetje të plotë fakti se për vendin dhe kombin tim, procesi i anëtarësimit në BE duhet të bazohet, para së gjithash dhe mbi të gjitha, mbi reformat, eficencën e tyre, fuksionalitetin e qeverisjes dhe funksionimin e demokracisë. Nga ana tjetër, bazuar në këta faktorë, ky do të jetë një proces i pandalshëm, sepse ky proces, të cilin e mbështetin 96 për qind e shqiptarëve, përbën një forcë të fuqishme udhëheqëse në vetvete, përbën një motiv të pashtershëm të reformave të vazhdueshme për të arritur kriteret, standardet, normat e Bashkimit Europian.

Ne paraqesim kërkesën pasi kemi plotësuar me seriozitetin më të madh kërkesat dhe detyrimet që rrjedhin nga marrëveshja e ad-interim që kemi pasur. Ne paraqesim kërkesën pasi të gjitha vendet anëtare të Bashkimit Europian votuan dhe ratifikuan në parlamentet e tyre Marrëveshjen e Asociim - Stabilizimit, pa ngritur qoftë edhe një rezervë të vogël, përkundrazi, në tërësi, është votuar me vlerësimin më pozitiv dhe unanimitetin më të gjerë nga parlamentet e vendeve anëtare.

Ne paraqesim kërkesën pasi kemi vendosur një bashkëpunim të gjerë edhe në fushën ushtarake me Bashkimin Europian. Njësitë tona ushtarake ishin në Çad, janë në Bosnje dhe janë të gatshme të marrin pjesë në të gjitha misionet e paqes që Bashkimi Europian parashikon dhe do të parashikojë në të ardhmen.

Me këtë rast, dua të shpreh një mirënjohje të thellë për Komisionin Europian, i cili ka dhënë një ndihmë të gjithanshme Shqipërisë, ndihmë që ka bërë të mundur këtë ditë.

Një mirënjohje shumë të thellë dua t’ju përcjell të gjitha vendeve anëtare, së pari për solidaritetin e tyre të jashtëzakonshëm që i kanë dëshmuar Shqipërisë. Shumë nga këto vende kanë vendosur Shqipërinë në krye të të gjitha ndihmave ekonomike dhe të tjera, për frymë. Shqipëria ka pasur një mbështetje të plotë dhe totale në rrugën e reformave të saj, në rrugën e ndërtimit të demokracisë dhe ekonomisë së tregut, në rrugën e zgjidhjes së mijëra e mijëra problemeve të trashëguara nga e shkuara më e hidhur se çdo komb tjetër në Europë. Ndaj sot është një rast për t’i falënderuar ata me shumë përzemërsi .

Dua t’i falënderoj gjithashtu për mirëkuptimin që kanë treguar ndaj qeverisë shqiptar, për vlerësimin që i kanë bërë arritjeve të Shqipërisë dhe mbështetjes që i kanë dhënë për paraqitjen e kërkesës për statusin e Kandidatit.

Dua të falënderoj Kryeministrin Topolanek, qeverinë çeke, e cila ka bërë avokatin e shkëlqyer të arritjeve të kësaj qeverie, në gjirin e vendeve anëtare dhe ka ftuar, në datën 28 prill, Kryeministrin e Shqipërisë për të paraqitur zyrtarisht kërkesën.

Një falënderim shumë të përzemërt meritojnë punonjësit e administratës dhe institucioneve shtetërore, të cilët, gjatë këtyre katër viteve, iu përgjigjën me përkushtim kërkesës së vendit për reforma, i zbatuan ato me seriozitet të madh dhe shpejtësi. Ata bënë që reformat e kësaj qeverisjeje të rrezatojnë dhe rezonojnë gjithnjë e më fuqishëm. Ishin reformat ato që bënë të mundur që ministrat e Jashtëm të 27 vendeve anëtare të shpallin suksesin e reformave të qeverisë shqiptare si frymëzuese për vendet e tjera të rajonit . Suksesi i reformave do të merrte vlerësimin më maksimal nga Kancelarja Angela Merkel, Kryeministri Berluskoni, etj. dhe vetëm 2 ditë më parë nga Presidenti francez Nikola Sarkozy dhe ministri i jashtëm Kushner.

Pra , në rast se 4 vjet më parë ne u zotuam para shqiptarëve se “alfa” dhe “omega” e programit tonë do të jenë reformat, kënaqësia e madhe është se ato nuk ishin reforma në letër, por reforma me rezultate konkrete, reforma të cilat i mundësuan Shqipërisë që, në 4 prill 2009, të anëtarësohet në NATO, reforma të cilat bënë të mundur që, në një hark kohor më të shpejtë se për të gjitha vendet e rajonit, vendet anëtare të BE-së të ratifikojnë pa asnjë rezervë, Marrëveshjen e Stabilizim- Asociimit me Shqipërinë, reforma të cilat bënë të mundur që në një hark kohor të shkurtër Shqipëria të ftohet për të paraqitur kërkesën për statusin e kandidatit.

Lumenj djerse, mundi, sakrifice dhe mendjeje, janë derdhur për të shënuar këtë kthesë rrënjësore. Historia është e tillë; për të hapur negociatat dhe për të firmosur marrëveshjen e Stabilizim - Asociimit u deshën 7 vite, më gjatë se asnjë vend tjetër. Kjo nuk ndodhi absolutisht për ndonjë shqiptaro-fobi, përkundrazi, shqiptarët kanë pasur solidaritetin më të madh se çdo vend tjetër. Por kjo ka ndodhur sepse reformat mbeteshin në letër. Ndërsa, nga 12 shtatori 2006 deri në janar 2009, reformat e kësaj periudhe u certifikuan nga të gjitha vendet anëtare, me vlerësimet më pozitive.

Ndaj, falënderoj edhe njëherë të gjithë administratën, agjencitë përkatëse të ngritura për këtë çështje, ata të cilët, në një betejë të vendosur dhe me zero tolerancë, e nxorën Shqipërinë nga kthetrat e krimit të organizuar, çmontuan njëra pas tjetrës, mbi 200 grupe kriminale të krimit të organizuar, rikthyen sigurinë në vend, qetësinë, bënë që Shqipëria të ketë tregues kriminaliteti qartësisht më të ulët se mesatarja e vendeve anëtare të BE-së . Dua të falënderoj me shumë mirënjohje të gjithë ata të cilët, me punën dhe përkushtimin e tyre, shndërruan në një sukses të vërtetë luftën kundër korrupsionit, që bënë që Shqipëria, në vitin 2008, të renditet në 10 vendet për luftën eficente kundër korrupsionit, që bënë që qeveria e këtij vendi të vlerësohet si kampione e kësaj lufte, ndërkohë që trashëgoi korrupsionin si sistem, ndërkohë që mori në qeverisje një vend i cili grupohej në 24 vendet më të korruptuara të planetit dhe vitin që kaloi la pas 95 vende në këtë renditje.

Dua të falënderoj me shumë mirënjohje të gjithë ata punonjës dhe drejtues të agjencive, të cilët vendosën në Shqipëri disiplinën e munguar shqiptare, ndërmorën reformat më të thella për këto vite, në Europë, në fushën fiskale. Ata e shndërruan Shqipërinë në vendin me barrën fiskale më të ulët, por rritën të ardhurat, absolutisht më shumë se çdo vend tjetër, me 22 për qind çdo vit dhe bënë që kjo reformë të vlerësohet si reforma flamur, nga institucionet më serioze ndërkombëtare . Me reformat që ndërmorën, shndërruan Shqipërinë në një nga vendet më tërheqëse, për investimet e huaja dhe bënë që ky vend, në periudhën dhjetor 2008-janar 2009, të firmosë kontrata koncensionare prej 3.5 miliardë euro.

Dua të falënderoj të gjithë ata të cilët në fushat e tyre kanë shënuar ndryshime thelbësore. Shqipëria ka pasur një nga damkat më të zeza në sistemin e burgjeve të saj. Në vitin 2005 ajo po bëhej objekt i sanksioneve më të rënda, për shkak të shkeljes së të gjitha Konventave Ndërkombëtare. Sot, të gjithë ata që lexojnë raportin e fundit të Komitetit të Antitorturës së Këshillit të Europës, konstatojnë se ky komitet, në kontrollet e tij, në transparencë të plotë, paralajmëron një ndryshim të qartë, pothuajse rrënjësor, në sistemin e vuajtjes së dënimit në Shqipëri.

Dua të falënderoj ata të cilët bënë të mundur që arsimi shqiptar të jetë sot tjetër, të kemi një numër studentësh mbi dy herë më të madh se 3 vite më parë, ata që bënë të mundur zbatimin e një politike të rritjes së rrogave dhe të pensioneve, që e nxjerr Shqipërinë jo më pak se 30 për qind, para edhe se disa vendeve anëtare të BE-së.

Dua të falënderoj të gjithë ata që përmes reformave në institucionet e tyre, dëshmuan se Shqipëria ishte një vend i denjë për anëtarësim në NATO dhe kjo është një prerogativë shumë e rëndësishme në rrugën e integrimit të vendit. Dua të falënderoj ata që e ndryshuan Shqipërinë në fushën e mjedisit, bujqësisë, në fushën e turizmit ku, nga 300 mijë vizitorë, vitin e kaluar ky vend ka pranuar 2.7 milionë vizitorë.

Dua të falënderoj diplomacinë shqiptare, të falënderoj Ministrinë e Integrimit, e cila me përkushtim të madh ka ndjekur zbatimin e Marrëveshjes së Stabilizim - Asociimit dhe me kontakt të vazhdueshëm me KE-në, ka paraqitur me vërtetësi arritjet e vendit.

Dua të falënderoj opozitën për reformat që ka votuar në parlament dhe dua ta siguroj atë se ky akt nuk është elektoral, se ky akt është në zbatim të rezolutës që kemi votuar bashkërisht në parlament dhe se ky akt është interesi më i mirë i të gjithë shqiptarëve, pavarësisht nga bindjet e tyre politike. Ky akt është themelor të programin politik të të gjitha forcave politike serioze të vendit.

Në Pragë ne shkojmë me konsensusin më të gjerë. Këtë akt e mirëpresin 96 për qind e qytetarëve shqiptarë.

Appendix 5: Berisha’s speech during the submission of the application bid

Së pari, më lejoni t’ju shpreh falënderimet dhe mirënjohjen time më të thellë e më të madhe për ju, zoti Kryeministër, për pritjen e ngrohtë që më rezervuat sot dhe për diskutimet e frytshme që sapo patëm. Mirënjohja ime shkon për ju, qeverinë dhe vendin tuaj, për mbështetjen tuaj të plotë, si dhe për ftesën që ju më bëtë sot, me rastin e dorëzimit, në emër të vendit tim, juve, si kryetar i radhës së Bashkimit Evropian, kërkesën e Shqipërisë për anëtarësim në BE. Në këto momente historike për vendin tim, mendjet dhe sytë e bashkëqytetarëve të mi shqiptarë, të cilët e konsiderojnë anëtarësimin në BE si ëndrrën e projektin më i bukur për të gjithë ata, si projektin më të shkëlqyer për të ardhmen e fëmijëve të tyre. Të gjithë bashkëqytetarët e mi shqiptarë janë sot me mua këtu në Pragë, ndërsa ne festojmë me gëzim dhe emocion të madh këtë moment solemn, të dorëzimit zyrtar të kërkesës së Shqipërisë për anëtarësim në BE. Ky akt shënon dhe mbart një domethënie historike, pasi shënon rikthimin e vendit tim në familjen e kombeve evropiane, nga të cilët ai u nda fizikisht, por jo shpirtërisht, për një periudhë kaq të gjatë kohe. Për shqiptarët, historia ka qenë njerka e tyre e vështirë, e ashpër. Por pushtimet e gjata, ndarjet dhe brutaliteti, nuk mundën të shuajnë kulturën dhe vokacionin perëndimor të kombi tim, ashtu si vetëdijen e shqiptarëve të të qenit evropian. Një burrë shteti i madh evropian ka deklaruar jo shumë kohë më parë se ne duhet t’i mësojmë evropianët ta duan Evropën. Por unë kam kënaqësinë t’ju afirmoj ju sot, zoti Kryeministër i Republikës çeke, se 96 për qind e shqiptarëve duan integrimin e plotë të Shqipërisë në Evropë. Kështu, sindroma e kombit im është dashuria e tyre pasiononte për Evropën.

Zoti Kryeministër, ndjehem veçanërisht i lumtur sot që t’i paraqes kërkesën e Shqipërisë për anëtarësim në Bashkimin Evropian, Kryeministrit të një vendi, i cili vetëm 20 vjet më parë, rrëzoi, ashtu si Shqipëria, perden e hekurt. Dita e sotme është ditë e mrekullisë së lirisë që vendi juaj përfaqëson BE-së dhe kjo është një frymëzim dhe inkurajim i madh për ne. Shqipëria vjen sot, këtu, pas momenteve shumë të vështira, ashtu si Çekia, sepse të dy vendet tona kanë pasur një të kaluar totalitare, por në mënyrë thelbësisht të ndryshme. Në një kohë kur nga kryeqyteti juaj u rrezatua një shpresë lirie për të gjithë Evropën, në vendin tim, diktatori shkatërroi dhe sheshoi monumente të mahnitshme fetare dhe kulturore, nga më të bukurat e Ballkanit. Në një kohë kur shpirtrat e mëdhenj intelektualë të Çekisë hartuan kartën e madhe të të drejtave njerëzore, në vendin tim ndërtoheshin vazhdimisht bunkerë. Rënia e perdes së hekurt në Shqipëri zbuloi një vend që ishte aq shumë larg vendeve të botës së lirë dhe një nga 3 apo 4 vendet më të varfra të gjithë planetit, një vend që kishte rënë në skamje, uri dhe dëshpërim.

Por sot, unë vij këtu për të dorëzuar kërkesën e Shqipërisë për anëtarësim në BE, në një kohë kur Shqipëria, falë punës dhe angazhimit të mahnitshëm, falë solidaritetit të jashtëzakonshëm të miqve tanë në BE, Komisionin Evropian dhe të miqve të tjerë ka bërë një hap jashtëzakonisht të madh, duke u nisur nga pika fillestare, 17 vjet më parë. Shqipëria ka treguar sot se përfaqëson një demokraci funksionale dhe kriteret e Kopenhagenit konsolidohen vazhdimisht. Shqipëria ka një ekonomi tregu të konsoliduar që gëzon stabilitet makroekonomik dhe vazhdon të rritet, vitin e kaluar, ajo u rrit me një ritëm prej 8 për qind. Tani, Shqipëria është bërë vërtet një vend joshës për investitorët e huaj. Vetëm brenda një periudhe të shkurtër kohe, në dhjetor 2008- janar 2009, u kontraktua një vlerë prej 3.5 deri

4 miliard euro në investimet e huaja. Në 4 prill të këtij viti, vendi im u bë anëtar me të drejta të plota në NATO. Parlamentet e 27 vendeve anëtare të BE-së kanë ratifikuar MSA-në.

Së fundi, dëshiroj t’ju garantoj zoti Kryeministër, të siguroj zotin Leight, Drejtor i Zgjerimit në Komisionin Evropian, vendet anëtare të BE-së se Shqipëria e merr këtë moment si një obligim të madh dhe e konsideron këtë si një proces, i cili duhet dhe do të jetë totalisht i bazuar në arritje. Ai është një motivim i madh i qeverisë dhe kombit tim për të punuar për këtë projekt historik.

Edhe një herë dëshiroj të falënderoj KE-në dhe të gjithë vendet anëtare të BE-së për solidaritetin e shkëlqyer që ata kanë treguar ndaj vendit tim. Faleminderit shumë.

Appendix 6: Minister of European Integration speech after EC’s decision to lift visa regime with Albania

Të nderuar kolegë!

Jemi një mazhorancë që përveçse pasqyron sot gëzimin e ligjshëm të një kombi të tërë që ka bërë realitet ëndrrën e vjetër të lëvizjes së lirë në Europë , prezantohet politikisht para zgjedhësve, e aftë të përmbushë premtimin kryesor elektoral: liberalizimin e vizave brenda vitit të parë të mandatit të dytë.

Ky ishte një nga premtimet tona kryesore, politikisht sigurisht që do ta prekim sot, nesër, në fund të vitit, vitin tjetër, në zgjedhjet e ardhshme, se sigurisht kemi arsye për t’u ndjerë mirë dhe krenar. Sepse nuk bëjmë thirrje, demagogji rruge në shi, pa shi, para parlamentit, kryeministrisë; mund të vazhdoni të bëni protesta pa fund sepse keni zgjedhur të bëni vetëm një gjë në një vit e gjysmë histori, vetëpërjashtimin nga arritja e procesit më të madh të qytetarëve.

Meqë po diskutohet, spekullohet, lexohet raporti apo opinion i Komisionit Europian, po përsëris diçka që e kam thënë dje, nuk ka arsye për asnjë nga ne për t’u ndier i trishtuar, sot. E para sepse qytetarët shqiptarë kanë zgjedhur të jenë të gëzuar, ndryshe nga ju që nuk mund të gëzoni, sepse mezi prisni të jeni të shqetësuar; dhe e dyta sepse edhe në atë raport që ju po përpiqeni ta shihni vetëm me syze të errëta, është raporti që në krahasim me raportet e tjera që kanë mbërritur në Shqipëri gjatë këtyre viteve, vlerëson në mënyrë absolute reformat e ndërmarra. Në asnjë raport tjetër që KE i ka dërguar Shqipërisë, nuk ka pasur vlerësime positive për kuadrin institucional, ligjor, për iniciativat dhe reformat e ndërmarra, nuk ka pasur asnjëherë vlerësime më pozitive për situatën makroekonomike dhe standardet e të drejtat e njeriut që në këtë raport cilësohen si të dallueshme qartë dhe gjerësisht të kënaqshme. Këto janë premtimet që një qeveri u jep qytetarëve. Nëse në raport thuhet që situata makroekonomike në Shqipëri është stabël, që administratata ka një kuadër ligjor institucional që vjen duke u përmirësuar, që rrogat dhe pensionet në këtë vend janë rritur, pavarësisht ndikimeve të krizës ekonomike, që parlamenti shqiptar pa ndihmën dhe kontributin tuaj ka votuar ligje të rëndësishme që ndikojnë drejtëpërsëdrejti në përmirësimin e imazhit për të drejtat e njeriut, siç është ligji i antidiskriminimit, ju duhet të ndiheshit po kaq mirë sa dhe ne, sepse në fund të fundit një qeveri matet me atë çka prek qytetarët, jo me debatin që ju kërkoni të ndërtoni dhe të konsumoni në parlament.

Unë po ju lexoj kontributin tuaj të munguar në procesin e liberalizimit të vizave:

Gjatë miratimit të ligjit "Antimafia" në dhjetor 2009, të ligjit të ri "Për bashkëpunimin gjyqësor me autoritetet e huaja për çështje kriminale", kusht për liberalizimin e vizave, ju nuk ishit të pranishëm; në miratimin e ligjit "Për mbrojtjen ndaj diskriminimit", në shkurt 2010 ju nuk ishit të pranishëm ndryshe nga pritshmëria jonë që do ta miratonit; sërish, ligji për Policinë Gjyqësore u miratua pa konsensusin e opozitës në Korrik 2010; po e përsëris të gjitha këto ligje ishin kushte të roadmapit për liberalizimin e vizave.

Epo se çfarë tjetër mund të bëni ju veç bojkotit të ligjeve duke mos dhënë kontributin tuaj për këtë proces, unë nuk di. Nëse ju e mendoni kontributin tuaj me greva urie, me bllokim, me bojkot të gjatë parlamenti, me bllokim të votimit të rezolutave për Shqipërinë, nëse ju e keni lidhur kontributin tuaj me sloganin tuaj të qershorit 2010 “hap kutitë, të çlirohen vizat”, mendoj se sot e keni kuptuar shumë

mirë. Gjeni mënyra për të hapur mendjen tuaj, se vizat u çliruan, kutitë tuaja fatkeqësisht sa herë të kërkoni cënim të ligjit, nuk do hapen.

Kemi një opozitë me axhendë pa busull brenda së cilës i vetmi shënim është “zhurmues dhe kundër lajm” sa herë që ka ngjarje të mëdha. Duke iu referuar vetëm ngjarjeve më të freskëta, atyre të vitit të fundit dhe duke “harruar” bilbilat nëparlament para anëtarësimit në NATO, apo sulmin që nisi në vigjilje të procesit të pajisjes me pasaporta biometrike: kjo opozitë u ngjujua 2 javë në mes të Bulevardit në kohën që komisionerja Malmstrom pritej të deklaronte vendimin për liberalizimin e vizave për Shqipërinë dhe Bosnjen dhe pak minuta pasi ky vendim u mor, lideri I opozitës Edvin Rama shkroi një letër, ndoshta nga më qesharaket në histori për nga nonsense I saj, ku I kërkonte Komisionit Europian të mos pengonte shqiptarët të lëviznin pa viza në hapësirën Shengen, përpos krizës politike që kishte si skenarist atë vetë. E theksoj, këtë e bëri pasi u mor vendimi.

Këto janë fakte dhe mbeten në histori. Shpresoj dhe besoj që ka brenda opozitës një segment deputetësh që mund dhe duhen të ndërgjegjësohet për funksionin e tyre politik, atë të pjesëmarrjes dhe votimit të ligjeve të caktuara në parlament dhe në mënyrë të vecantë të kursejë oponencën për ligje të rëndësishme që lidhen direct me proceset madhore integruese të vendit.

Ne si mazhorancë e kemi bërë ofertën tonë, ajo është një dhe e patjetërsueshme, kompromis në respect të kushtetutës dhe ligjeve të vendit, sepse jemi të bindur që kjo është rruga e vetme që na çon me dinjitet drejt Europës, dimensionet e së cilës janë vijëzuar vetëm të diktuara nga ligji dhe jo pazareve apo interesave partiake. Kjo është Europa ku aspirojmë të shkojmë, ndaj ftoj opozitën të reflektojë për të dhënë pjesën e saj kontributore në një process që nuk do të njohë kthim, ai i integrimit të vendit në BE.

Appendix 7: Declaration of the Socialist Party regarding the submission of the application bid

Partia Socialiste e Shqipërisë, duke e konsideruar anëtarësimin e plotë të Shqipërisë në Bashkimin Europian si një prioritet strategjik dhe përmbushje të vullnetit të shqiptarëve, ka bindjen që Shqipëria duhet të parashtrojë zyrtarisht kërkesën për anëtarësim në BE në fillim të vjeshtës, duke pretenduar statusin e "vendit kandidat" garantuar Familjen Europiane për vendosmërinë tonë për të kryer të gjitha detyrimet që i takojnë në këtë proces. Nisur nga fakti se Shqipëria ka humbur shumë kohë të vyer për shkak të një politike të vjetër dasish e konfliktesh me kosto të lartë për vendin; Të vetëdijshëm se interesat e Shqipërisë qëndrojnë mbi palët e përtej cështjeve të ditës; Të vendosur të mbyllim tranzicionin politik e ekonomik duke ndërtuar institucione demokratike dhe një ekonomi funksionale tregu, me synim konsolidimin e demokracisë dhe zhvillimit të qëndrueshëm ekonomik në dobi të qytetarëve shqiptarë; Të ndërgjegjshëm se vendi ynë duhet të marrë përsipër detyrimet që burojnë nga anëtarësimi në BE dhe se qytetarët tanë duhet të gëzojnë liritë e të drejtat që u takojnë si qytetarë të Europës; Të bindur se Shqipëria nuk mundet veçse të thellojë reformat dhe të ndërtojë të gjithë mekanizmat garantues për një zhvillim të qëndrueshëm, të vazhdueshëm e të pakthyeshëm demokratik, ekonomik e mjedisor; Të gatshëm të bashkëpunojmë me të gjithë faktorët politikë e shoqërorë për rezultate konkrete në pavarësimin funksional të sistemit të drejtësisë, në luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar, në arritjen e standardeve europiane të lirive e të drejtave, nga zgjedhjet tek liria e lëvizjes së lirë për të gjithë; Të palëkundur në mbajtjen gjithnjë lart të flamurit të paqes, stabilitetit dhe bashkëpunimit shumëplanësh në rajonin tonë; Besimplotë në vullnetin konsensual e në angazhimin e gjithanshëm të shoqërisë shqiptare për përmbushjen e detyrave dhe përballimin e sfidave të jashtëzakonshme të procesit të anëtarësimit të plotë të Shqipërisë në

Bashkimin Europian; Partia Socialiste i kërkon me ngulm qeverisë shqiptare të kryejë me përpikmëri të gjitha detyrimet që burojnë nga roli i saj kushtetues në përmbushjen e kërkesave të Marrëveshjes së Stabilizim Asocimit, të përshpejtojë hapat për të realizuar procesin e prodhimit të pasaportave biometrike e të kartave të identitetit dhe të forcojë e modernizojë regjimin kufitar, duke kërkuar rezultate konkrete në luftën kundër korrupsionit e krimit të organizuar, si domosdoshmëri drejt liberalizimit të plotë të vizave për qytetarët e qytetaret e Shqipërisë; Si nismëtarë të procesit të diskutimit e bashkëpunimit për një reformë të thellë demokratizuese e modernizuese të sistemit të drejtësisë, Partia Socialiste kërkon mirëkuptimin e domosdoshëm të të gjitha forcave politike për ndërhyrje të studiuara e të debatuara gjerësisht, me të gjitha grupet e interesit e me publikun, në funksion të integrimit të sistemit të drejtësinë shqiptare në korpusin e Drejtësisë Europiane; Partia Socialiste rishpreh vullnetin e plotë për të realizuar pa humbur kohë Reformën Elektorale, përmes hartimit të një Kodi Zgjedhor të ri e koherent me ambicien e qytetarëve të Shqipërisë për zgjedhje të standardeve europiane, duke kërkuar që të gjitha forcat politike të shprehin vullnet konstruktiv dhe të ofrojnë kontributin e tyre në përmbushjen e këtij detyrimi jo vetëm ndaj popullit shqiptar po edhe ndaj Familjes Europiane. Duke parë nga e ardhmja e jo nga e shkuara , duke konsideruar si strategjike interesat kombëtare e jo interesat partiake, duke respektuar aspiratën legjitime të shqiptarëve e shqiptare për të qenë pjesë integrale e Familjes Europiane dhe programet e të gjitha forcave politike në Shqipëri për integrimin e plotë të atdheut tonë në Bashkimin Europian: Partia Socialiste ngulmon që Qeveria Shqiptare të parashtrojë zyrtarisht aplikimin e Shqipërisë për anëtarësim në Bashkimin Europian në fillim të vjeshtës së ardhshme. Ky tekst është baza e projektrezolutës që grupi parlamentar socialist do t'i parashtrojë Kuvendit të Shqipërisë duke u bërë thirrje të gjitha partive parlamentare që ta miratojnë atë, si një akt të vullnetit të të gjithë shqiptareve dhe shqiptarëve, kudo që janë, për të mos humbur më kohë dhe për të mos ngurruar më tutje, për të kërkuar atë që Shqipëria dhe populli shqiptar kërkojnë me plot të drejtë dhe që të gjitha forcat politike së bashku kanë për mision t'jua japin, vendin e anëtarit në familjen e Europës së bashkuar.

Appendix 8: Declaration of Socialist MP, Ermelinda Meksi regarding EU’s refusal to grant the candidate status to Albania

Raporti i progresit të KE për të dytin vit radhazi i dha notë negative Shqipërisë. Më 12 tetor nuk humbëm thjesht shansin e radhës për të qenë kandidat për anëtarësim në BE, por morëm leksionin e radhës se demokracia funksionale nuk vendoset me deklarata populiste, por me vullnet politik dhe zbatim real të reformave integruese.

Gjuha e përdorur nga Komisioni Europian në raportin për Shqipërinë është e moderuar, megjithatë në çdo paragraf thuhet që “kjo…nuk funksionon” që e bën të qartë realitetin tonë. Padyshim ky është raporti më negativ i të gjitha viteve për Shqipërinë dhe refuzimi i statusit kandidat ishte një refuzim i “pritshëm”, dhe fatkeqësisht i “merituar”. Raporti më tepër sesa gjykim mbi situatën është “konfirmim” i konstatimit që kur demokracia degradon, gjithçka çon në regres. Shumë njerëz jashtë e brenda Shqipërisë, tashmë kanë dalë nga agonia e iluzioneve se Shqipëria “meritonte” t’i jepej statusi kandidat edhe sikur opozita të kishte votuar ligjet me 3/5 e votave. Edhe para daljes së këtij raporti janë bërë publike nga personalitete të BE-së, se Shqipëria nuk ka plotësuar asnjë nga 12 rekomandimet që KE-ja shtroi në raportin e vitit të kaluar.

Prandaj, justifikimi i mazhorancës për refuzimin e statusit me mosvotimin nga opozita të ligjeve me 3/5 e votave është alibi që e trajton procesin kompleks të integrimit në mënyrë shumë sempliste.

Kujtoj se në raport kur flitet për votimin me 3/5 theksohet nevoja për votim me konsensus. Është detyra e mazhorancave qeverisëse të gjejnë kompromisin me opozitën për të marrë konsensusin e saj.

Në fakt, procesi i integrimit duhet kuptuar si procesi i demokratizimit dhe transformimit të institucioneve dhe shoqërisë sonë drejt standardeve europiane.

Mirëpo është trishtues fakti që demokracia në vend që të shkonte përpara, për fat të keq ka bërë hapa prapa. Vazhdimi i arrogancës qeverisëse në Parlament thelloi diskriminimin e opozitës parlamentare si asnjëherë më parë, duke shkelur rëndë pavarësinë e saj, për ta kthyer atë në një fasadë të pluralizmit shqiptar. Kjo shpuri në rritjen e konfrontimit politik duke dëmtuar rëndë dialogun dhe konsensusin, pa të cilin në këto kushte votimi me 3/5 ka qenë i pamundur.

Asnjë iluzion mbi refuzimin

Si mund të kemi iluzione, se mund t’i ofrohet statusi kandidat një vendi ku pushteti politik graviton rreth fuqisë së një individi; ku ekonomia po kthehet gradualisht një “patriark” oligarkik i një grupi të vogël biznesesh, kryesisht të lidhura me pushtetin; ku ekonomia është në rënie konstante, ndërsa makina propagandistike e qeverisë na rreshton në mënyrë cinike në krah me Gjermaninë me një stil të kohës së shkuar; ku opozita margjinalizohet në ekstrem; ku mbështetësit e opozitës vriten në mes të bulevardit dhe qeveria në mënyrë të paprecedentë, refuzon të zbatojë verdiktin e prokurorisë; ku media opozitare luftohet me forcën e pushtetit; ku zgjedhjet e lira dhe drejtësia manipulohen në mënyrën më primitive? E pra, si mundet të kishim dyshime se opinioni i Brukselit mund të mos ishte negativ?

Shqipëria, rajoni dhe integrimi europian

Ka një aspekt më të keq sesa thjesht “refuzimi”. Shqipëria mbetet e fundit në axhendën e integrimit. Na pëlqen apo jo, qenia e Serbisë në grupin e vendeve të Ballkanit që diskutohen në listën e “accession” i jepte këtij grupi një konotacion tjetër. Ikja e Serbisë, e ka lënë Shqipërinë në një grup me Bosnjën dhe Kosovën, dy vende, që me gjithë respektin kanë probleme shumë më të mprehta ekzistenciale e shtet-formuese për të zgjidhur para çështjes së statusit.

E pra, kur një vend si Serbia është në gjendje të fillojë dialogun politik me Kosovën dhe të bindë edhe Brukselin se ky është një proces serioz, klasa politike Shqiptare nuk është në gjendje të sigurojë një dialog serioz brenda vetes duke penalizuar rëndë vendin. Për Shqipërinë kjo është bërë tashmë çështje “kredibiliteti”… dhe mesa duket askush në Bruksel nuk “ngutet” më për të na ofruar diçka më shumë, përveç sugjerimeve për dialog dhe konsensus. Fatkeqësisht, “kredibiliteti” nuk ndryshon me ditë dhe kam frikë se Brukseli do të ngelë për shumë kohë “skeptik” për Shqipërinë.

Kur humb Shqipëria...

Sjellja e mazhorancës që përpiqet të fshihet pas opozitës, për të justifikuar refuzimin është trishtuese. Por, po kaq shqetësuese është tendenca e shfaqur nga përfaqësues të qeverisë, për të zvogëluar dëmin që sjell ky refuzim për të gjithë qytetarët shqiptarë. Më tepër sesa “refuzim” për sot, pasojat do i shihja si kosto për të ardhmen e vendit edhe në rrugën e zhvillimit të tij ekonomiko-social. Mjafton të përmend këtu, se aksesi për fondet strukturore dhe atyre të kohezionit social nga BE-ja lidhet me këtë status, prandaj mosmarrja e tij do shoqërohet me mungesën e këtyre financimeve, sigurisht me pasoja për nxitjen e zhvillimit të vendit, veçanërisht në bujqësi. Kujtoj se BE-ja, nëpërmjet fondeve të paraaderimit IPA, ndihmon Shqipërinë që të përballojë me sukses sfidat e procesit të integrimit europian me synim final anëtarësimin në BE. Kjo ndihmë përbëhet nga 5 komponentët: Asistencë tranzicioni dhe ngritja e institucioneve, bashkëpunimi ndërkufitar, zhvillimi rajonal, zhvillimi i burimeve njerëzore, zhvillimi rural. Një vend kandidat potencial si Shqipëria përfiton asistencë vetëm në dy komponentët e parë. Por, fondet për komponentët e zhvillimit rajonal dhe rural, përbëjnë peshën kryesore të ndihmës komunitare në kuadrin e asistencës së BE-së, për rajonet më të prapambetura ku futet dhe Shqipëria. Por që të përfitoj financimet nga këta komponentë të ndihmës komunitare, Shqipëria duhet të fitojë statusin e vendit kandidat dhe të jetë e përgatitur me strukturat e nevojshme, sipas standardeve europiane në nivel qendror dhe vendor. ͒Kujtoj se Bullgaria si vend kandidat gati dyfishoi financimin në sektorin bujqësor dhe zhvillimin rural në 5 vitet para anëtarësimit, falë asistencës së BE-së për këta komponentë. Një shembull tjetër edhe më frymëzues jep anëtarësimi në BE, p.sh., rasti i Rumanisë, që si vend anëtar përfiton nga BE-ja rreth 30 miliardë euro për ciklin buxhetor të BE-së 2007-2013. Kjo shifër e përkthyer në kushtet tona, do të thotë se sikur të ishim anëtarësuar edhe ne si Rumania mund të përfitonim rreth 4,5 miliardë euro, ose rreth 900 milionë euro në vit. Dhe në kushtet e shtrëngesës buxhetore dhe borxhit të lartë publik kuptohet lehtë se çfarë frymëmarrje do t’i jepnin zhvillimit të vendit këto fonde. Marrja e statusit është shumë i lidhur me investimet e huaja, prandaj refuzimi është një pasojë negative edhe në këtë drejtim. Nga kjo panoramë besoj se është e qartë se kur humb Shqipëria, të gjithë kemi humbur. Sigurisht nuk kam parasysh një grusht oligarkësh të lidhur me pushtetin, që në këtë situatë mungesën e standardeve europiane e kanë konvertuar me përfitime monetare.

Qasje realiste në vend të demagogjisë

Komisioneri i zgjerimit z.Fyle, në një shkrim për publikun shqiptar pas daljes së këtij raporti sugjeron se: “Në vend të retorikës negative dhe konfliktuale ka nevojë për reflektim”. Kjo do të thotë që në vend të konfrontimeve e provokimeve politike, vëmendja e politikës të përqendrohet me prioritet tek axhenda jonë europiane. Qasja ndaj raportit pas kësaj eksperience 2-vjeçare refuzimesh ka nevojë për realizëm dhe jo demagogji apo eufori si rëndom ka ndodhur.

Raporti i progresit të këtij viti, na kujton nevojën e aprovimit të tij në Kuvend. Por kjo kërkon domosdoshmërisht të mos përsëritet eksperienca negative e vitit të kaluar. Kur draft-rezoluta e propozuar nga opozita që synonte adresimin e 12 prioriteteve të prezantuara në raportin e vitit të kaluar, jo vetëm që nuk u dialogua, por u hodh poshtë me arrogancë pas një debati shumë të tensionuar me mazhorancën, e cila integrimit në axhendën parlamentare i kushtoi seancën e fundit të vitit, si për të na kujtuar se kjo ishte çështja e fundit që i interesonte Kuvendit.

Një qasje e re për këtë vit, do të ishte aprovimi i planit të veprimit mbi 12 prioritetet e BE në seancën parlamentare duke dëgjuar e reflektuar, ndryshe nga deri më sot, mendimin e opozitës, për t’i dhënë kuptim aprovimit të tij me konsensus në Kuvend. Raporti duke adresuar nevojën e aprovimit të planit të veprimit në Kuvend tërheq vëmendjen se procesi integrimit kërkon gjithëpërfshirje. Mendoj se aprovimi në seancë plenare duhet të paraprihet nga diskutimi në të gjitha komisionet e Kuvendit, duke përfshirë realisht këtë institucion, i cili me transparencë të ftoj mendimin e specialistëve të shoqërisë civile dhe grupeve të interesit për hartimin dhe monitorimin e këtij dokumenti. Kjo është eksperienca e suksesshme që ndoqi Mali i Zi në hartimin e planit të veprimit për 7 prioritetet, që i kishte rekomanduar KE, e cila u shpërblye me vendimin për hapjen e negociatave për anëtarësimin e saj në BE.

Prandaj mendoj se aprovimi në Kuvend i planit të veprimit me konsensus do të arrihej pas një marrëveshjeje mbi të. Kjo është e rëndësisë së dorës parë për reformat kyçe që përmban ky plan, sepse ato kërkojnë vendimmarrje konsensuale në Kuvend.

Adresimi si duhet i kësaj çështjeje dhe të tjerave që kërkon raport-progresi, kërkon respekt për opozitën dhe mendimin e saj dhe shtron nevojën e rishikimit të procedurave parlamentare me konsensus, pse jo sipas modelit të Parlamentit Europian që e kërkoi edhe Kryeministri. Përgjigjja pozitive e mazhorancës me prioritet për këtë çështje, reformën zgjedhore, zgjedhjen e institucioneve të pavarura, si dhe çështjeve të tjera të ofertës sonë, të cilat harmonizohen me prioritetet e opinionit të KE-së do të rriste frymën e besimit reciprok të minuar pas zgjedhjeve të 2009, ngjarjes tragjike të 21 janarit, zgjedhjeve në Tiranë të njohura ndërkombëtarisht si problematike etj.

Konfirmimi i përsëritur nga BE-ja edhe në këtë kohë krize për perspektivën tonë europiane është një shans që deri në dhjetor t’i japim kredibilitet këtij procesi me rëndësi kombëtare.

Appendix 9: Minister Bregu’s speech regarding EU’s refusal to grant the candidate status to Albania

Të nderuar kolegë!

Shqipëria ka marrë përgjigje negative për statusin e kandidatit. Fatkeqësisht, ishte kronikë e një vendimi të paralajmëruar, dhe kjo jo sepse kemi avancuar më pak se fqinjët, as se jemi mbrapa me reformat, as se Brukseli nuk na ka qejf, por thjesht dhe vetëm sepse, siç e tha dhe komisioneri për zgjerim dje, “Kemi qenë në stanjacion përsa i përket bashkëpunimit politik dhe për shkak të bojkotit të gjatë parlamentar të opozitës”.

Të nderuar kolegë!

Në më shumë se 2 vjet, nga momenti i aplikimit për anëtarësim e deri në shtatorin e këtij viti, pritshmëritë, që sjellja e opozitës ndaj ushtrimit të përgjegjësive të saj dhe kontributit “shtetndërtues e europianizues” të ishin reale, u zbehën ditë pas dite.

Të gjithë ne qytetarët shqiptarë, disa prej nesh duke qenë edhe pjesë e politikës në këtë vend, u bëmë padashur shikues të telenovelës së titulluar “politika e re”, ose siç quhet në këto serite e reja “kursi i ri”, një telenovelë fiks e atij lloji, ku mungon çfarëdo lloj morali, këtë rast politik, ku intriga dhe mashtrimi janë qëllimi kryesor. Dhe zgjatja e pakuptimtë e serialit bëhet vetëm që njerëzit të humbin kohën e dalldisin mëndjen, me flluskat e sapunit.

Këtë telenovelë politike të Rames, po e shikojmë e komentojmë që prej 2009-ës e deri sot.

Me disa seri, u morëm të gjithë, lokalisht e globalisht. Çështjen e kutive e sqaruam, e debatuam në çdo nuancë të neneve të kodit zgjedhor, deri në bezdi. Dëgjuam e përtypëm slogane të çuditshme ultimative që nga “Dua të shoh votën time, hap kutitë ose largohu, hap kutite çliro vizat”, e deri tek i fundit “Do apo s’do”.

Nuk u la baltë e llum pa u hedhur mbi shtetin, institucionet, zgjedhjet, e padyshim qeverinë. Fiks siç ndodh në telenovela, ku i ligu thur njëmijë e një intriga për gjithkënd e mbi gjithçka, vetëm e vetëm për t’í plotësuar tekat vetes. Dhe si në çdo telenovelë mediokre, flluskë sapuni, personazhi kryesor edhe qan edhe qesh.

Të nderuar kolegë!

Ndërsa Rama mund të ketë qeshur dje, nuk vë në dyshim se qytetarët shqiptarë dhe disa prej nesh në politikë, janë ndjerë keq. Keq, sepse qytetarët shqiptarë dhe shumë prej nesh nuk e meritojmë që të na thonë 2 herë rresht: Stop! Merruni vesh me njëri- tjetrin.

Unë ndjehem keq se s’ kam asnjë shpresë më, se me Edi Ramën mund të merresh më dot vesh.

Dje, më shumë se kurrë, kuptova me dhimbje se për më shumë se 2 vjet rresht, të paktën personalisht, kam bërë deklarime naive dhe trashanike, kur si pjesë e kësaj maxhorance ftoja me shumë sinqeritet opozitën që të vinte në parlament, të ushtronte rolin e saj dhe të votonte.

Absolutisht e pranoj, se në këto ftesat tona e ka zanafillën pengmarrja që i ka bërë këtij procesi kryetari i opozitës. Unë dhe ne, e kemi të lejojë grupin të hyjë në parlament, kur ai kishte në plan afatgjatë, pikërisht të kundërtën, të bojkotonte parlametin dhe të pengonte punën e tij. Kështu thuhet në raportin e progresit, troç, hapur.

Ne e ftonim të vinte të votonin ligjet me 3/5, sepse s’ ka ndodhur në asnjë vend tjetër, as në Poloni, në ’89-ën, as në Hungari në ’90-ën, as në Sllovaki, (që ishte njëe rast më i vështirë), as në Maqedoninë fqinje, as në Malin e zi dhe as në Serbinë me parti të deklaruar si euroskeptike, që parlamenti të bojkotohet, bllokohet, dhunohet me qëllim që të dëmtohet proocesi i integrimit.

Ndodh me opozitën shqiptare, siç nuk ka ndodhur asnjëherë në histori. Ndodh me këtë opozitë që udhëhiqet nga humbja në humbje nga një kryetar ekstraparlamentar! Ndodh me këtë opozitë e me këtë kryetar me trashëgimi blloku komunist, që i duket se shpëton vetem kur bllokon, që mendon se nuk fiton dot vetë po nuk humbën gjithë të tjerët. Ky është menatliteti që shqiptarët shkelmuan 20 vjet më parë. Fatkeqësisht ky po kërkon ta risjellë prapë.

Ne e ftonim Ramën si kryetar partie të merrte vendime që të mos binin ndesh me interesat e shqiptarëve. Por ky, kryetari ekstraparlamentar, një here i quan ligjet teknikalitete të panevojshme për “misionin e tij të madh të politikes së re”, pastaj tenton t’i përdorë si zare, derisa të piqeshin kushtet e tij. Një herë i quan ligjet rroma- përtoma, pastaj shatra -patra. Si përfundim edhe kur thotë “do votoj” dhe kur thotë “s’ do votoj”, ky thjesht tallet .

Këtij s’i intereson hic asnjë gjë, as qytetarët, as vendimet për këtë vend. I intereson vetëm karrigia e tij.

E vetmja punë që ka bërë kjo opozitë me “kursin e ri” të Edi Ramës në këto 2 vjet, ka qenë të prishë punë. I vetmi qëllim i shprehur qartazi në sjelljen e saj, ka qenë bojkoti, djegia e mundësive të vendit në rrugën drejt integrimit. Dhe kryetari i tyre mburret me këtë!

“Kemi bërë gjënë e duhur me bojkotin e jemi plotësisht të qetë me ndërgjegjen tonë qytetare e opozitare”- thotë Rama.

“Keni dëmtuar procesin, dialogun politik, - thotë raporti - dhe ecurinë e reformave integruese të vendit”.

Por Rama edhe pas humbjes së zgjedhjeve parlamentare në 2009-ën dhe pas humbjes se kauzës “hap kutitë ose largohu”, edhe pas humbjes së 140 mijë votave + 10 mijë e ca të tjerave në Tiranë, në 8 maj, përsëri e ka ndërgjegjen e qetë.

Po cilën palë duhet ta brejë ndërgjegjja sipas Ramës? Maxhorancën?

Pse kemi pritur që ai të ecë paralel me ëndrrën evropiane të 94 % të shqiptarëve?

Pse pritëm që ai, megithëse kryetar ekstraparlamentar të urdhëronte opozitën për të votuar ligjet në procesin e liberalizimit të vizave?

Pse pritëm që para se të denigronte dokumentat e identitetit të shqiptarëve, të votonte për prodhimin e tyre?

Për çfarë të na brejë ndërgjegjja? Se ju hoqëm shansin që një 60 minutësh diskutim të lirë ta kthenit në orë e orë pafund sharje e sherr me maxhorancën? Se ju hoqëm mundësinë që të linim nam të gjithë bashkë e të ktheheshim në qesharakë, së pari për familjet tona e pastaj për gjithë shqiptarët? “Vendim shume i drejtë ky”, thotë raporti i Komisionit Evropian.

Pse pritëm për 2 vjet rresht që të na sillte një emër të bekuar për Avokat Populli?

Apo pse pritem 2 vjet që Zoti t’i jepte mendjen e hajrit e të ulej për reformën zgjedhore, që të mos prisnim me ankth të gjithë bashkë përsëritjen e skenës së mospranimit të humbjes në 2009 edhe në 2011-ën?

Për çfarë të na brejë ndërgjegjja?

Se u munduam të hartonim një dokument me sugjerime të opozitës për 12 pika kyç të KE-së, por që pa vullnetin këtu në sallë do të ktheheshin në stadin 0?

A mund ta mohoni që është kjo opozitë që ka refuzuar 5 herë projektligjin “Për gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative dhe Organizimin e Drejtësisë Administrative”?

A është kjo opozitë që ka refuzuar 3 herë ligjin për heqjen e imunitetit të deputetëve, edhe pse i është lënë çdo hapësirë për të bërë çdo amendim në këtë projektligj?

A është kjo opozitë që ka refuzuar Kodin Penal, Kodin Hekurudhor, Kodin Doganor, Ajror, Detar, Rrugor, Civil etj., edhe pse kanë qenë ligje pa ndonjë peshë specifike politike?

A është kjo opozite dhe ai kryetar që e ka shpallur prej 2 vitesh Shqipërinë në krizë, kur raporti thotë se stabiliteti makroekonomik u ruajt dhe në kohë krize, se investimet e huaja u rriten me 17.2 % e se edhe eksportet kanë njohur rritje?

A është po ky kryetar ekstraparlamenatr që vetem pasi u sigurua se statusi i vendit kandidat ishte përfundimisht në rrezik, u shpreh se do të vinte në parlament e do të votonte ligjet me 3/5, e se një javë më vonë, kur pas vizitës së dy ministrave të jashtëm të BE-së, kuptoi se mund të ketë një mundësi tjetër më të afërt se viti që vjen, refuzoi përsëri votimin e ligjeve dhe shpalli planin me 10 pika?

A është kjo opozitë që ende po vazhdon të vërë kushte për 12 kushtet e KE-së, që vazhdon me bojkotin e kartonit edhe pse ka ndërprerë më 5 shtator bojkotin e parlamentit?

Të nderuar kolegë!

Përgjegjësia për drejtimin e vendit është e maxhorancës.

Përgjegjësia për bllokimin e vendit është e opozitës. Ne të gjithë sot ndjehemi ligsht, se ju, opozita, vendosët të na bllokon me dhunën e bllokut.

Ju vazhdoni të këndoni refrenin tuaj: Dëmi i vendit s’është dëmi ynë!

Ju vazhdoni e rrini në bllokun tuaj ! 94 % e shqiptarëve do ta zhbëjnë edhe këtë bllok neokomunist.

Këtu ndahemi ne bashkë, dje, sot dhe nesër. Aty ku bashkohen interesat e 94 % të shqiptarëve për bashkim me Europën, aty është vija ndarëse mes nesh dhe jush.

Faik Konica thotë “Shqipërinë, shpëtoje Zot nga shqiptarët”; Zoti na shpëtoftë nga antishqiptarët!

Appendix 10: Prime Minister Berisha speech regarding EC’s decision to lift the visa regime with Albania

Kryetari i Partisë Demokratike dhe Kryeministri i vendit, Z. Sali Berisha duke shprehur kënaqësinë dhe krenarinë e tij për një ditë që shumë shpejt do të ndalet në kujtesën e të gjithë shqiptarëve dhe në mundësimin e tyre në lëvizjen e lirë drejt Evropës deklaroi se, - “Më pak se 48 orë kanë mbetur nga njëra prej ngjarjeve më të mëdha në jetën e qytetarëve shqiptarë në të gjitha kohërat, por në radhë të parë jetën e qytetarëve të sotëm shqiptarë, të cilët me datën 15 do të kenë mundësinë të lëvizin njëherë e përgjithmonë pa viza në mbarë Europën.

Ky akt, përbën arritjen e dytë të madhe të jetës së qytetarëve shqiptarë. E para sigurisht ishte shembja e diktaturës, shembja e murit të Berlinit në Tiranë 20 vjet më parë, po nga kjo forcë politike, e cila u themelua në një betejë legjendare, por sot kjo forcë politike shndërron në realitet një nga dy-tre premtimet e saj më kryesore. Shndërron në realitete heqjen e vizave, pas shembjes së diktaturës dhe anëtarësimit në NATO, ky është premtimi më madhor i mbajtur i kësaj mazhorance, i këtij koalicioni, i kësaj partie.

Lëvizja pa viza në Europë për shqiptarët, ka aspektin më të thellë më të fuqishëm njerëzor sesa për çdo komb tjetër, pasi diktatura e egër, sistemi i vërtetë skllavo pronarë i diktaturës hoxhiste, bëri që ne të jemi i vetmi komb që të shënojmë daljen në liri me eksode masive, eksode që larguan nga ky vend pothuajse 1/3 e popullatës.

Pra asnjë komb tjetër nuk ka një problem të tillë njerëzor siç kemi ne, kaq të madh dhe do të jenë të shumtë qindra dhe mijëra shqiptarë që do festojnë krishtlindjet, vitin e ri, me fëmijët e tyre me prindërit e tyre, me njerëzit më të dashur, që kanë vite, në mos dekada pa i takuar pa u çmallur. Aspekti njerëzor është i pari në çdo gjë, por nuk është vetëm ky aspekt. Aspekt tjetër po kaq madhor është se shqiptarë në tërësi dhe rinia shqiptare në veçanti do të mund të njohë, të prekë, të shijojë pasuritë e mëdha, trashëgimitë e mëdha kulturore të qytetërimit perëndimore, Europa është djepi i tyre .

Do të mund të njohin të prekin vendet dhe shoqëritë e lira, të cilat përbëjnë Bashkimin Evropian, mrekullinë më të madhe të këtij kontinenti në të gjitha kohërat. Kjo për të gjithë dhe për ne shqiptarët është shumë më e vërtetë, për shkak të të shkuarës sonë. Po të kemi parasysh se ne jemi i vetmi vend që erdhëm në vitin 1990 të rrethuar me tela me gjemba. Nga 15 janari i vitit 1990 deri në dhjetor me regjistër dhe dosje janë të dokumentuar 51 djem dhe vajza, burra dhe gra, të ekzekutuar në kufijtë e këtij vendi nga regjimi barbar dhe kjo pasi ishte hequr neni i tradhtisë së lartë të largimit nga atdheu, për kjo u bë për të terrorizuar një vend të terë.

Dje komuna e Aliko shënoi një ngjarje, e cila do të mbahet mend për shumë kohë në Shqipëri. Ditën kur krimi shtetëror ekzekutoi pa gjygj 3 të rinj të kësaj komune vetëm e vetëm se u nisën për tokën dhe botën e lirë. Po të lexosh protokollin, dosjen e këtij ekzekutimi për vrasësit ka vetëm lavdërime,

për të ekzekutuarit shkelën rregullat e kalimit të kufirit, u zbatuar rregullorja. Si tre martirët e lëvizjes së lirë të Alikos, Shqipëria ka 51 të tjerë, por janë dhe qindra të tjerë të pa regjistruar.

Disa herë më vjen në mendje slogani ynë i viteve 1990 “E duam Shqipërinë si gjithë Europa” dhe po të ndalesh për një moment dhe të analizosh, gjendesh para një fakti që këta djem dhe vajza vunë jetën e tyre, rinin e tyre për diçka që nuk kishin qenë kurrë, për një Europë që nuk e kishin parë dhe shëtitur kurrë. Ishte e jashtëzakonshme, sepse dhe në vend e te tjera përjetuan diktaturë, por Republika e Ish- Jugosllavisë qytetarët e kësaj Republike lëviznin lirshëm drejt Europës. Qytetarët hungarez lëviznin lirshëm drejt Austrisë dhe kështu me radhë, ata të cilët erdhën në vitet 1990 të rrethuar me tela me gjemba ishin vetëm shqiptarët dhe në këtë aspekt, simbolika e datës 15 hyn në historinë dhe jetën e gjithsecilit, si një nga datat më të shënuara krahas datave më të shënuara që ka njeriu.

Kjo datë dhe kjo ditë që është ditë e dinjitetit të madh individual të qytetarëve shqiptarë, u bë e mundur me përpjekjet më serioze më të ndershme më të gjithanshme, me reformat më të suksesshme, të cilat shembën çdo lloj paragjykimi, diku-diku të drejtë diku-diku të pa drejtë.

U kërkuan kërkesa shtesë, absolutisht të drejta, sepse ne ishim të vetmit që e pritën dhe e shënuam rënien e murit të Berlinit me eksode biblik , sepse mafia shqiptare u bë një nga më të rrezikshmet më famëkeqet në Evropë, për shkak të simbiozës së saj me pushtetin. Ndaj dhe asnjëherë nuk kam patur keqkuptim për kërkesat e rrepta që u bënë ndaj nesh. E vetmja kërkesë e imja ka qenë që të vlerësohemi ndershmërisht dhe kjo u bë.

Me dhjetëra ekipe erdhën konstatuan dhe vlerësuan në vend çdo gjë. Por përveç këtyre ishte dhe një fushatë antinjerëzore e pa përmbajtur e grupit të bllokmenëve të rinj që ditën e heqjes së vizave do të deklaronin se nuk kishim nevojë për këtë u bëmë të gjithë si këmbët e dhisë, absolutisht këtë e ka thënë në mënyrë të përsëritur. Ky grup bllokmenësh që në psikologji ka përçmimin ndaj qytetarit.

Mos harroni ju atë që i tha Edvin Kristaq Rama një qytetare të Shkodrës. Me kë je ti i tha, unë i tha ajo, jam me Partinë Demokratike. Si qenke me Partinë Demokratike i thotë Rama, (sepse i ati i saj kishte qenë ish funksionar i regjimit), por ajo i përgjigjet, se nuk mund të jem me dikë tjetër, pse i thotë Rama, keq ishim ne kur ishim së bashku në maja. Në fakt ata ishin në bunkerë sepse në majë ishin shkodranët, e vërteta është se ata ishin në bunker të thellë, por përçmimi dhe nënçmimi ndaj të tjerëve i bënte ata të dukeshin në maja, por në të vertetë ata ishin thelle në bunker dhe në variantin më optimal, gjela mbi pleh, asgjë më shumë.

Kështu që këta zotërinj u përpoqën, angazhuan, shuma të mëdha, angazhuan një makineri të tërë dizinformimi, shkruajtën letra dhe bënë çdo gjë ky grup bllokmenësh të rinj që kjo të mos ndodhte, që heqja e vizave të mos bëhej. Do të keni 1 milion shqiptarë që do të vërshojnë drejt jush u bë gënjeshtar dhe gënjeshtra e tyre e përhapur në mbarë Botën, bënë tur racist anti shqiptarë për të mbajtur fjalimet më primitive kundër shqiptarëve. Paçka se kur në qytetet e shqiptarëve llamburitin dritat, zotëria sillet si majmun me bisht në pyjet e vendit të tij. Nuk lanë gurë pa lëvizur dhe nesër protestojnë, nesër janë në protestë. Pasnesër shqiptarët nisen të lirë pa viza në mbarë Europën, ndërsa bllokmenët e rinj protestojnë, le të protestojnë sa të duan, shqiptarët do të lëvizin të lirë në mbarë Europën dhe kjo është vepra e reformave tona të thella dhe të gjithanshme.

Meritën e tyre, të dashur qytetar dhe qytetarë shqiptarë, Edvin Kristaq Rama nuk futi dot në kuti vizat tuaja. Bëri gjithçka që ti pengojë, bllokojë dhe t’ju mashtrojë. Mos harroni kurrë se ditën e vendimit të parë më të rëndësishëm për vizat ai ishte në atë të quajtur greve urie, pasi nuk ishte greve urie e mirëfilltë, por me tre vakte në ditë dhe nën kujdesin e kryeministrit se unë, nuk do të bëja viktima para shtëpisë sime.

Bëri grevë urie vetëm e vetëm për të penguar vizat dhe do të nisë letër në stilin e një njeriu të pa skrupull të nesërmen e marrjes së vendimit. Ndërmori fushatën elektorale pasi doli nga çadrat, hap kutitë të çlirosh vizat, u soll vërdallë nëpër Shqipëri dhe kudo, me qëllimin ogurzi të fuste vizat në kuti , por dështoi mori atë që meritonte. Premtimi u mbajt, shqiptarët me datën 15 dhjetor e tutje do të ndihen si kurrë më parë qytetarë Evropianë.

Le të shprehim ne, mirënjohjen më të thellë qeverive të vendeve anëtare të zonës së Shengenit, për vendimin e tyre fisnik, për vendimin e tyre jashtëzakonisht të rëndësishëm dhe ti garantojmë se në mënyrë absolute, qeveria do të jetë totalisht e hapur me secilin e prej tyre për bashkëpunimin më të ngushtë në mënyrë që as edhe një pasojë e vetme as edhe një rast i vetëm të mos mund të abuzojë me këtë vendim, më fisnikun që Bashkimi Evropian ka marrë për qytetarët shqiptarë në tërë ekzistencën e marrëdhënieve tona.

Ky është vendimi më i rëndësishëm më fisnik. Kam bindjen më të thellë se qytetarët shqiptarë me dinjitet të madh, do të qëndrojnë para këtij vendimi dhe në mënyrën më të qytetëruar do të sillen ndaj tij pa i lejuar vetës as edhe abuzimin më të vogël. Këto vende hapën dyert për ne. Hapën dyert e shtëpive të tyre për ne. Na takon ne të gjithë shqiptarëve që të qëndrojmë në lartësinë e moralit tonë, e përgjegjësisë sonë për të shmangur çdo lloj abuzimi.

Edhe njëherë ju falënderoj ju zonja dhe zotërinj deputetë

Sepse janë reformat e votuara të shqyrtuara nga ky parlament, që bënë të mundur që vizat e qytetarëve shqiptarë të mos hynin në kutinë e Edi Ramës. Por të shndërrohet ky akt në një arritje personale, të çdo qytetari shqiptarë dhe të lirive të tij.

Appendix 11: Edi Rama’s declaration regarding EU’s refusal to grant the candidate status to Albania

Përparimi i Serbisë drejt marrjes së statusit të vendit kandidat për Bashkimin Europian nxjerr në dritë edhe njëherë prapambetjen e Shqipërisë në këtë proces historik.

Ajo çka kurrë s'duhet të kishte ndodhur po ndodh.

Shqipëria jo vetëm parakalohet nga Serbia në një proces ku objektivisht gjendej shumë më përpara disa vite më parë, por rrezikon të mbetet përsëri jashtë duke dështuar si askush tjetër në historinë e integrimeve europiane të vendeve të dala nga shpërbërja e perandorisë komuniste, për të tretën herë radhazi. Dhe për të tretën herë radhazi kryeministri po mundohet ta fshehë dështimin e tij shembullor duke ngritur mjegullën e fajësimit të opozitës. Por, opozita i ka bërë një për një detyrat e shtëpisë që Komisioni Europian ka përcaktuar për forcat politike në parlament. Ndërkohë qeveria s'ka bërë ende asnjë nga detyrat e saj të drejtpërdrejta.

E kemi thënë që në krye të herës se statusi i kandidatit nuk merret thjesht duke miratuar ligjet me 3/5- tat dhe ja ku jemi pas miratimit të pjesës më të madhe të tyre falë angazhimit të plotë të opozitës parlamentare. Sepse integrimi s'është vetëm miratim ligjesh po edhe implementim ligjesh, shtet ligjor, drejtësi e barabartë për të gjithë, luftë reale me krimin e me korrupsionin, shoqëri e lirë me konkurrencë, transparencë, meritokraci.

E të gjitha këto janë detyra shtëpie për qeverinë jo për opozitën.

Ka bërë një punë të shkëlqyer Komisioni ynë i Ligjeve, e falenderoj kryetarin e komisionit Fatmir Xhafaj dhe të gjithë anëtarët e atij komisioni që kanë shkruar nga e para të gjitha ndryshimet e propozuara si arna e copa pa lidhje nga pala tjetër në kodet tanimë të miratuara dhe i kanë pasuruar këto kode me propozime të reja në frymën e europianizimit të shtetit shqiptar. Por s'ka mjaftuar dhe s'mund të mjaftonte për të garantuar statusin e vendit kandidat. Ashtu si nuk ka mjaftuar dhe s'mund të mjaftonte as zgjedhja e Avokatit të Popullit përmes një procesi që bëri qartë dallimin tonë si alternativa europiane e shqiptarëve me qeverinë e sotme të Shqipërisë që Europën e ka kthyer në një slogan banal pa asnjë lidhje me realitetin e qeverisjes dhe me realitetin ku jetojnë shqiptarët përballë një shteti që vetëm shtet europian nuk mund të quhet.

Mjegulla e fajësimit të opozitës sikur gjoja po e bllokon integrimin, e cila po ngrihet përsëri me patos nga kryeministri, mund të pengojë vështrimin objektiv të atyre shqiptarëve që vazhdojnë të besojnë propagandën e shpifjeve e gënjeshtrave të kryeministrit, por s'mundet kurrsesi ta pengojë Komisionin Europian të shohë si qëndrojnë gjërat në të vërtetë. E duke i parë gjërat siç qëndrojnë në të vërtetë Komisioni Europian nuk mundet përveçse ta ngelë përsëri në klasë Shqipërinë nëse qeveria shqiptare s'është në gjendje të bëjë detyrat e saj të shtëpisë që vendi ynë ta kalojë provimin e statusit të kandidatit në vjeshtën e ardhshme . Ndërkohë që sinjali i fortë që vjen drejt Serbisë në këtë prag pranvere, është vërtet një sinjal shumë negativ për vetë Shqipërinë.

Fatkeqësisht, nuk ka mjaftuar dot për një notë më të mirë për Shqipërinë as angazhimi ynë total për përfundimin në afat të Reformës Zgjedhore ashtu sikundër parashihte edhe dakordësia e nëntorit në praninë e partnerëve europianë, teksa afati tanimë është shkelur dhe reforma është ende në hapat më të parë për shkak të zvarritjes së qëllimshme të palës tjetër.

Kam kënaqësinë ta informoj edhe publikisht grupin parlamentar së në takimin me Trojkën e Ambasadorëve ne morëm përgëzime të plota për rolin që kemi luajtur në funksion të përshpejtimit të integrimit europian dhe për seriozitetin maksimal me të cilin jemi angazhuar, qoftë për Reformën Zgjedhore, qoftë për Reformën Parlamentare.

Fatmirësisht, edhe pse ky është një vlerësim i merituar për ne, mbetet krejt i pamjaftueshëm për t'u gëzuar përballë faktit të pangushëllueshëm të prapambetjes fatale ku po e mban peng Shqipërinë qeveria shqiptare në këtë proces historik.

Pra, pa asnjë diskutim partnerët ndërkombëtarë e kanë shumë të qartë se opozita jo vetëm nuk po bllokon asgjë sikundër propagandon paturpësisht kryeministri, po përkundrazi. Po bëjmë gjithçka mundemi dhe pikërisht për këtë po e marrim edhe vlerësimin që meritojmë nga partnerët ndërkombëtarë.

E shoh me vend të nënvizoj sot hapur, publikisht, atë që nënvizuam edhe me trojkën në takimin e fundit:

Komuniteti ndërkombëtar që e ka përcaktuar Reformën Zgjedhore si prioritet të prioriteteve duhet të mos lejojë zvarritjen e mëtejshme të saj. Aq më tepër në kushtet kur është e qartë se kush e nxit reformën me një plan të qartë, konkret, mbështetur në rekomandimet e OSBE-së dhe kush e zvarrit reformën me propagandën cinike të fajësimit të opozitës.

Ne nuk e harrojmë as qershorin e 2009 as 8 majin e Tiranës. Këtë të dytin nuk mund ta harrojnë as partnerët ndërkombëtarë të Shqipërisë që ishin dëshmitarë okularë të vjedhjes së zgjedhjeve ditën për diell dhe paskëtaj jo vetëm nxorën një raport plotësisht të qartë për problemet e rënda me zgjedhjet,

po vunë në krye të prioriteteve për ecjen e mëtejshme të Shqipërisë drejt Bashkimit Europian pikërisht reformimin e ligjit e të procesit zgjedhor.

Ne nuk mund të jemi të qetë, përkundrazi jemi thellësisht të shqetësuar, çdo ditë e më të shqetësuar, që mosshfrytëzimi me rentabilitet i kohës për legjislacionin zgjedhor dhe shtyrja e mëtejshme e afatit për këtë pjesë të procesit, mund të dëmtojë në mënyrë të pariparueshme procesin e implementimit të reformës duke bërë të pamundur për shkak të kohës përgatitjen e infrastrukturës së re zgjedhore.

Ne kemi identifikuar qartë hallkat e dobëta të procesit zgjedhor falë jo vetëm eksperiencës në terrenin e minuar të dy zgjedhjeve të fundit, por dhe leximit shumë serioz të raportit të OSBE/ODIHR-it dhe kemi përcaktuar me largpamësi e koherencë me vizionin tonë për zgjedhje të lira e të ndershme, edhe mekanizmat që do të ndalojnë përsëritjen e historisë së vjedhjes së votës. Ne duam zgjedhje të lira e të ndershme dhe duam që këto mekanizma juridikë e logjistikë që garantojnë listat, qendrën e votimit, administrimin zgjedhor, të përfshihen në ligj e pastaj të integrohen në procesin zgjedhor.

S'ka dyshim që kryeministri preferon jo vetëm këtë sistem zgjedhor pa asnjë përmirësim që do të rriste fuqinë e votës duke rritur mundësinë e përfaqësimit edhe për partitë e vogla gjë që ne e mbështesim plotësisht, por duket qartë se Saliu preferon edhe mbajtjen e të njëjtit sistem administrimi ku ka mundur të mbjellë e të rrisë farën e keqe të korrupsionit zgjedhor,e për pasojë të vjedhjes së zgjedhjeve.

Mbase mes statusit të kandidatit për Shqipërinë dhe statukuosë ligjore e logjistike që i hap rrugë vjedhjes së zgjedhjeve të ardhshme, kryeministri shqiptar është gati të zgjedhë statukuonë. Në dëm të Shqipërisë e të shqiptarëve që për fajin e qeverisë mund të turpërohen për të tretën herë këtë vit si një klasë ngelësash në provimet e Bashkimit Europian; në dëm edhe të zgjedhjeve padyshim që për fajin e Saliut personalisht mund të manipulohen e vidhen për të tretën herë; në dëm të çdo qytetari që ka humbur besimin se vota e tij mund të vlejë për ndryshimin e domosdoshëm dhe në dëm të vetë ndryshimit që mund të vijë vetëm përmes votës së lirë.

Ndërsa zgjedhja jonë është e qartë: Statusi i vendit kandidat për Shqipërinë është interes kombëtar që s'mund të tradhtohet për asnjë interes tjetër partiak apo personal, kurse kryerja në kohë e Reformës Zgjedhore dhe më pas mbajtja e zgjedhjeve të lira e të ndershme përbëjnë mishërimin e vetë interesit kombëtar në funksion të Rilindjes Shqiptare që është sot në rendin e ditës për të nxjerrë vendin nga prapambetja dhe që është edhe vizioni ynë për të ardhmen.

Ne do të vazhdojmë me seriozitetin më të madh dhe angazhimin më të plotë kryerjen e çdo detyre që ka të bëjë me vizionin tonë si shprehje e vizionit të Shqipërisë Europiane, sepse, këtë e thotë tamam kryeministri, ne nuk i përmbahemi pikë për pikë axhendës europiane për hir të Saliut e as për t'u marrë vesh me pushtetin e tij të korruptuar, po vetëm për interesin e kombit e të popullit shqiptar.

[...]

¹ Jan Beyers and JarleTrondal, "How Nation States Hit Europe: Ambiguity and Representation in the European Union,"West European Politics 27, no. 5 (2004).

² Some scholars argue that Western Balkans is used as a political term to denote those countries that are not yet part of the EU. Thus, Van Meurs suggests that the name South-Eastern Europe is more appropriate since it would acknowledge the European belongingness of the region. Tanja Petrovic, A long way home: representations of the Western Balkans in political and media discourses, (Ljubjana: Peace Institute 2009). pg 29

³ Maria N. Todorova, Imagining the Balkans (Oxford University Press, 1997). pg. 47

⁴ Theofanis Exadaktylos and Claudio M Radaelli, "Research Design in European Studies: The Case of Europeanization,"JCMS: Journal of Common Market Studies 47, no. 3 (2009).

Johan P. Olsen, "The Many Faces of Europeanization,"JCMS: Journal of Common Market Studies 40, no. 5 (2002). Tanja Börzel, "Towards Convergence in Europe? Institutional Adaptation to Europeanization in Germany and Spain,"JCMS: Journal of Common Market Studies 37, no. 4 (1999). Klaus Eder, "The Two Faces of Europeanization,"Time & Society 13, no. 1 (2004). John Borneman and Nick Fowler, "Europeanization,"Annual Review of Anthropology 26(1997).

⁵ Kerry Howell, “ESRC Seminar Series / UACES Study Group on the Europeanisation of British Politics,” Group (2002): 1-27. pg. 2

⁶ Olsen, "The Many Faces of Europeanization." Pg 923-4

⁷ Börzel, "Towards Convergence in Europe? Institutional Adaptation to Europeanization in Germany and Spain." pg.574 Maria Green Cowles, James A.Caporaso, and Thomas Risse, Transforming Europe: Europeanization and domestic change (Cornell University Press, 2001).

⁸ Albanian Institute for International Studies, "Albania and European Union: in search of local ownership," ed. Albert Rakipi, European Union and Albania: Perceptions and Reality 7(2009), http://aiis- albania.org/publications.html. pg.11

⁹ Heather Grabbe, "European Union Conditionality and the Acquis Communautaire,"International Political Science Review 23, no. 3 (2002). pg 264

¹⁰ Börzel, "Towards Convergence in Europe? Institutional Adaptation to Europeanization in Germany and Spain." pg. 574

¹¹ Tanja Börzel, "Pace-setting, Fence-sitting and Foot-dragging: Member States’ responses to Europeanisation,"Journal of Common Market Studies 40, no. 2 (2002). pg 195

¹² Cowles, A.Caporaso, and Risse, Transforming Europe: Europeanization and domestic change. pg 4

¹³ Kevin Featherstone and Claudio Radaelli, The Politics of Europeanization (Oxford University Press, USA, 2003). pg.30

¹⁴ Cowles, A.Caporaso, and Risse, Transforming Europe: Europeanization and domestic change. pg 7-8

¹⁵ Frank Schimmelfennig and Ulrich Sedelmeier, "Governance by conditionality: EU rule transfer to the

candidate countries of Central and Eastern Europe,"Journal of European Public Policy 11, no. 4 (2004). pg 670

¹⁶ Grabbe, "European Union Conditionality and the Acquis Communautaire." Pg 250-1

¹⁷ Ibid.

Schimmelfennig and Sedelmeier, "Governance by conditionality: EU rule transfer to the candidate countries of Central and Eastern Europe."

¹⁸ Tina Freyburg and Solveig Richter, ‘National Identity Matters: The Limited Impact of EU Political Conditionality in the Western Balkans’, Journal of European Public Policy, 17 (2010), pg. 276

¹⁹ Similar research has been conducted in a number of member states but leaving aside aspiring members. For further readings consult:
Anna Triandafyllidou, "Popular perceptions of Europe and the Nation: the case of Italy,"Nations and Nationalism 14, no. 2 (2008).
Liesbet Hooghe, "Calculation, Community and Cues: Public Opinion on European Integration,"European Union Politics 6, no. 4 (2005).
Liesbet Hooghe and Gary Marks, "Does Left/Right Structure Party Positions on European Integration?,"Comparative Political Studies 35, no. 8 (2002).
Anna Triandafyllidou and Ankica Kosic, "Representations of the European Union and the nation(-state) in Italian party discourse: A critical analysis of electoral platforms and parliamentary debates,"Journal of Language & Politics 3, no. 1 (2004).
Mladen Lazic and Vladimir Vuletic, "The Nation State and the EU in the Perceptions of Political and Economic Elites: The Case of Serbia in Comparative Perspective,"Europe-Asia Studies 61, no. 6 (2009).

²⁰ Atsuko Ichijō and Willfried Spohn, Entangled Identities: Nations And Europe (Ashgate, 2005). The research focuses on Austria, Britain, Czech Republic, Germany, Greece, Hungary, Italy, Poland and Spain as case studies.

²¹ Michaela Salamun and Zaim Hallunaj, "European integration, party governance and electoral system in Albania," (2009).
Arolda Elbasani, "Albania in Transition: Manipulation or Appropriation of International Norms?,"Southeast European Politics 5, no. 1 (2004).

²² Paul Chilton, Analysing Political Discourse: Theory and Practice (Taylor & Francis, 2003). pg. 45

²³ N. Fairclough, Language and power (Longman, 2001). pg. 14

²⁴ Stuart Hall, Representation: Cultural Representations and Signifying Practices (SAGE Publications, 1997). pg 42

²⁵ M. Jørgensen and L.J. Phillips, Discourse analysis as theory and method (SAGE Publications, 2002). pg 67

²⁶ R. Wodak, R. Cillia, and M. Reisigl, The discursive construction of national identity (Edinburgh University Press, 2009).

²⁷ Triandafyllidou and Kosic, "Representations of the European Union and the nation(-state) in Italian party discourse: A critical analysis of electoral platforms and parliamentary debates." Wodak, Cillia, and Reisigl, The discursive construction of national identity. Ichijō and Spohn, Entangled Identities: Nations And Europe.

²⁸ Jørgensen and Phillips, Discourse analysis as theory and method. pg 63

²⁹ Van Dijk Critical discourse analysis in D. Schiffrin, D. Tannen, and H.E. Hamilton, The handbook of discourse analysis (Blackwell Publishers, 2003). pg 352

³⁰ Anselm Haverkamp, Theorie der Metapher (Wiss. Buchges., 1983).

³¹ Terrell Carver and Jernej Pikalo, Political Language and Metaphor: Interpreting and Changing the World (Routledge, 2008). pg 124

³² Ibid. pg 125

³³ Chilton Paul and Ilyin Mikhail, "Metaphor in Political Discourse: The Case of the `Common European House',"Discourse & Society 4, no. 1 (1993)., pg 17

³⁴ Norman Fairclough, Critical Discourse Analysis: The Critical Study of Language (Pearson College Division, 2010).

³⁵ Jørgensen and Phillips, Discourse analysis as theory and method. pg. 89

³⁶ Fairclough, Language and power. pg. 21

³⁷ Janusz Bugajski, Political Parties of Eastern Europe: A Guide to Politics in the Post-Communist Era (M.E. Sharpe, 2002). pg 673

³⁸ Kosta Barjaba, Albania's democratic elections, 1991-1997: analyses, documents and data (Edition Sigma, 2004).
Elez Biberaj, Albania In Transition: The Rocky Road To Democracy (Westview Press, 1999).
Dorian Jano, "On parties and party system in Albania: what implications for democracy "Central European Case Studies 2(2008).
Blendi Kajsiu, Aldo Bumçi, and Albert Rakipi, Albania, a weak democracy, a weak state: report on the State of Democracy in Albania (Albanian Institute for International Studies, 2002).

³⁹ Blendi Kajsiu, "Vdekje Politikës, Liri Popullit! Kriza e Përfaqësimit në Shqipëri,"Polis Journal of the Faculty of Social Sciences, European University of Tirana, no. 5 (2008).

⁴⁰ Raymond Zickel and Walter R. Iwaskiw, "Albania: A Country Study,"Library of Congress, Washington (1994). Available at: http://countrystudies.us/albania/index.htm last accessed July 2012

⁴¹ Bugajski, Political Parties of Eastern Europe: A Guide to Politics in the Post-Communist Era. pg 675

⁴² Jano, "On parties and party system in Albania: what implications for democracy ". pg. 11

⁴³ Ibid. pg.13

⁴⁴ The data regarding the voters’ turnout from 1991-2001 was consulted on Kajsiu, Bumçi, and Rakipi, Albania, a weak democracy, a weak state: report on the State of Democracy in Albania. pg. 41-3 as it was the only source available. The results for 2005 parliamentary elections were available on the Central Election Committee website: CEC: Rezultatet e zgjedhjeve për partitë politike dhe koalicionet në rang vendi 2005, http://www.cec.org.al/images/stories/zgjedhje-per-kuvend/2005/parti_rang_vendi.pdf, while the results for 2009 elections were retrieved from: OSCE/ODHIR Elections observation final report available online: http://www.osce.org/odihr/elections/albania/38598 pg. 21 last accessed August 10th 2012

⁴⁵ Mirela Bogdani and John Loughlin, Albania And the European Union: The Tumultuous Journey Towards Integration And Accession (I.B. Tauris, 2007). pg 142

⁴⁶ COM (2007) 663 final, Albania 2007 Progress Report, pg 6

⁴⁷ Henri Cili, "Ndërkombëtarët si pala e tretë : Një udhëtim bashkë me ndërkombëtarët nëpër tranzicionin

shqiptar 1990 - 2002,"Polis Journal of the Faculty of Social Sciences, European University of Tirana, no. 4 (2007).

⁴⁸ The term progressive and its variations are mentioned 15 times in 70 pages.

⁴⁹ This support is emphasised throughout the SP political programme.

⁵⁰ Original in Albanian: “Shqipërisë i duhet një ndryshim rrënjësor. Ju e doni këtë ndryshim dhe ne jemi gati ta bëjmë të mundur bashkë me ju ndryshimin e dëshiruar”, pg. 5

⁵¹ Original in Albanian: “Ne e konsiderojmë Bashkimin Europian një komunitet demokratik vlerash dhe në të njëjtën kohë një hapësirë zhvillimi ekonomik e social...” pg 85.

⁵² Original in Albanian: “... që e bën Shqipërinë një vend pothuajse unik në Europë.”, pg. 34

⁵³ Original in Albanian: “...ne do të ndalojmë importin e plehrave në atdheun tonë...”, pg. 39

⁵⁴ Original in Albanian: “Në të njëjtën kohë, në kushtet e sotme Shqipëria e ka plotësisht të pamundur të importojë plehra nga vendet e huaja”, pg. 39

⁵⁵ For further investigation on the issue see Bernd J. Fischer, "A Brief Historical Overview of the Development of Albanian Nationalism," in East European Studies Center discussion (Washington D.C2005).

⁵⁶ Studies, "Albania and European Union: in search of local ownership". pg 11

⁵⁷ Sean Carey, "Undivided Loyalties,"European Union Politics 3, no. 4 (2002).

⁵⁸ Original in Albanian: “Për ne socialistët, pasqyrimi shpirtëror dhe konsolidimi i vlerave të përbashkëta europiane, tradicionalee të reja, nënkupton ruajtjen dhe zhvillimin e identitetit tonë kombëtar, afirmimin e vlerave të origjinalitetit kulturor e shpirtëror të shqiptarve”, pg 86-7.

⁵⁹ James Pettifer and Mentor Nazarko, Strengthening Religious Tolerance for a Secure Civil Society in Albania and the Southern Balkans (IOS Press, 2007). pg 36

⁶⁰ Original in Albanian: “Shqiptarët kanë humbur besimin se politika mund të zgjidhë problemet e tyre të përditshme apo se politikanët mund të ndërtojnë një të ardhme më të mirë. Njerëzit e zakonshëm ndjehen të zhgënjyer dhe pyesin “Pse të votojmë?”, SP political platform, pg. 10

⁶¹ R. Girardet (1986) in Anamaria Dutceac Segesten, Myth, Identity, and Conflict: A Comparative Analysis of Romanian and Serbian Textbooks (Lexington Books, 2011).

⁶² Sali Berisha is the current chairman of Democratic Party and Prime Minister of Albania. He was first elected as leader of the democrats in 1991, position he held for a short time before becoming President of the Republic. He retook the steering wheel of DP in 1997.

⁶³ Original in Albanian: “Së bashku ne mund ta bëjmë edhe politikën më të mirë padyshim. Asgjë s’është

e pamundur së bashku. Prandaj unë ju ftoj të bashkoheni me ne, për të bërë të mundur një tjetër lloj politike dhe qeverisjeje për Shqipërinë”, pg 5.

⁶⁴ Original in Albanian: “Së bashku ne mund ta heqim qafe këtë qeveri...”, pg. 5

⁶⁵ Metaphors in political languages are more widely discussed in the theoretical framework chapter.

⁶⁶ In this case, elitist is used to denote both intellectually elevated and political elites.

⁶⁷ Original in Albanian: “Shqipëria ka ngecur vendnumëro në rrugën drejt Bashkimit Europian” pg 5.

⁶⁸ Original in Albanian: “Politika e këtyre 20 viteve ka bërë pak për ta afruar Shqipërinë drejt Bashkimit Europian”, pg 85.

⁶⁹ Original in Albanian: “Të vetëdijshëm për përkatësinë tonë europianë në zemër e kulturë, ne vlerësojmë aderimin e Shqipërisë në NATO dhe ribashkimin me vendet e zhvilluara demokratike në Aleancën e Atlantikut të Veriut”, pg. 80

⁷⁰ Original in Albanian: “Një rrugë e re duhet të hapet. Me një model të ri ekonomik. Me një projekt social të mirëfilltë. Me një shtet funksional dhe një qeverisje të mirë. Me një frymë ribashkuese me Europën të cilës i përkasim qysh prej kohëve të vjetra. Për një Rilindje Shqiptare”, pg. 5

⁷¹ Original in Albanian: “Mesdheu po bëhet përherë e më tepër një urë lidhëse midis Europës dhe Azisë. Shfrytëzimi i kësaj mundësie për zhvillim është detyrimi ynë”. pg 35

⁷² Origjinal in Albanian: “...aderimi në Bashkimin Europian përbën për ne një objektiv kombëtar, në funksion të demokratizimit dhe transformimit të shoqërisë shqiptare, në përputhje me vlerat dhe parimet e Europës së Bashkuar”, pg. 80

⁷³ Geoffrey Pridham, "Between Rhetoric and Action: Reflections on Romania's European Union Accession and Political Conditionality - The Views from Brussels and Bucharest,"Romanian Journal of European Affairs Vol. 6, no. No. 3 (2006). pg. 17

⁷⁴ Original in Albanian: “...Aderimi në Bashkimin Europian përbën një objektiv kombëtar..” pg. 81

⁷⁵ Original in Albanian: “Korrupsioni ka vënë përfund shtetin” pg. 9

⁷⁶ Original in Albanian: “Shqipëria e krimit, korrupsionit dhe informalitetit nuk është atdheu ynë dhe s’do të jetë barra që do u lemë në kurriz fëmijëve tanë” pg. 11

⁷⁷ Original in Albanian: “Korrupsioni është kthyer në një sistem, që fatkeqësisht kushtëzon sistemin politik në çdo nivel të tij” pg. 69

⁷⁸ Mentioned more than 13 times in 70 pages and almost in all cases the words are placed next to each-other.

⁷⁹ Original in Albanian: “Shqipëria nuk mundet dhe nuk duhet të jetë më vendi i Europës me pagat më të ulëta”, pg. 29

⁸⁰ Original in Albanian: “Ne do të mbajmë të kontrolluar defiçitin buxhetor në parametrat e kërkuar nga Traktati i Mastricht-it, edhe pse ky nuk është ende një detyrim për Shqipërinë”, pg. 20

⁸¹ On the last elections held in 2009, the governing coalition won 70 out of 140 seats on the parliament, of which 68 belonged to the Democratic Party, based on the Central Election Committee official results: http://www.cec.org.al/images/stories/zgjedhje-per-kuvend/2009/rez_vend.pdf last accessed on July 20th 2012

⁸² Albanian Council of Ministers: http://www.km.gov.al/?fq=prog/programi last accessed on July 20th 2012

⁸³ Only two of the sixteen parties taking part in the coalition have seats on the parliament; one seat each that is.

⁸⁴ Albanian Democratic Party official website http://www.pd.alLast accessed July 20th 2012

⁸⁵ Kajsiu, "Vdekje Politikës, Liri Popullit! Kriza e Përfaqësimit në Shqipëri." pg. 6

⁸⁶ Original in Albanian: “shpëtojmë Shqipërinë nga diktatura bolshevike komuniste... për t’u bashkuar me dinjitet me Evropën e qytetëruar”; Sali Berisha, “Pranvera e Demokracisë Po Vjen: Mesazh drejtuar popullit shqiptar me rastin e zgjedhjeve të 31marsit.”, Rilindja Demokratike, 29 March, 1991, p 1.

⁸⁷ Paulin Kola, The Search for Greater Albania (Hurst & Company, 2003). pg xi

⁸⁸ Martin Reisigl, Ruth Wodak, and Rudolf De Cillia, "The Discursive Construction of National Identities,"Discourse & Society 10, no. 2 (1999). pg 151

⁸⁹ Original in Albanian: “... duke e shkëputur administratën e sistemit demokratik nga trashëgimia e nomenklaturës së vjetër komuniste” pg, 13

⁹⁰ Anthony C. Ross and Petar Sudar, Albania's economy in transition and turmoil, 1990-97 (Ashgate, 1998). pg. 7-30

⁹¹ Artan Fuga, Shoq ë ria periferike: sociologji e ndryshimit n ë Shqip ë ri (Ora botime, 2004). Pg 233

⁹² The Socialist Movement for Integration is the third biggest party in Albania with a left-wing orientation. It was created in 2004 by former members of the Socialist Party, which left the SP due to internal conflicts.

⁹³ Original in Albanian respectively: “nevojën e bashkëpunimit bipartizan e të përgjegjshëm politik”, “nevojën për një qeverisje të qëndrueshme dhe efektive për të përballuar sfidat integruese të vendit”, “alternativa e vetme që ruante stabilitetin politik në vend dhe vazhdimësinë e proçesit integrues”, DP political programme, pg. 4

⁹⁴ European Commission, "Albania 2011 Progress Report," (Brussels2011).

⁹⁵ Original in Albanian: “Zbatimi i plotë i MSA, dhe procesi i integrimit në tërësi, kërkon bashkëpunimi parlamentar me opozitën e sotme për t’u bërë edhe ajo pjesë e suksesit në arritjen e standarteve europiane të Shqipërisë”, pg. 4

⁹⁶ Original in Albanian: “Shqipëria Europiane nuk mund të ketë fytyrë tjetër, përveçse fytyrës së njerëzishme sociale, nuk mund të ketë zemër tjetër përveçse zemrës së dhimbsur, pra vendi i solidaritet të madh njerëzor, ku nuk gjenden të përjashtuar”, pg. 30

⁹⁷ Original in Albanian: “Shqipëria është tashmë një vend garantues i sigurisë europiane”, pg. 10 “Qeveria e Republikës se Shqipërisë do të japë një vlerë të madhe kontributi për paqen, sigurinë dhe prosperitetin në gjithë rajonin e Europës Juglindore” pg. 36

⁹⁸ Original in Albanian: “Modeli i shkëlqyer i suksesit të demokracive të vendeve të Evropës Perëndimore, mbeten një frymëzim për përthithjen e vlerave më të mira që do të na çojnë në (...) një zhvillim progresiv më të shpejtë, më cilësor dhe më tërësor në të gjithë vendin”, pg. 37

⁹⁹ Original in Albanian: “Qeveria e Integrimit Evropian e konsideron diasporën shqiptare si një vlerë kombëtare. Ajo vlerëson se shqiptaret kudo në botë kanë të drejtën e përkujdesjes së shtetit, si dhe detyrimin reciprok për prosperitetin e Atdheut”, pg. 38

¹⁰⁰ Original in Albanian: “... marrëdhëniet me shtetet kudo ku banojnë shqiptare etnike, me qellim përshpejtimin e proceseve integruese Euro-Atlantike qe do te sjellin një cilësi te re edhe ne integrimin e vete shqiptareve”, pg 36.

¹⁰¹ Original in Albanian: “Vendi im do të japë ndihmesën e vet në konsolidimin e insticuioneve të Kosovës dhe do të vendosë marrëdhëniet më të ngushta të kooperimit dhe bashkëpunimit të gjithanshëm dhe në të gjitha fushat”, pg. 36

¹⁰² Commission, "Albania 2011 Progress Report."

¹⁰³ Original in Albanian: “eliminimin e të gjithë faktorëve që sjellin konflikt etnik, fetar e nacional” pg 36. ¹⁰⁴ Fairclough, Language and power. Pg104

¹⁰⁵ Ernesto Laclau and Chantal Mouffe, Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics (Verso, 2001).

¹⁰⁶ Laclau, Populism: What ’ s in a name in Francisco Panizza, Populism And The Mirror Of Democracy (Verso, 2005). pg 39

¹⁰⁷ Annual surveys of popular perceptions show that EU accession is linked with more economic development, democracy and more responsible politics, free movement etc. Refer to Studies, "Albania and European Union: in search of local ownership".

¹⁰⁸ 24/7 water supply is stated explicitly in the DP programme on page 18 where it says: “Objektivi kryesor i Qeverisë së Integrimit Europian është furnizimi me 24 orë ujë të pijshëm. Njëkohësisht përmirësime të ndjeshme do të arrihen në sistemin e kanalizimeve dhe trajtimit të ujrave të zeza duke synuar që gradualisht të arrihen standartet evropiane”

¹⁰⁹ Lubonja, F. The introduction of Albanian pluralism in Albania: contradictions and paradoxes in Barjaba, Albania's democratic elections, 1991-1997: analyses, documents and data. pg. 38

¹¹⁰ Eno Trimçev, "Democracy, Intellectuals and the State: The Case of Albania," (2005). Pg 126

¹¹¹ Clarissa De Waal, Albania Today: A Portrait of Post-Communist Turbulence (I. B. Tauris, 2005).

¹¹² Original in Albanian: “arritja e synimit tonë madhor, anëtarësimi në Bashkimin Europian ... dhe arritja e standarteve europiane është një sfide por edhe një objektiv i rëndësishëm i Qeverisë ... cili përbën modelin, synimin dhe destinacionin tonë final e të pazëvendësueshëm, është emëruesi më i fuqishëm i përbashkët i kësaj qeverie”

¹¹³ Original in Albanian: “Programi i maxhorances dhe Qeverise se saj te Integrimit Europian ka per orieentim dhe synim arritjen e standarteve te prag pranimit te Shqiperise Anetare e Bashkimit Europian”, pg. 37

¹¹⁴ Geoffrey Pridham, Building Democracy (Bloomsbury, 1998).
Laurence Whitehead, The International Dimensions of Democratization: Europe and the Americas (Oxford University Press, 2001).
Frank Schimmelfennig, "The normative origins of democracy in the European Union: toward a transformationalist theory of democratization,"European Political Science Review 2, no. 02 (2010). Ronald Inglehart and Christian Welzel, Modernization, Cultural Change, and Democracy: The Human Development Sequence (Cambridge University Press, 2005).

¹¹⁵ David Beetham, "Liberal Democracy and the Limits of Democratization,"Political Studies 40(1992). Pg 40

¹¹⁶ Original in Albanian: “Shqipëria ka bërë progres thelbësor në forcimin e demokracisë dhe shtetit ligjor. Progresi i arritur mundësoi anëtarësimin e Shqipërisë në NATO dhe afrimin e perspektivës së anëtarësimit të Shqipërisë në Bashkimin Europian”, pg. 6

¹¹⁷ Original in Albanian: “Shqipëria shënoi një arritje historike në 4 Prill, kur u bë anëtare e NATO-s, aleancës ushtarake politike më të madhë të të gjitha koherave. Me shpalljen e pavaresisë ne fituam lirinë, me antarësimin në NATO ne fituam sigurinë e lirisë sonë”, pg. 33

¹¹⁸ Original in Albanian: “arritjet e mëdha të Shqipërisë në drejtim të demokracisë dhe shtetit ligjor, zhvillimit ekonomik e social dhe në proçeset integruese që kulmuan me anëtarësimin në NATO, ratifikimin e Marrveshjes së Stabilizim Asociimit dhe në dorëzimin e kërkesës për vend anëtar në Bashkimin Europian”, pg. 4

¹¹⁹ “Nga një vend i kategorisë ‘shtet i dobët’ disa vite më parë, Shqipëria është tashmë një vend me demokraci ... dhe të pragut të kandidatit për anëtar në Bashkimin Evropian”, pg. 6

¹²⁰ Original in Albanian: “ta nxjerrim përfundimisht Shqipërinë nga harta e korrupsionit”, pg. 12

¹²¹ “Veprimit dhe Strategjisë së Menaxhimit të Integruar të Kufijve si dhe çdo kërkesë tjetër që lidhet me çështjen e liberalizimit të vizave në hapësirën Shengen. Progresi i arritur dhe mesazhet konfirmuese që kemi marrë nga partnerët tanë europianë, që ja jep besimin e palëkundur ky objektiv madhor, do të arrihet”, pg. 10

¹²² Ronald Inglehart and et al, Democratization (Oxford University Press, 2009). Pg 88

¹²³ Hooghe and Marks, "Does Left/Right Structure Party Positions on European Integration?." pg 968

¹²⁴ Carver and Pikalo, Political Language and Metaphor: Interpreting and Changing the World. Pg 119

¹²⁵ Petrovic, A long way home: representations of the Western Balkans in political and media discourses.

¹²⁶ Original in Albanian: “Nenshkrimi i Marreveshjes se Stabilizim Asociimit shenon per shqiptaret, nje hap madhor drejt realizimit te endrres se tyre per rikthimin dhe ribashkimin me familjen e tyre evropiane”, Fjalimi me rastin e nënshkrimit të MSA-së, Berisha (2006) pg. 1

¹²⁷ Original in Albanian: “...integrimin e Shqipërisë në Familjen Europiane, sjell gjithmonë me vete frymën e konsensusit në parlamentin e këtij vendi... , çështja e integrimit të vendit në familjen e demokracive funksionale ka gjetur dhe do të gjejë gjithmonë gadishmërinë tonë ”, Gjatë votimit të project-rezolutës mbi liberalizimin e vizave, Arta Dade (2010) pg. 1

¹²⁸ Original in Albanian: “...garantuar Familjen Europiane për vendosmërinë tonë për të kryer të gjitha detyrimet që i takojnë në këtë proces... përmbushjen e këtij detyrimi jo vetëm ndaj popullit shqiptar po edhe ndaj Familjes Europiane”, Deklaratë e Partisë Socialiste për aplikimin zyrtar të Shqipërisë në BE (2008) pg. 1

¹²⁹ Original in Albanian: “...aspiratën legjitime të shqiptarëve për të qenë pjesë integrale e Familjes Europiane...” ibid. pg. 2

¹³⁰ Original in Albanian: “... bërë thirrje të gjitha partive parlamentare që ta miratojnë atë, si një akt të vullnetit të të gjithë shqiptareve dhe shqiptarëve, kudo që janë, (...) për të kërkuar atë që Shqipëria dhe populli shqiptar kërkojnë me plot të drejtë dhe që të gjitha forcat politike sëbashku kanë për mision t'jua japin, vendin e anëtarit në familjen e Europës së bashkuar , ibid pg. 2

¹³¹ Original in Albanian: “Ky akt shënon dhe mbart një domethënie historike, pasi shënon rikthimin e vendit tim në familjen e kombeve evropiane, nga të cilët ai u nda fizikisht, por jo shpirtërisht, për një periudhë kaq të gjatë kohe. Për shqiptarët, historia ka qenë njerka e tyre e vështirë, e ashpër. Por pushtimet e gjata, ndarjet dhe brutaliteti, nuk mundën të shuajnë kulturën dhe vokacionin perëndimor të kombi tim, ashtu si vetëdijen e shqiptarëve të të qenit evropian”, Fjala e Berishës gjatë paraqitjes së kërkesës për anëtarësim, (Pragë, 2009).

¹³² As a parenthesis, the results of the last there parliamentary elections have been contested by the Democrats in 2001 and the Socialists in 2005 and 2009 on the basis of claims that the elections were rigged. Hence, parties recourse to boycott. The situation in turn reflected on reports issued by the European Commission and other international institutions monitoring the country’s performance. As a result, Albania’s accession process was delayed and both parties kept blaming each-other for this situation.

¹³³ Original in Albanian: “Bashkimi Europian është një organizëm serioz i nivelit më të lartë dhe merret me kritere të trupëzuara në Udhërrëfyesin e Liberalizimit të Vizave, shoqëruar këto me një proces rigoroz me objektiva dhe afate, dhe jo me shpifje, sharje e thashetheme që konsumohen në debatin politik shqiptar nga qeveria që e la Shqipërinë të fundit në këtë proces të lidhur drejtëpërdrejt me keqqeverisjen”, Gjatë votimit të projekt-rezolutës mbi liberalizimin e vizave, Arta Dade (2010) pg 3.

¹³⁴ Fjala e Kryeministri Berisha në mbledhjen e posaçme të qeverisë për paraqitjen e kërkesës së Shqipërisë për statusin e vendit kandidat për anëtar të BE-së (2009) pg. 3

¹³⁵ Arta Dade gjatë votimit të projekt-rezolutës mbi liberalizimin e vizave.

¹³⁶ Original in Albanian: “...pra edhe me Shqipërinë, të cilën Bashkimi Europian e vlerëson padyshim edhe nga mënyra se si ne zgjidhim problemet tona... përmes përmbushjes së standardeve, me të cilat BE-ja na ka gjykuar dhe na gjykon”, Gjatë votimit të projekt-rezolutës mbi liberalizimin e vizave, Arta Dade (2010) pg 6

¹³⁷ Ibid pg. 4

¹³⁸ Original in Albanian: “Ikja e Serbisë, e ka lënë Shqipërinë në një grup me Bosnjën dhe Kosovën, dy vende, që me gjithë respektin kanë probleme shumë më të mprehta ekzistenciale e shtet-formuese për të zgjidhur para çështjes së statusit ...” Ermelinda Meksi mbi refuzimin e statusit kandidat, (2012), pg. 2

¹³⁹ Origjinal in Albanian: “Shqipëria jo vetëm parakalohet nga Serbia në një proces ku objektivisht gjendej shumë më përpara disa vite më parë, por rrezikon të mbetet përsëri jashtë duke dështuar si askush tjetër në historinë e integrimeve europiane të vendeve të dala nga shpërbërja e perandorisë komuniste, për të tretën herë radhazi” Shqipëria peng jashtë Europës, Edi Rama mbi refuzimin e statusit kandidat, (2012) pg. 1

¹⁴⁰ Original in Albanian: “(...)opozita i ka bërë një për një detyrat e shtëpisë që Komisioni Europian ka përcaktuar për forcat politike në parlament (...) përveçse ta ngelë përsëri në klasë Shqipërinë nëse qeveria shqiptare s'është në gjendje të bëjë detyrat e saj të shtëpisë që vendi ynë ta kalojë provimin e statusit të kandidatit (...) fatkeqësisht, nuk ka mjaftuar dot për një notë më të mirë për Shqipërinë as angazhimi ynë total (...) shqipërisë e të shqiptarëve që për fajin e qeverisë mund të turpërohen për të tretën herë këtë vit si një klasë ngelësash në provimet e Bashkimit Europian ;” Shqipëria peng jashtë Europës, Edi Rama mbi refuzimin e statusit kandidat, (2012) pg. 1-3

¹⁴¹ Norman Fairclough, Media Discourse (USA: Bloomsbury, 1995).

¹⁴² Michel Foucault, The archaeology of knowledge and the discourse on knowledge (New York: Pantheon Books, 1972). Pg 39

¹⁴³ George Lakoff and Mark Johnson, Metaphors We Live By (University of Chicago Press, 1980).

¹⁴⁴ Origjinal in Albanian: “(...) Marrveshja e Stabilizim Asociimit eshte harta e rruges per te arritur kete te

ardhme evropiane (...) Fjalimi me rastin e nënshkrimit të MSA-së , Berisha (2006) pg. 1

¹⁴⁵ Original in Albanian: “(...) e konsiderojmë zbatimin e kësaj Marrëveshje si një hap të rëndësishëm drejt

Bashkimit Evropian ” Fjala e ministrit të integrimit Majlinda Bregu në konferencën e 1 vjetorit të Marrëveshjes së Ndërmjetme (2007) pg.1

¹⁴⁶ Original in Albanian: “Shqipëria ishte një vend i denjë për anëtarësim në NATO dhe kjo është një

prerogativë shumë e rëndësishme në rrugën e integrimit të vendit”, Fjala e Kryeministri Berisha në mbledhjen e posaçme të qeverisë për paraqitjen e kërkesës së Shqipërisë për statusin e vendit kandidat për anëtar të BE-së (2009) pg. 3

¹⁴⁷ Original in Albanian: “Por sot, unë vij këtu për të dorëzuar kërkesën e Shqipërisë për anëtarësim në BE, në një kohë kur Shqipëria, falë punës dhe angazhimit të mahnitshëm, falë solidaritetit të jashtëzakonshëm të miqve tanë në BE, Komisionin Evropian ka bërë një hap jashtëzakonisht të madh...” Fjalimi i Berishës gjatë paraqitjes së kërkesës për statusin kandidat, Pragë, (2009) pg.1

¹⁴⁸ Original in Albanian: “... kompromis në respekt të kushtetutës dhe ligjeve të vendit, sepse jemi të bindur që kjo është rruga e vetme që na çon me dinjitet drejt Europës ... Fjala e ministres Bregu pas refuzimit të statusit kandidat, (2012) pg. 2

¹⁴⁹ Original in Albanian: “Kemi qenë në stanjacion përsa i përket bashkëpunimit politik dhe për shkak të

bojkotit të gjatë parlamentar të opozitës”, Fjala e ministres Bregu pas refuzimit të statusit kandidat, (2012) pg. 1

¹⁵⁰ Original in Albanian: “Mirëpo është trishtues fakti që demokracia në vend që të shkonte përpara, për fat të keq ka bërë hapa prapa” Ermelinda Meksi mbi refuzimin e statusit kandidat, (2012), pg. 1

¹⁵¹ Original in Albanian: “... duke kërkuar nga të gjitha forcat politike të ofrojnë kontributin e tyre në përmbushjen e këtij qëllimi, duke parë nga e ardhmja e jo nga e shkuara”, Deklaratë e Partisë Socialiste për aplikimin zyrtar të Shqipërisë në BE (2008) pg. 2

¹⁵² Original in Albanian: “Ne jemi këtu sot për të bërë në mënyrë europiane një hap drejt Europës, duke votuar një rezolutë që na bashkon në qëllimin e përbashkët të të gjithë shqiptarëve, liberalizimin e vizave”, Gjatë votimit të projekt-rezolutës mbi liberalizimin e vizave, Arta Dade (2010) pg. 6

¹⁵³ Original in Albanian: “U kërkuan kërkesa shtesë (...) sepse mafia shqiptare u bë një nga më të rrezikshmet më famëkeqet në Evropë, për shkak të simbiozës së saj me pushtetin”, Berisha mbi liberalizimin e vizave, pg. 2

¹⁵⁴ Gjatë votimit të projekt-rezolutës mbi liberalizimin e vizave, Arta Dade (2010) pg. 4

¹⁵⁵ Original in Albanian: “Se fundi dua te theksoj se ju firmosni Marrveshjen e Stabilizim Asocimit me nje

komb i cili eshte i regjistruar ne analet e historise e qyteterimit europian si njeri nder banoret me te lashte te tij, qe ne shekuj dhe mijevjecare djep dhe strehe ka patur Europen dhe qe pervec saj nuk mund te kete te ardhme tjeter, ja sepse ai eshte kaq i etur te bashkohet me ju”, Fjalimi me rastin e nënshkrimit të MSA-së , Berisha (2006) pg. 2

¹⁵⁶ Original in Albanian: “mrekullinë më të madhe të këtij kontinenti në të gjitha kohërat” Berisha mbi liberalizimin e vizave, (2010) pg. 1.

¹⁵⁷ Original in Albanian: “...ëndrrën e vjetër e të gjithë shqiptarëve, pavarësisht orientimit të tyre politik, për të lëvizur më në fund... Arta Dade gjatë votimi të projekt-rezolutës mbi liberalizimin e vizave, pg 1 ¹⁵⁸ During the signing of SAA, Prime Minister Berisha refers to June 12th 2006 as a blessed day. “12 qershori eshte nje dite e bekuar ne historine e kombit tim, dite e lidhur me perpjekjet e tij te madha per liri dhe identitet evropian” pg. 1

¹⁵⁹ Original in Albanian: “ Shqiptarët me datën 15 dhjetor e tutje do të ndihen si kurrë më parë qytetarë Evropianë”, Berisha mbi liberalizimin e vizave, (2010) pg. 3

¹⁶⁰ Original in Albanian: “Kështu, sindroma e kombit im është dashuria e tyre pasiononte për Evropën” Fjala e Berishës gjatë paraqitjes së kërkesës për anëtarësim, (Pragë, 2009), pg 1.

¹⁶¹ Studies, "Albania and European Union: in search of local ownership".

¹⁶² Thomas Diez, Apostolos Agnantopoulos, and Alper Kaliber, "File: Turkey, Europeanization and Civil

Society: Introduction,"South European Society and Politics 10, no. 1 (2005). pg.7

¹⁶³ Hooghe and Marks, "Does Left/Right Structure Party Positions on European Integration?."

¹⁶⁴ Mitja Velikonja, Eurosis : a critique of the New Eurocentrism (Ljubljana: Morovni Inštitut, 2005). pg. 17-8

Excerpt out of 80 pages

Details

Title: Livin' on a prayer. Representations of the nation and EU in the Albanian political discourse
College: Lund University
Grade: none
Author: Marsida Gjoncaj (Author)
Year: 2012
Pages: 80
Catalog Number: V202516
ISBN (eBook): 9783656610342
ISBN (Book): 9783656609865
File size: 857 KB
Language: English
Keywords: europeanisation, political parties, Albania, identity

Quote paper: Marsida Gjoncaj (Author), 2012, Livin' on a prayer. Representations of the nation and EU in the Albanian political discourse, Munich, GRIN Verlag, https://www.grin.com/document/202516

Comments